✍️ ο Σταμάτης Ζαχαρός
Ένας 27χρονος Παλαιστίνιος κατηγορήθηκε ότι ξυλοφόρτωσε, μαχαίρωσε και βίασε μια 33χρονη Αλβανή στην Ομόνοια.
Στη συνέχεια την κλείδωσε σε διαμέρισμα και αποφάσισε να απολαύσει το “απαγορευμένο” και διάσημο Athens by Night. Το -κατα δήλωσή του- θύμα όμως δεν είχε δώσει κατάθεση και έτσι ο δικαστής έκρινε ότι δεν πρέπει να κρατηθεί, παρά το γεγονός ότι ο φερόμενος ως θύτης είναι αλλοδαπός και αγνώστου διαμονής. Η μικρολεπτομέρεια ότι το θύμα δεν έδωσε κατάθεση διότι δεν ήταν σε θέση, δεν επηρέασε φυσικά τον δικαστή, ο οποίος σήμερα συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Όπως άλλωστε και ο αρμόδιος Υπουργός. Ο Γιώργος ο Φλωρίδης.
Στην απόφαση του δικαστή ενδέχεται να έπαιξε ρόλο και ο πρότερος “ανέντιμος” βίος του θύματος. Βλέπετε η προκατάληψη δεν είναι σκόνη για να φύγει με πανί. Η Αλβανή είχε αρχικά συναινέσει για μια ερωτική επαφή με τον μετέπειτα βασανιστή της και μάλιστα η συνεννόηση έγινε μεταμεσονύχτια και καταμεσής του δρόμου. Αυτά τα ολίγα γνωρίζουμε για την υπόθεση και τα είπε το θύμα όταν οι αστυνομικοί την εντόπισαν από τις κραυγές της σε διαμέρισμα πολυκατοικίας. Όταν έσπασαν την πόρτα, αντίκρισαν τη νεαρή γυναίκα γυμνή, μαχαιρωμένη και δεμένη στο κρεβάτι. Να γδύθηκε μόνη της μπορεί αλλά να μαχαιρώθηκε κατόπιν να δέθηκε, μοιάζει κομματάκι δύσκολο.
Το τεκμήριο της αθωότητας βεβαίως ισχύει και για τον νεαρό Παλαιστίνιο. Είναι όμως ο βασικός ύποπτος μετά από την υπόδειξη της γυναίκας. Επιπρόσθετα, ο νταής Παλαιστίνιος είχε συλληφθεί τυχαία, μερικές ώρες νωρίτερα από την καταγγελία της γυναίκας, για άσχετο λόγο. Κυκλοφορούσε στο κέντρο της Αθήνας κουβαλώντας επάνω του ένα μαχαίρι μήκους 23 εκατοστών.
Ο δικαστής τα άκουσε όλ’ αυτά και αποφάσισε ότι δεν συντρέχει λόγος προσωρινής κράτησης. Στο φτωχό μου μυαλό θα αρκούσε μόνο το γεγονός ότι κυκλοφορούσε στην Ομόνοια με ένα φονικό όπλο για να κρατηθεί. Η κοινωνία έχει γεμίσει νταήδες που νομίζουν ότι βρίσκονται στο Φαρ Ουέστ. Το γεγονός αυτό έχει κλονίσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Τα περιστατικά με διάφορους περίεργους τύπους που σηκώνουν χέρι (κυρίως) σε αδύναμους απασχολούν σχεδόν καθημερινά τα media.
Αντίθετα με ότι πιστεύεται, η αστυνομία τους πιάνει σχεδόν όλους. Όταν όμως ακούτε ότι “ο δράστης της στυγερής δολοφονίας είχε συλληφθεί 6 φορές” σημαίνει μεν ότι οι αστυνομικοί τον έπιασαν, σημαίνει όμως και ότι κάποιοι δικαστές, τις 6 αυτές φορές δεν έκριναν ότι πρέπει να τιμωρηθεί ή έστω να απομακρυνθεί από την κοινωνία διότι βάζει τους συμπολίτες του σε κίνδυνο.
Η κοινωνία όμως δεν ενδιαφέρεται για τις διαδικασίες των κρατικών αρχών αλλά για το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι οι συγκεκριμένοι νταήδες μετά από 6 αποτυχημένες απόπειρες να σκοτώσουν κάποιον, που θα πάει, θα μάθουν. Την έβδομη θα σκοτώσουν και η κοινωνία θα πέφτει πάλι από τα σύννεφα.
Οι δικαστές που φέρουν τεράστια ευθύνη για το συγκεκριμένο κατάντημα απολαμβάνουν τεράστιας ασυλίας. Ποτέ δεν μάθαμε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ένας δικαστής θεώρησε ότι κάποιος έδειρε 6 φορές τη σύντροφο του αλλά “είναι καλό παιδί και δεν θα το ξανακάνει”. Μέχρι κάποια στιγμή να την ξεπαστρέψει. Οι δικαστές είναι άλλωστε οι μόνοι που δεν δέχονται την κριτική. Κάποιος πρωτοείπε την μπαρούφα “δεν σχολιάζω τις αποφάσεις της δικαιοσύνης” και πλέον αποτελεί καραμέλα στα χείλη των ανευθυνουπεύθυνων που πλημμυρίζουν τις οθόνες μας για να πούνε εντελώς κοινότοπα τσιτάτα. Φυσικά και οφείλουμε άπαντες να σεβόμαστε τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, μπορούμε ωστόσο και να τις κρίνουμε.
Σε έναν ιδεατό κόσμο, η φυσική και η πολιτική ηγεσία της δικαιοσύνης θα μπορούσε και να ελέγχει την ορθότητα των αποφάσεων. Σε εξόφθαλμες περιπτώσεις θα όφειλε να λαμβάνει και μέτρα. Όχι για να ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα (αλίμονο, κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο) αλλά για να διαπιστώσει αν ο δικαστής είναι ικανός να κρίνει σωστά και κυρίως για να διαπιστώσει αν απλώς “τα πιάνει” (κατά το κοινώς λεγόμενο) για να χρησιμοποιήσει τα ελαστικά όρια του νόμου ώστε να πέσει στα μαλακά ο κατηγορούμενος. Δεν εννοώ ότι πρέπει η ηγεσία να χρησιμοποιεί τα γραφειοκρατικά τερτίπια αλλά να κάνει κάτι άμεσα. Ο υποψήφιος δολοφόνος δεν περιμένει ούτε να ολοκληρωθεί η ΕΔΕ ούτε φυσικά να τελεσιδικήσει μια υπόθεση ενός δικαστή μερικά χρόνια αργότερα.
Όσα γίνονται στη δικαιοσύνη έχουν εναποθέσει ένα τεράστιο βάρος στις πλάτες της Κυβέρνησης. Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης, η ΝΔ δεν έχει καμία δικαιολογία ούτε για τις τεράστιες καθυστερήσεις στα δικαστήρια, ούτε φυσικά για το γεγονός ότι η “αυτοδιοίκητη” δικαιοσύνη ενεργεί πολλάκις με πολιτικά κριτήρια. Είχαν χρήματα και άπλετο χρόνο για να τα διορθώσουν όλα αλλά μάλλον δεν ήθελαν να “σπάσουν αυγά”. Σε τόσο ακραίες περιπτώσεις όμως, οι δικαστές με τις παραλείψεις τους ή τις σκόπιμες αποφάσεις τους υπονομεύουν την κοινωνική ειρήνη και ενισχύουν το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών και εδώ δεν χωρούν ασκήσεις ισορροπίας.
