Η ντροπή του να είσαι «με τον άνθρωπο».

33 mins read

«Τα εγκλήματα πολέμου κατά της Ουκρανίας πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο». Με αυτή τη φράση, ο ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την επιλογή τεσσάρων ευρωβουλευτών ΣΥΡΙΖΑ να απέχουν από ψηφοφορία του Ευρωκοινοβουλίου με στόχο να αποφασιστεί η σύσταση Ειδικού Διεθνούς Δικαστηρίου για να διερευνήσει τις ευθύνες του Βλάντιμιρ Πούτιν, του Αλεξάντρ Λουκασένκο, καθώς και των στρατιωτικών ηγεσιών Ρωσίας και Λευκορωσίας για τις θηριωδίες στην Ουκρανία.

Ευτυχώς για την ευρωπαϊκή δημοκρατία, 472 συνάδελφοί τους είχαν διαφορετική άποψη και υπερψήφισαν συντριπτικά την πρόταση, το σκεπτικό της οποίας δεν ήταν αδιάφορο. «Η ίδρυση ειδικού δικαστηρίου θα στείλει ένα πολύ σαφές μήνυμα τόσο στη ρωσική κοινωνία όσο και στη διεθνή κοινότητα ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν και η ρωσική ηγεσία γενικότερα μπορούν να καταδικαστούν για το έγκλημα της επίθεσης στην Ουκρανία» ήταν η άποψη που συνόδευε την πρόταση τους.

Οι ευρωβουλευτές οι οποίοι στήριξαν τη συγκεκριμένη θέση (33 στο σύνολο του Ε.Κ.), επισήμαναν ότι «δεν είναι πλέον εφικτό για τη Ρωσική Ομοσπονδία υπό την υφιστάμενη ηγεσία να επανέλθει στη «συνήθη πρακτική» με τη Δύση». 

Φυσικά υπήρχαν και χειρότερες αντιδράσεις από αυτές των ευρωβουλευτών ΣΥΡΙΖΑ καθώς 19 ευρωβουλευτές ψήφισαν κατα. Μεταξύ τους και δυο Έλληνες. Οι κύριοι Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος, οι οποίοι εκλέγονται με το ΚΚΕ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξαν να μην υιοθετήσουν την απροκάλυπτη στάση των κομουνιστών συναδέλφων τους αλλά να επενδύσουν σε μια παραδοσιακή τεχνική της εγχώριας αριστεράς.

Παριστάνοντας ότι γνωρίζουν σε βάθος το θέμα, διαφοροποιούνται ελαφρώς από την mainstream άποψη, γεγονός που κατα τη γνώμη τους, τους δίνει το άλλοθι για να διαφοροποιήσουν τελικά την ψήφο τους. Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι αυτό που μετράει. Οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερψήφισαν την πρόταση.

Η επαμφοτερίζουσα στάση τους στο θέμα της Ουκρανίας συνεχίζεται, παρά τις δηλώσεις τους κατόπιν εορτής. Διότι μπορεί ο κος Κούλογλου να εξηγεί ότι η απόφαση τους αυτή ελήφθη για να προστατευθεί το κύρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, όμως όλοι οι υπόλοιποι ευρωβουλευτές είχαν ήδη καταρρίψει αυτό το επιχείρημα. «Η σύσταση ενός τέτοιου δικαστηρίου θα καλύψει ένα μεγάλο κενό στη διεθνή ποινική δικαιοσύνη και θα συμπληρώσει τις προσπάθειες του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, δεδομένου ότι επί του παρόντος το ΔΠΔ έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες όσον αφορά τα εγκλήματα που διαπράττονται στην Ουκρανία, αλλά όχι τη δικαιοδοσία να διερευνήσει το έγκλημα της επίθεσης, διότι ούτε η Ουκρανία ούτε η Ρωσία έχουν κυρώσει τις σχετικές διεθνείς συμφωνίες». Ήταν η άποψη που είχαν εκφράσει εκ´ των προτέρων.

Φυσικά η στάση των βουλευτών της ελληνικής Αριστεράς δεν κόστισε τίποτα στο ευρωκοινοβούλιο, καθώς πρόκειται για μικρή μειοψηφία. Σε ότι μας αφορά όμως, έχει σημασία το πως ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας εκπροσωπείται από ανθρώπους, οι οποίοι δεν καταδικάζουν ξεκάθαρα τα εγκλήματα του Πούτιν (και του κολαούζου Λουκασενκο) στην Ουκρανία. Προτιμούν να δηλώνουν ότι «είναι με τον άνθρωπο».

Η υφέρπουσα εγχώρια ρωσοφιλία είναι δυσνόητη και δεν μπορεί να αποδίδεται στο ομόδοξο ξανθό γένος. Δεδομένου μάλιστα ότι οι σχέσεις της παλαιοημερολογίτικης Ρωσικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι πρακτικά ανύπαρκτες.

Ενδεχομένως να βασίζεται στη γλυκιά ανάμνηση του κομμουνιστικού παρελθόντος. Για πολλούς Έλληνες αριστερούς, η περεστρόικα, η γκλασνοστ, η πτώση του τείχους και η ουσιαστική κατάρρευση της ΕΣΣΔ, δεν ήταν παρά μια προδοσία. Ενδόμυχα και με έντονα εθνικιστικά κριτήρια, ίσως να πίστευαν ότι ο Βλαδίμηρος (κάμερα σε μένα), είναι ο δικός τους μαρμαρωμένος βασιλιάς. Αυτός που θα αναστήσει την πανίσχυρη αυτοκρατορία της μαμάς Ρωσίας και εντέλει θα δικαιώσει τα νεανικά τους ιδεώδη. Μόνον έτσι ίσως πάψουν να βασανίζονται από το αίσθημα της ιδεολογικής ήττας.

Και αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση.

Μεταξύ των ηττημένων ιδεολόγων, παρεισφρέουν φυσικά και απατεώνες οι οποίοι πωλούν αριστεροσύνη, ιδεολογία και ανθρωπισμό για να κοροϊδέψουν κυριολεκτικά τους ψηφοφόρους και να συνεχίσουν τις πολιτικές τους μπίζνες.

Ασχέτως κινήτρων πάντως, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Οι άνθρωποι αυτοί, μεταχειρίζονται τερτίπια για να μην καταδικάσουν ανοιχτά και απερίφραστα τον σφαγέα. Για να μην συνταχθούν με τους συναδέλφους τους σε μια μάχη της δυτικής δημοκρατίας με τον απολυταρχισμό ενός καθεστώτος. Και το κάνουν χωρίς τύψεις. Παρά το γεγονός ότι βλέπουν διαρκώς εικόνες σφαγής αμάχων. Παρά τις επιθέσεις σε μαιευτήρια και νηπιαγωγεία. Εκτός αν είναι τόσο πολύ με τον άνθρωπο, ώστε να εκλογικεύουν τη στάση τους υποστηρίζοντας ότι όσα μεταδίδουν οι ειδήσεις είναι απλά δυτική προπαγάνδα. Άλλωστε είναι περίπου οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι στην αρχή της εισβολής, πάσχιζαν να μας πείσουν ότι η επιχείρηση του Πούτιν, έχει ως στόχο την αποναζιστοποίηση της Ουκρανίας.

 

Facebook Comments

Τελευταία Νέα