Ας δώσουμε στους παραγωγικούς και τίμιους συμπολίτες μας μια ανάσα αισιοδοξίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας είναι οι μεγάλες ανεκμετάλλευτες δυνατότητες των πολιτών της.
Τόσες δεκαετίες συντηρούμε ένα τεράστιο και αντιπαραγωγικό κράτος στις πλάτες των ανθρώπων που θα μπορούσαν να απογειώσουν την εγχώρια παραγωγή. Όταν όμως ένας νέος ξεκινά μια δραστηριότητα, κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας, είναι υποχρεωμένος να πληρώσει το κράτος σχεδόν το 80% των εισοδημάτων του.
Ποιος λογικός άνθρωπος θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία, όσο και αν αγαπάει τη χώρα του; Γι αυτό, επειδή δεν φαίνεται να υπάρχει ελπίδα ατομικής ευημερίας στη χώρα μας, ο νέος προτιμά να μεταναστεύσει. Μάλιστα, το κακό είναι ότι όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και εταιρείες αναζητούν την έδρα τους σε ευνοϊκότερα επιχειρηματικά περιβάλλοντα.
Ογκώδεις εισφορές, τεράστιοι φόροι και προκαταβολές φόρων, τέλη επιτηδεύματος, εισφορές αλληλεγγύης και ένα σωρό χαράτσια κρατούν δεμένους χειροπόδαρα τους Έλληνες πολίτες. Οφείλουμε άμεσα να μειώσουμε τις περιττές κρατικές δαπάνες, να απομακρύνουμε από την κρατική μισθοδοσία τους αργόμισθους απασχολούμενους, να κατεβάσουμε τη συμμετοχή του κράτους στο ΑΕΠ η οποία υπερβαίνει σταθερά το 50% και να αφήσουμε την πραγματική αγορά και τον πολίτη να πάρει μια ανάσα.
Μείωση κράτους και μείωση φόρων και εισφορών πρέπει να είναι το σύνθημα της επόμενης ημέρας. Μόνο μέσω αυτού του δρόμου θα δούμε και ανάπτυξη και μείωση ανεργίας. Οι εποχές των δανεικών κι αγύριστων, των αθρόων επιδομάτων και των ρουσφετιών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τόσο το πελατειακό κράτος όσο και ο άκρατος κρατικός παρεμβατισμός πρέπει πλέον να μπουν στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας ώστε να μπορούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας να ζήσουν σε αυτή τη χώρα.
Η γνωστή φράση “όλα ξεκινούν από την παιδεία” δεν λέγεται τυχαία. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα από τις πρώτες σχολικές και προσχολικές βαθμίδες μέχρι το πανεπιστήμιο και τις διδακτορικές σπουδές χρειάζεται ριζική αναδιαμόρφωση. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αξιολόγηση σε καμία βαθμίδα και εκτός αυτού, η κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα παιδιά ως πειραματόζωα και εφαρμόζει τις δικές της πατέντες τόσο στο εξεταστικό σύστημα όσο και στη σχολική ύλη.
Οφείλουμε να διαμορφώσουμε ένα εθνικό συμβούλιο παιδείας με αυξημένες αρμοδιότητες που θα περιλαμβάνουν την άσκηση σταθερής εκπαιδευτικής πολιτικής ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες δεν πρέπει να έχουν ρόλο σε ένα υγιές εκπαιδευτικό σύστημα. Τα σχολεία οφείλουν να εμπλουτιστούν με δραστηριότητες έχοντας σαν σκοπό να το παιδί να καλλιεργηθεί πρώτιστα ως άνθρωπος και έπειτα ως μελλοντικός επιστήμονας ή επαγγελματίας. Αυτό σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος και αύξηση της πρωτοβουλίας του παιδιού πάνω στη διαδικασία μάθησης. Σχετικά με τα πανεπιστήμια, πρέπει από αύριο κιόλας να καταργήσουμε τον κομματισμό μέσα στους χώρους των σχολών. Τα παραμάγαζα των κομμάτων δεν πρέπει να έχουν καμία απολύτως σχέση με τα πανεπιστήμια.
