Οι απαντήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα στα όσα δήλωσε η Άγκελα Μέρκελ για την Ελλάδα, λίγες μέρες πριν τις γερμανικές εκλογές που σηματοδοτούν την αποχώρησή της, έχουν μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον. Όχι μόνο γιατί αφορούν σε μια τόσο πρόσφατη, ταραγμένη εποχή, που έχει αφήσει βαθιές πληγές σε όλους τους Έλληνες, αλλά κυρίως γιατί σπάνε τα στερεότυπα με τα οποία είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε πρόσωπα και πράγματα. Είναι όντως εντυπωσιακό ότι ο αριστερός Τσίπρας αποχαιρετά τη «νεοφιλελεύθερη» Μέρκελ αποδίδοντάς της φόρο τιμής για την ειλικρίνεια και την εντιμότητά της και διηγείται πώς έχτισαν ανάμεσά τους μια σχέση εμπιστοσύνης.
Ο δεξιός Σαμαράς, από την άλλη πλευρά, αποχαιρετά την ομοϊδεάτισα Γερμανίδα καγκελάριο, κατηγορώντας την ουσιαστικά για ανειλικρίνεια και ανεντιμότητα στο θέμα της ελληνικής κρίσης. Υποστηρίζει ότι χρησιμοποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα για να επιβάλει στην Ελλάδα τρίτο Μνημόνιο και να στείλει έτσι ένα σκληρό μήνυμα σε όλους τους απείθαρχους της Ευρώπης.
Το ποιος από τους δυο έχει δίκιο το έχουν δείξει οι εξελίξεις και το κρίνει ο καθένας ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία βλέπει τα πράγματα. Εάν πάντως πριν από μερικά χρόνια προέβλεπε κάποιος ότι ο Τσίπρας θα φτάσει να εκτιμά πολιτικά την Μέρκελ περισσότερο από όσο θα την εκτιμούσε ο Σαμαράς, οι περισσότεροι θα γελούσαν μαζί του. Από το “go back Madame Merkel” στο… «αντίο σε μια ειλικρινή και έντιμη πολιτικό» η απόσταση ήταν μεγάλη και γεμάτη αυταπάτες και σκληρές αλήθειες. Από δημοψήφισμα και τρίτο μνημόνιο, μέχρι Πρέσπες, η σχέση Τσίπρα – Μέρκελ τελικά απεδείχθη πιο στενή από τη σχέση Σαμαρά – Μέρκελ που διεκόπη άδοξα στο τέλος του 2014. Αν υπάρχει κάτι που μένει από όλα αυτά – πέρα από όσα βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια – είναι η διαπίστωση ότι τα πολιτικά στερεότυπα παραπλανούν. Γι’ αυτό καλό είναι μην αφήνουμε να μας παρασύρουν, αν δε θέλουμε να ζούμε με ψέματα…
