Το ΚΚΕ συνήθιζε να χρεώνει στον χώρο της ριζοσπαστικής και της ανανεωτικής αριστεράς δύο πολιτικά χαρακτηριστικά, τον οπορτουνισμό και τον ρεφορμισμό.
Ο οπορτουνισμός, συνδέεται με την ευκαιριακή πολιτική στρατηγική η οποία σκοπεύει να φτάσει σε θετικά για τον χώρο αποτελέσματα, ανεξάρτητα από βασικά αξιακά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Ο ρεφορμισμός, συνδέεται με την μη αντικαπιταλιστική στρατηγική, η οποία δεν έχει ως στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού αλλά τις μεταρρυθμίσεις στα περιθώρια που υπάρχουν κάθε φορά, με μέτωπο μόνο στην νεοφιλελεύθερη εκδοχή του.
Μπορεί αυτή η κριτική να φαίνεται ξεπερασμένη αλλά έχει συνοχή και δομικά στοιχεία, τα τελευταία χρόνια όμως ακόμα και το ΚΚΕ έχει σταματήσει να χρεώνει στοιχεία ρεφορμισμού στον ΣΥΡΙΖΑ και να στέκεται μόνο στον οπορτουνισμό.
Έχουν αντιληφθεί και στον Περισσό, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κανένα αξιακό και ιδεολογικό πλαίσιο, ούτε καν με την μορφή του ρεφορμισμού και της συνθηκολόγησης, όλα κρίνονται με βάση την παραμονή στην εξουσία και τις συμμαχίες με όσους βρίσκονται πιο κοντά σε αυτή. Έχει μείνει μόνο ο ακραίος και άνευ φραγμών, οπορτουνισμός.
Κάπως έτσι ο σύντροφος Ιγκλέσιας, την πάτησε σαν τον σύντροφο Τρότσκι. Στις εικόνες από την Οκτωβριανή επανάσταση, η φωτoγραφία του είχε αφαιρεθεί από το πλευρό του «πατερούλη» Στάλιν, όχι αμέσως μετά την ιδεολογική σύγκρουση του με τον Λένιν για τον χαρακτήρα της επανάστασης, αλλά αμέσως μετά την ρήξη του με τον Στάλιν για τον τρόπο λειτουργίας του σταλινικού καθεστώτος.
Έτσι ο άμοιρος ο Ιγκλέσιας τον Podemos που τραβιόταν μέχρι την Αθήνα για να φωνάζει ότι ο άνεμος της αλλαγής στην Ευρώπη, ακούει στο όνομα, ΣΥΡΙΖΑ, αγκαλιά με τον Αλέξη Τσίπρα, βρέθηκε στο περιθώριο από τον παλιό του σύντροφο. Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας δεν τον αναφέρει καν και αν ήταν στο χέρι του θα είχε αντικαταστήσει τις φωτογραφίες του με τον Χούλιο στο πλευρό του, με άλλες επεξεργασμένες που θα έδειχναν δίπλα του τον Σάντσες.
Ας δούμε όμως και την απόλυτα ευκαιριακή και επικίνδυνη ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν στηρίζει ένα μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά στην Ευρώπη, ενώ στην ουσία το μόνο που δείχνει να έχει ενδιαφέρον για τον Αλέξη Τσίπρα είναι η παρουσίαση του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αδερφού κόμματος του ΠΑΣΟΚ, ως ισπανικό ΣΥΡΙΖΑ.
Οι Podemos, το πραγματικό αδερφάκι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία, έχασαν 7 μονάδες, οι οποίες μεταφέρθηκαν κυρίως στους Σοσιαλιστές στο αδερφό κόμμα του Κινήματος Αλλαγής. Την ώρα που επίσης πανηγυρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ για την νίκη απέναντι στην ακροδεξιά, οι δυνάμεις της περνούν ξανά στο ισπανικό κοινοβούλιο μετά από 40 χρόνια, ξεπερνώντας εύκολα το διψήφιο και με εισροές από το συντηρητικό λαϊκό κόμμα.
Με λίγα λόγια πανηγυρίζουν γιατί οι σύμμαχοι τους κατατροπώθηκαν και γιατί η ακροδεξιά μπήκε ισχυροποιημένη στη βουλή, με πολλούς ψηφοφόρους να μετακινούνται στα άκρα, μακριά από τα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας.
Είναι τόσο εκτός πραγματικότητας; Δυστυχώς όχι, με τις ίδιες ταχύτητες κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ και στην Ελλάδα, με την Χρυσή Αυγή να μην αντιμετωπίζει προβλήματα από την «αριστερή» κυβέρνηση, η δίκη της παραμένει στο ψυγείο και ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, κυκλοφορεί ελεύθερος.
Είναι τόσο κυνικοί; Σαφώς ναι, όσο ο Ιγκλέσιας θα ψάχνει να βρει πως τον έσβησε από τον χάρτη ο Αλέξης Τσίπρας τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν την κριτική τους.
Πλέον δεν μιλάμε για οπορτουνισμό, αλλά για Τσιπρισμό, την εξελιγμένη εκδοχή του η οποία προχωρά με ρυθμούς fast forward και κάνει αυτόματη προσπέλαση στην ακροδεξιά, κάνοντας τα στραβά μάτια.
Η φωτογραφία που κυκλοφορεί στο twitter και δείχνει τον Ιγκλέσιας με άτσαλη χρήση του photoshop, να έχει αντικατασταθεί από τον Σάντσες, τα λέει όλα…
