Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε το βήμα της επετείου των 40 χρόνων της Ελλάδος στην ΕΕ για να θέσει με σκληρό και απόλυτο τρόπο τη διαχωριστική γραμμή απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ξένισε πολλούς, που περίμεναν ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας θα αποτελούσε αφορμή συναίνεσης και όχι σύγκρουσης. Παρά ταύτα, η διαχωριστική γραμμή που τραβάει ο Μητσοτάκης απέναντι στον Τσίπρα δε θα μπορούσε να έχει πιο κατάλληλο πλαίσιο από το ευρωπαϊκό.
«Είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, το 2015, επεκράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, αλλά οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και συνέτριψαν τις δυνάμεις της δημαγωγίας» δήλωσε ο πρωθυπουργός. Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν έντονη για την «εμπρηστική και διχαστική ομιλία Μητσοτάκη».
Ας θυμηθούμε λίγο τις διαχωριστικές γραμμές της μεταπολίτευσης:
Πρώτη διαχωριστική γραμμή: Από τη μια η «Δεξιά» από την άλλη το «μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων». Ο Καραμανλής με την παράταξη που μετεξελίχθηκε από τη δεξιά ΕΡΕ σε μια ευρωπαϊκού τύπου Κεντροδεξιά ΝΔ κι ο Ανδρέας Παπανδρέου που ξεκίνησε με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», πορεύτηκε με το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», αλλά τελικά άφησε πίσω του ένα ΠΑΣΟΚ που έκανε σημαία του τον εκσυχρονισμό, στη γραμμή ενός ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Με όλες τις αλλαγές στην ηγεσία τους και σε όλο βάθος της μεταπολιτευτικής τους διαδρομής, οι δυο μεγάλες παρατάξεις κράτησαν την ιδεολογική διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. Και την «έσβησαν» μόνο όταν αναγκάστηκαν να συνεργασθούν στο πλαίσιο του μνημονίου για να αποφευχθεί η πτώχευση της χώρας.
Ύστερα ήρθε ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ και έφερε τη νέα, δική του διαχωριστική γραμμή. Το νέο και άφθαρτο από τη μια, με το «ηθικό πλεονέκτημα» – το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε ο ίδιος – και το παλιό, διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που χρεοκόπησε τη χώρα και το εκπροσωπούσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και η συνεργασία με τους ακραιφνείς δεξιούς ΑΝΕΛ θεωρήθηκε απόλυτα συμβατή στο πλαίσιο αυτής της διαχωριστικής γραμμής. Με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ο Μητσοτάκης στήριξε την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ αλλά και την εκλογική του νίκη, που τον οδήγησε στην πρωθυπουργία, σε μια νέα διαχωριστική γραμμή. Από τη μια οι λαϊκιστές – δημαγωγοί που έθεσαν σε κίνδυνο ακόμη και την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας κι από την άλλη οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που απαιτεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Στο Ζάππειο, στη γιορτή για τα 40 χρόνια της Ελλάδος στην ΕΕ, ο Μητσοτάκης τόλμησε να το πάει ένα βήμα πιο πέρα: διεκδικεί για τη δική του παράταξη, μια σύγχρονη Κεντροδεξιά που φιλοξενεί και κυβερνητικά στελέχη προερχόμενα από την Κεντροαριστερά, τον όρο «προοδευτική», τον οποίο για πολλές δεκαετίες σφετεριζόταν η αντίπαλη παράταξη. Έναν όρο που ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιεί σήμερα ακόμη και στην επίσημη ονομασία του κόμματός του (ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία). Η νέα, λοιπόν, διαχωριστική γραμμή, το νέο δίπολο, είναι «λαϊκιστές» από τη μια «προοδευτικές δυνάμεις» από την άλλη. Ποιος ανήκει στους μεν και ποιος στους δε κρίνεται στην πράξη!
