Η ερώτηση είναι απλή: Ξέρετε την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, από ποιους νομούς αποτελείται και ποιο είναι το διοικητικό κέντρο της; Αν απαντήσατε σωστά, χαίρομαι. Αλλά, με λύπη μου, σας διαβεβαιώνω ότι ανήκετε στην… μειοψηφία των Ελλήνων.
Οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας δεν ξέρουν τη Δυτική Ελλάδα. Και απόδειξη είναι ότι στην πρώτη μου τηλεοπτική συνέντευξη ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, ρωτήθηκα για την Πρέβεζα, η οποία δεν ανήκει στη Δυτική Ελλάδα.
Αυτό και μόνο, αρκεί μάλλον για να καταλάβει κάποιος πόσο αδύνατο είναι το στίγμα αυτής της Περιφέρειας στην χώρα. Πόσο μάλλον στην Ευρώπη…
Και πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη αυτών που διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα τις τύχες της Δυτικής Ελλάδας, που δυστυχώς παραμένει μία περιοχή χωρίς συγκεκριμένη και ενιαία φυσιογνωμία, εκ των τελευταίων σε ανάπτυξη στην Ευρώπη και εκ των πρώτων, μόνο σε φτώχεια και ανεργία.
Κι όμως…
Πρόκειται για την «Ολυμπιακή Περιφέρεια». Δηλαδή την Περιφέρεια που εντός της έχει το παγκόσμιο σύμβολο της Αρχαίας Ολυμπίας στην Ηλεία.
Πρόκειται για την Περιφέρεια που ως διοικητικό κέντρο έχει το τρίτο μεγαλύτερο αστικό συγκρότημα της χώρας, την Πάτρα.
Πρόκειται για την Περιφέρεια που διαθέτει το μεγαλύτερο υδατικό δυναμικό της χώρας, στον μεγαλύτερο νομό της χώρας, την Αιτωλοακαρνανία.
Πώς γίνεται και μία Περιφέρεια με τόσο δυνατά προσόντα – και δεν είναι τα μόνα – να είναι τόσο «μικρή» και άσημη, σχεδόν άγνωστη ακόμα και εντός συνόρων;
Έλα ντε…
Και εγώ αναρωτιέμαι, πόση ανικανότητα απαιτείται για να συρρέουν χιλιάδες πιστοί κάθε χρόνο στην Πάτρα για τον Άγιο Ανδρέα, να αποτελούν τα Καλάβρυτα τον τόπο της εθνικής παλιγγενεσίας, το Μεσολόγγι τη γη των ελεύθερων πολιορκημένων, η Ηλεία να διαθέτει τις μεγαλύτερες και ομορφότερες παραλίες της χώρας και όμως, αυτή η Περιφέρεια στο σύνολό της, να είναι τόσο φτωχή και τόσο ασήμαντη.
Η μόνη απάντηση είναι: «οκταετία Κατσιφάρα».
Ένας παλιός πολιτικός που μέσω του κομματικού σωλήνα έφτασε σε υψηλές πολιτικές και αυτοδιοικητικές θέσεις εξουσίας, χωρίς ποτέ όμως να βάλει την υπογραφή του σε οποιαδήποτε θετική εξέλιξη.
Μόνο του «προσόν» η πολιτική επιβίωση. Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Ακόμα και συμμαχώντας, εν τη απελπισία του, με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας μάλιστα και «Παπανδρεϊκός». Κι όμως, αυτός ο «Παπανδρεϊκός», στην προσπάθεια να γαντζωθεί στην καρέκλα της Περιφέρειας για μία ακόμα 4ετία, δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμμαχήσει με τον κ. Σπίρτζη, τον κ. Πολάκη, τον κ. Παππά και όλη την καταρρέουσα παρέα του Μαξίμου, που κάποτε τον χαρακτήριζαν – και αυτόν – «Γερμανοτσολιά». Με τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές λοιπόν, τι μπορεί να περιμένει η Δυτική Ελλάδα;
Το καλό νέο είναι ότι οι πολίτες της Δυτικής Ελλάδας δείχνουν ότι πια δεν περιμένουν άλλο. Ένα μεγάλο, πολιτικό και κοινωνικό, ρεύμα ανανέωσης, φυσάει όλο και πιο δυνατά.
Άνθρωποι μέσα από την κοινωνία, που ξέρουν που πατούν και που θέλουν να πάνε, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Άνθρωποι που έχουν πολιτικό στίγμα, αλλά όχι κομματικές παρωπίδες. Και ξέρουν πως η ανάπτυξη, η εξωστρέφεια, η βελτίωση της ποιότητας ζωής του κάθε πολίτη, έχει μόνο δύο χρώματα: Το άσπρο ή το μαύρο.
Είμαστε αυτοί οι άνθρωποι. Και είπαμε: Όλα από την αρχή!
Όλα νέα, όλα σημερινά, όλα αληθινά.
Όλα για τον τόπο μας!
*O Νεκτάριος Φαρμάκης είναι υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας
