Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε σαν οδοστρωτήρας στο πολιτικό προσκήνιο και αφού έψεξε οποιονδήποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη σοβαρότητα και την τεχνοκρατική του επάρκεια, δεν διέψευσε τις προσδοκίες όσων περίμεναν ότι με εξαίρεση το ήθος δεν θα διαφέρει πολύ από το “όμορο” κόμμα σε επίπεδο απόψεων. Εύστοχα λοιπόν διάφοροι τον χαρακτήρισαν ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτα. Και τι γραβάτα; Από αυτές τις παλιές, τις πλατιές. Εκείνες που ο Χάρυ Κλύν είχε αποκαλέσει “παλαμίδες”, λόγω σχήματος προφανώς. Η αισθητική των 80’s εντοπίζεται κυρίως στο λόγο των “νέων ανθρώπων” που κάνουν μια “προσπάθεια που αξίζει να εμπιστευθείτε” όπως είπε χθες το βράδυ ο Νίκος Ανδρουλάκης στη Σία Κοσιώνη.
Πολιορκητικός κριός ήταν φυσικά το περιβόητο “πρόγραμμα”, για το οποίο τα “νεα στελέχη” δεν σήκωναν ούτε μύγα στο σπαθί τους καθώς συνετάχθη υπό τον Νίκο Χριστοδουλάκη, έναν άνθρωπο που διακόνησε σε όλη του τη ζωή την οικονομική επιστήμη. Βασισμένοι στην “καουμπόικη” αντίληψη περί πολιτικής, στο ΠΑΣΟΚ δεν μπήκαν καν στον κόπο να το διαβάσουν, πολύ περισσότερο να το αναλύσουν. Το θεώρησαν ως θέσφατο, αγιοποίησαν τον Χριστοδουλάκη, το υποστήριξαν με το φανατισμό της αμάθειας και εν’ τέλει το εξαφάνισαν από την προβεβλημένη θέση που είχε στην ιστοσελίδα του κόμματος, προκειμένου να σταματήσει να τους δημιουργεί προβλήματα.
Η υπόθεση με τη φορολογία μερισμάτων είναι ενδεικτική της προχειρότητας με την οποία μπήκαν στον προεκλογικό αγώνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετά το (ευνοϊκό;) αποτέλεσμα της κάλπης στις 21 Μαίου. Τα ίδια τα “νέα στελέχη” ανήγαγαν την αύξηση του φόρου μερισμάτων σε κεντρικό πολιτικό θέμα, κατηγορώντας μάλιστα όλους τους άλλους ότι “δεν μιλούν προγραμματικά”. Ο Νίκος Χριστοδουλάκης όμως, που καταλαβαίνει πολύ περισσότερο από τα “νέα στελέχη που αξίζει να εμπιστευθούμε”, παραδέχθηκε τελικά χθες (Evening report – One Channel) ότι πρόκειται για ένα θέμα ηθικής τάξης και ουδόλως σημαντικό για τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού. “Μερικά εκατομμύρια ευρώ” θα είναι το αποτέλεσμα της αύξησης του συντελεστή. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης με παραδείγματα για την (μικρή) επιβάρυνση των μετόχων.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα θέμα “ιδεολογικού αυτοπροσδιορισμού”. Θέλοντας να δείξουν ότι είναι σοβαροί αγωνιστές κατά του μεγάλου κεφαλαίου, περισσότερο από το “μαλθακό” και “γκαφατζή” ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι αποφάσισαν να ανάγουν το θέμα σε κεντρικό ενόψει της επόμενης κάλπης.
Επιμένουν δε να περιφέρουν τη θηριώδη άγνοιά τους στα τηλεοπτικά πάνελ, κραδαίνοντας στοιχεία που δείχνουν ότι στις άλλες “δυτικές” χώρες, οι φόροι των μερισμάτων είναι τεράστιοι. Ρομφαία τους είναι η Ιρλανδία, χώρα που γνωρίζει πολύ καλά ο πρόεδρος Νίκος. Όντως στην Ιρλανδία η φορολογία μερισμάτων φθάνει μέχρι και το 51%, γεγονός που την κατατάσσει στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.