Επίσης η αξιολόγηση των καθηγητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να γίνει πιο διαφανής και να αυξηθεί η εξωστρέφεια των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων. Αφού λοιπόν εξυγιανθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, αφού εξασφαλίσουμε ότι και ένας φτωχός νέος θα μπορεί να σπουδάσει δωρεάν, δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα να εξετάσουμε και την ίδρυση μη κερδοσκοπικών ή αμιγώς ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Όλα αυτά πρέπει να λάβουν χώρα σε ένα ασφαλές και εύρωστο περιβάλλον. Η ασφάλεια οφείλει να είναι το κύριο μέλημα ενός κράτους, διαφορετικά το κράτος δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Αν δεν προστατεύεται η ζωή και η ατομική ιδιοκτησία του πολίτη, τότε θα πρέπει να διαλύσουμε το κράτος και να γυρίσουμε στην εποχή των σπηλαίων. Ωστόσο και η τήρηση της δημόσιας τάξης έχει μέθοδο και κανόνες. Τα σώματα ασφαλείας δεν μπορούν να αυθαιρετούν και να προβαίνουν σε κατάχρηση του αξιώματός τους. Ακόμη και γειτονιές οι οποίες θεωρούνται “άβατα” στην Αθήνα, μπορούν να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη μέθοδο και τεχνογνωσία. Οποιοσδήποτε θεωρεί ότι αυτά τα ζητήματα λύνονται με ωμή βία και με μπουκάρισμα της αστυνομίας, δεν ξέρει τι του γίνεται.
Πέρα από αυτό, οι αστυνομικές αρχές οφείλουν να εκσυγχρονιστούν και να διαθέτουν νέα συστήματα εποπτείας ώστε να επεμβαίνουν όταν το κακό ξεκινά και να μην αναγκάζονται να κυνηγούν τους εγκληματίες όταν το κακό έχει γίνει. Υπάρχουν έτοιμες λύσεις εποπτείας που εφαρμόζονται σε μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επιτυχία. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Επίσης οφείλουμε να ανακαλύπτουμε τυχόν φαινόμενα διαφθοράς και συγκάλυψης του κοινού εγκλήματος και της τρομοκρατίας από πολιτικούς και διάφορους ιθύνοντες του ελληνικού κράτους. Αν ο πολίτης δεν έχει εμπιστοσύνη και σεβασμό στις δυνάμεις ασφαλείας, η δημόσια τάξη δεν μπορεί να τηρηθεί. Και ο σεβασμός στις δυνάμεις ασφαλείας κατακτάται, δεν επιβάλλεται. Ο νομοταγής και υπεύθυνος πολίτης δεν πρέπει να ταλαιπωρείται χωρίς λόγο από τυχόν ατελέσφορες διαδικασίες που αφορούν την ασφάλεια και οι δυνάμεις ασφαλείας οφείλουν να εστιάζουν την προσοχή τους στους καθαυτό πυρήνες παραβατικότητας με προσήλωση στο καθήκον και τις αρχές δεοντολογίας που τους επιβάλλει η υπηρεσία τους.
Ο Βασίλης Λεβέντης και η Ένωση Κεντρώων έχουν αποδείξει ότι μπορούν να επιτύχουν την ανατροπή και να καταβάλουν τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια για την εξυγίανση του δημοσίου βίου. Σας θελουμε συνοδοιπόρους στην προσπάθεια αυτή. Στις εθνικές εκλογές της προσεχούς Κυριακής, στηρίζουμε Ένωση Κεντρώων και στέλνουμε μήνυμα ενότητας, ορθολογισμού και αξιοκρατίας.
Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον.
*Ο Μάριος Γεωργιάδης είναι υποψήφιος Βουλευτής Ά Αθηνών Ένωση Κεντρώων, αντιπρόεδρος Βουλής των Ελλήνων, αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (EDP)
Γιατί Ένωση Κεντρώων στις προσεχείς εθνικές εκλογές;
