Ο Γιώργος Κουβαράς
Ο Γιώργος ΚουβαράςΗ νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από ένα μέρος της ελληνικής δεξιάς, η οποία όμως πανηγυρίζει χωρίς ακριβώς να μπορεί να εξηγήσει γιατί.
Σε περιπτώσεις όπως της Αφροδίτης Λατινοπούλου ή του Κυριάκου Βελόπουλου η ατζέντα Τραμπ μπορεί ίσως να δημιουργεί κάποια ταύτιση που δικαιολογεί τα θετικά συναισθήματα. Στις περιπτώσεις όμως των στελεχών της ΝΔ που χαίρονται για την εκλογή του Τραμπ, θεωρώντας την κάτι σαν «πολιτική δικαίωση» των δικών τους απόψεων, είναι εύλογο να απορεί κανείς.
Γιατί; Διότι, μια απλή αναφορά βασικών θέσεων του Ντόναλντ Τραμπ δείχνει πόσο διαμετρικά αντίθετες είναι αυτές από τις θέσεις που πρεσβεύει και εκφράζει η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πρώτον, ο Τραμπ στηρίζει την Ρωσία και τον Πούτιν έναντι της Ουκρανίας και του Ζελένσκι. Έχει υποσχεθεί τον τερματισμό του πολέμου εντός 24 ωρών, γεγονός που συνεπάγεται την αποδοχή από πλευράς Ουκρανίας των τετελεσμένων που έχουν προκύψει από τη ρωσική εισβολή. Η θέση αυτή είναι διαμετρικά αντίθετη με αυτή της ελληνικής κυβέρνησης η οποία έχει ταχθεί ανοιχτά και καθαρά υπέρ της Ουκρανίας, επενδύοντας μάλιστα μεγάλο κεφάλαιο της εξωτερικής της πολιτικής στην ευθεία καταδίκη του ρωσικού αναθεωρητισμού και κατ επέκταση κάθε αναθεωρητισμού – με το βλέμμα στραμμένο προς την Τουρκία.
Δεύτερον, σε συνέχεια των παραπάνω, ο Τραμπ αμφισβητεί τις αποφάσεις διεθνών οργανισμών κατά του Πούτιν – πρώτη από όλες την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Πούτιν. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση κινείται η ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει κάθε λόγο να σέβεται και να επικαλείται τις αποφάσεις που στηρίζονται στην τήρηση του διεθνούς δικαίου, το οποίο η χώρα επικαλείται έναντι της Τουρκίας.
Τρίτον, ο Τραμπ είναι κατά της ευρωπαϊκής ενοποίησης και προτιμά τον Όρμπαν και τον Φάρατζ ως συνομιλητές. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ασφαλώς είναι αντίθετη με τον ευρωσκεπτικισμό του Τραμπ και των Ευρωπαίων υποστηρικτών του.
Τέταρον, ο Τραμπ θέλει να βάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Μέχρι και η καθαρόαιμη δεξιά Μελόνι – στην ευρωομάδα της οποίας ανήκει το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου – έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για αυτή την πολιτική. Πόσο μάλλον η κυβέρνηση Μητσοτάκη…
Πέμπτον, ο Τραμπ αρνείται να συνεργαστεί στο θέμα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, την οποία δεν θεωρεί κίνδυνο. Η κυβέρνηση κινείται στον αντίποδα, θεωρεί την κλιματική κρίση μέγιστη απειλή και έχει λάβει συγκεκριμένες δύσκολες αποφάσεις με πολιτικό κόςτος για την προστασία του περιβάλλοντος, όπως η απολιγνιτοποίηση.
Έκτον, στα θέματα των θεσμών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων οι θέσεις του Τραμπ είναι γνωστές και παραπέμπουν σε αυτές της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς και όχι της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς στην οποία ανήκει η ΝΔ. Και μόνο να διανοηθεί κανείς στη σημερινή ΝΔ να ανοίξει θέματα όπως η αμφισβήτηση του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση – βασική θέση Τραμπ – καταλαβαίνει κανείς τι θα συνέβαινε.
Σε ότι δε αφορά την περίφημη woke agenda, η οποία έφτασε σε υπερβολές τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, ουδεμία σύγκριση νοείται με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Υπερβολή της woke ατζέντας πχ είναι αυτό που συμβαίνει στα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου ένας λευκός στρέιτ άνδρας έχει φτάσει στο σημείο να μειονεκτεί εξ αυτού του λόγου προκειμένου να γίνει καθηγητής. Τέτοιες υπερβολές ασφαλώς δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, αντιθέτως υπάρχουν ακόμη μειονεκτήματα και αποκλεισμοί για άτομα που υπερασπίζεται η woke ατζέντα, χωρίς τις υπερβολές της.
Η ΝΔ είναι κόμμα ορθολογισμού και όχι κόμμα λαϊκισμού. Ορθολογισμός και Τραμπ δεν πάνε μαζί. Είναι άλλο θέμα να δηλώνεις ανοιχτός και να επιδιώκεις συνεργασία με το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ και να επιθυμείς ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων υπέρ του εθνικού συμφέροντος και άλλο να υποδύεσαι ότι δήθεν ταυτίζεσαι με τον Τραμπ ως νικητή των αμερικανικών εκλογών. Κάπου… έλεος!