Το ΠΑΣΟΚ θέλει να μας κάνει “Ιρλανδία του Νότου”, τουλάχιστον σε ότι αφορά το φόρο μερισμάτων. Δεν λέει όμως κουβέντα για τα υπόλοιπα κόστη. όπως για παράδειγμα για το φόρο εισοδήματος των εταιρειών, ο οποίος είναι σχεδόν μισός από την Ελλάδα. 12,5% έναντι 22%. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Οι εισφορές είναι επίσης εντελώς διαφορετικές στην Ιρλανδία. Σαν μια γενική κατεύθυνση μιλάμε για 4% εισφορά εργαζομένου επί του συνολικού εισοδήματος αλλά περιορίζονται στα 12 ευρώ για μέχρι 424 ευρώ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ εισόδημα (https://www.ssa.gov/policy/docs/progdesc/ssptw/2018-2019/europe/ireland.html#:~:text=Social%20insurance%3A%204%25%20of%20weekly,earnings%20used%20to%20calculate%20contributions). Ήτοι 48 ευρώ το μήνα για εισόδημα μέχρι περίπου 1700 ευρώ
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα οι εισφορές αγγίζουν το 20% για τους μισθωτούς (https://www.taxheaven.gr/news/48399/asfalistikes-eisfores-kyrias-syntaxhs-misowtwn-poy-ypagontai-sthn-asfalish-toy-e-efka-egkyklios-apo-to-yp-ergasias).
Τα ίδια συμβαίνουν και με τις εργοδοτικές εισφορές. Στην Ιρλανδία πληρώνουν από 8,6% μέχρι 10,85% του μικτού μισθού. Για έναν μισθό περί τα 1000 ευρώ δηλαδή είναι περίπου 86 ευρώ. Στην Ελλάδα, η χαμηλότερη κλίμακα για τους ελευθέρους επαγγελματίες είναι 155 ευρώ και αφορά στην Κύρια Σύνταξη. Αυξάνεται μέχρι και στα 500 ευρώ, δηλαδή κάποιος που δηλώνει αρκετά εισοδήματα μπορεί να πληρώνει μέχρι και 6000 ευρώ ετησίως μόνο για τη σύνταξή του.
Σε ότι αφορά και στα συνολικά φορολογικά έσοδα του Ιρλανδικού κράτους σε σχέση με το ΑΕΠ του, ο σχετικός δείκτης έπεσε από 30,8% το 2000 σε 21,1% το 2021. Αντίθετα στην Ελλάδα αυξήθηκε από 33,4% το 2000 σε 39% το 2021. Πάντα σύμφωνα με στοιχεία του αγαπημένου ΟΟΣΑ.
Τούτων δοθέντων, η συζήτηση για την αύξηση στο φόρο μερισμάτων, δεν είναι σίγουρο ότι θα προσφέρει κάτι στη χώρα, πέρα από ένα ακόμη εμπόδιο για όσους θέλουν να επενδύσουν. Ούτε στο ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρο ότι θα προσφέρει κάτι. Σε μια χώρα που το 50% των εργαζομένων δεν έχει καμία συμμετοχή στα φορολογικά έσοδα (πέραν των έμμεσων φόρων), η αποσπασματική, μανιφεστοειδής αναφορά σε αυξήσεις φόρων για λόγους ηθικής τάξης, είναι μια απόπειρα μεταμφίεσης του καταγγελτικού λόγου κατά “του μεγάλου κεφαλαίου”. Μια απόπειρα να εκσυγχρονίσει το ΠΑΣΟΚ τα παλαιά συνθήματα του Αντρέα. Αυτά τα συνθήματα που άκομψα έκλεψε ο Αλέξης Τσίπρας και τώρα το ΠΑΣΟΚ τα “ντύνει” με μια “τεχνοκρατική” πινελιά.
