Μεταξύ των προτάσεων Τσίπρα προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να ανταπεξέλθουν στην εποχή των ισχνών αγελάδων (της αντιπολίτευσης δηλαδή), είναι να παραχωρήσουν οι τελευταίοι έναν από τους επιστημονικούς συνεργάτες τους και έναν αποσπασμένο δημόσιο υπάλληλο στο κόμμα όπως και το 40% της βουλευτικής τους αποζημίωσης.
Η πρόταση είναι συνεπής με τις αρχές της κοινοκτημοσύνης που υπερασπίζεται κατά περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά προσκρούει (προσωρινά τουλάχιστον) στο ατράνταχτο επιχείρημα των συντρόφων ότι «αυτά τα λέμε για μαζική κατανάλωση, δεν θα δουλευόμαστε και μεταξύ μας».
Πέρα όμως και πάνω από την απώλεια των προνομίων, τίθεται ένα θέμα σε σχέση με την λειτουργία του πολιτεύματος και τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες την αντιλαμβάνονται. Οι επιστημονικοί συνεργάτες και οι αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν διατίθενται ως υπηρετικό προσωπικό. Δεν είναι ορντινάτσες των βουλευτών. Θεωρητικά τους βοηθούν να ανταποκρίνονται καλύτερα στο λειτούργημα τους, ήτοι στην παραγωγή νομοθετικού έργου. Πρακτικά -η πλειονότητα- βοηθά τους βουλευτές να διεκπεραιώνουν ρουσφέτια απαξιώνοντας έτσι περαιτέρω τη λειτουργία του κοινοβουλίου.
Ακόμη περισσότερο η βουλευτική αποζημίωση, δίνεται μεταξύ άλλων προκειμένου να διασφαλιστεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης των βουλευτών. Το να τα παρακρατεί το κόμμα (και αυτό αφορά σε όλα τα κόμματα που το κάνουν) είναι ευθεία παρέμβαση στην αξιοπρεπή διαβίωση όπως αυτή έχει προσδιοριστεί. Το κόμμα λαμβάνει κρατική επιχορήγηση ενώ μπορεί να ζητήσει και τη συνδρομή των μελών του, όπως κάνει το ΚΚΕ με τα περιβόητα κουπόνια. Τιμή και δόξα λοιπόν στην βουλευτή του η οποία αρνείται να εκχωρεί μέρος της αποζημίωσης στο Κόμμα.
Η κομματική νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο σκέφτεται διαφορετικά. Γλυκάθηκαν στις ανέσεις της εξουσίας, στους δεκάδες εκατοντάδες μετακλητούς, στις ορντινάτσες και στους θαλαμηπόλους και δεν μπορούν να ζήσουν όπως οι πλεμπαίοι βουλευτές. Άλλωστε τους τελευταίους δε θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας. Τους αφαίρεσε και τις ορδές των αστυνομικών ο Χρυσοχοΐδης οπότε κάτι πρέπει επειγόντως να γίνει. Δεν είναι σικ για έναν πρώην υπουργό να κυκλοφορεί χωρίς ένα τσούρμο παρατρεχάμενων.
Επίσης, η κρατική επιχορήγηση δεν φτάνει «ούτε για ζήτω» προκειμένου να συνεχίσει η προεδρική νομενκλατούρα να διαβιεί όπως αρμόζει σε πραγματικά αριστερούς. Μέλη δεν υπάρχουν για να ξεζουμίσουν, οπότε τη λέζα θα την πληρώσουν οι βουλευτές.
Και τι να τα κάνουν άλλωστε τα λεφτά; Και να τους τα άφηνε ο Τσίπρας θα τα σπατάλαγαν (sic)! Τα κρατά λοιπόν κεντρικά ο ίδιος για να τα «διαθέσει» όπου και όπως νομίζει. Διότι μόνον ο ίδιος γνωρίζει που πρέπει να τα δώσει. Χωρίς μεσάζοντες και χωρίς Σκουρλέτηδες που θα ήθελαν μερτικό…
