Δικαίωση πρέπει να νιώθουν όσοι ανέμεναν ότι το νέο ΚΙΝΑΛ θα αποτελέσει μια σοβαρή πρόταση αντιπολίτευσης, απέναντι στην παλαβή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά λοιπόν τον -άκαρπο- αγώνα ζωής του Γιάννη Δραγασάκη ώστε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει το έλεγχο μιας συστημικής τράπεζας για να χρηματοδοτούνται οι “δουλειές”, το νέο ΚΙΝΑΛ, με πράσινους και πράσινους κόκκους προτείνει κάτι ριζοσπαστικό.
Με ανάρτησή του στο twitter ο Βασίλης Κεγκέρογλου πλειοδοτεί απέναντι στη μίζερη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περί ελέγχου μιας συστημικής τράπεζας και προτείνει να βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο όλες οι τράπεζες. Να μπορεί δηλαδή η εκάστοτε Κυβέρνηση να επιλέγει με τεχνοκρατικά-ψηφοθηρικά κριτήρια, το ποιος θα λάβει δάνειο και ποιος όχι.
Όταν μάλιστα κάποιος του επισημαίνει το φαύλο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο θέμα, τότε που ήθελες χαρτί από την “κλαδική” για να πάρεις δάνειο, ο Βουλευτής είναι καταπέλτης.
Αρχίζει αυτό που παλαιότερα το ΚΙΝΑΛ είχε ονομάσει mansplaining και απαντά “Δεν γνωρίζεις τι σημαίνει Δημόσιος έλεγχος στις τράπεζες και τι κρατικές τράπεζες!!! Είσαι πολύ πίσω!!!”
Ο ειδήμων Βασίλης Κεγκέρογλου διαχωρίζει στο μυαλό του την κρατική από τη Δημόσια τράπεζα. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στα 200 χρόνια της ελληνικής ιστορίας, άπαντες οι πολιτικοί σεβάστηκαν το διαχωρισμό. Όχι μόνο στις τράπεζες αλλά και στα δημόσια μέσα ενημέρωσης, στις εταιρείες όπου το δημόσιο είχε μετοχές κ.λ.π.
Αποδίδω δε την εξήγηση περί δημόσιου ελέγχου σε αγνό λάθος και όχι σε νοσταλγία για το φαύλο παρελθόν. Αυτό που όλοι κατηγορούν ότι μας οδήγησε σε μια ακόμη χρεοκοπία.
Ο -γνωρίζω τα πάντα για τις τράπεζες- Βασίλης Κεγκέρογλου, αγνοεί προφανώς ότι με τη σύμφωνη γνώμη του κόμματος που σήμερα εκπροσωπεί, του ΠΑΣΟΚ, η χώρα μας έγινε το 2001 μέλος της ζώνης του ευρώ. Έκτοτε, η χώρα εκχώρησε τη νομισματική πολιτική της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδας, δηλαδή ο επόπτης του τραπεζικού συστήματος, έγινε με τη σειρά της υποκατάστημα της ΕΚΤ.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο είχε λυσσάξει σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ με το Γιάννη Στουρνάρα. Δεν μπορούσαν να τον ελέγξουν. Αυτόν τον τόσο σημαντικό αρμό της εξουσίας. Βολευτήκαν με τον έλεγχο της Τράπεζας Αττικής, διά της οποίας χορήγησαν περίπου το 1/10 των συνολικών χορηγήσεων σε έναν και μόνο επιχειρηματία (τον Καλογρίτσα που σήμερα λένε ότι δεν ευνόησαν), προκειμένου να τελειώσει το δρόμο Πάτρα-Πύργος. Έργο που είχε πάρει μετά από μεθόδευση-σπάσιμο. τελικά ούτε το έργο έγινε, ούτε τιμωρήθηκε κανείς για τις τραπεζικές υπερβολές.
Στο δρόμο προς τον πραγματικό σοσιαλισμό, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Με τα συνδικάτα να πεθαίνουν, οι τραπεζοϋπάλληλοι είναι από τις τελευταίες οργανωμένες ομάδες που μπορεί να απευθυνθεί κάποιος πολιτικός. Οι δε κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες (αυτοί που όλοι τους καταγγέλλουν) είναι από τους τελευταίους που μπορούν να κλείσουν το μάτι. Αυτό προσπαθεί να κάνει ο -συμπαθής κατά τ’ άλλα- βουλευτής.
Ο αέρας ανανέωσης που επιχειρεί να φέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης “νοθεύεται” με γερές δόσεις παλαιάς αυθεντικής ΠΑΣΟΚίλας. Είναι θέμα χρόνου να δούμε αν ο νέος πρόεδρος τους βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή απλώς αφήνει όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν για να διαλέξει τελικά τον πιο χρήσιμο καρπό.
