«Πώς θα καταφέρουμε τη δεύτερη φορά η Αριστερά, πώς θα καταφέρουμε κερδίζοντας τις εκλογές, αυτή τη φορά να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο, όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, όχι μόνο των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;», ανέφερε στο πλαίσιο της ομιλίας του στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα ο Αλέξης Τσίπρας.
Κρίση ειλικρίνειας ή άγνοια; Μονταζιέρα της αντιπολίτευσης ή ευσεβείς πόθοι;
Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν από το Σάββατο το μεσημέρι τους καλοπροαίρετους πολίτες που αναμένουν το μετασχηματισμό του Σύριζα σε ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα αποτελέσει τον κορμό της προοδευτικής παράταξης στα επόμενα χρόνια ως αντίβαρο στη Νέα Δημοκρατία.
Για τους πιο καχύποπτους ή υποψιασμένους όμως, είναι απλώς μια ακόμα κυνική ομολογία. Μία ομολογία-χαστούκι σε όσους ονειρεύονται «ομαλοποίηση των σχέσεων» του Σύριζα και του Κινήματος Αλλαγής αφού ο εχθρός είναι κοινός, δηλαδή η δεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ορισμένοι ανέμεναν με ανυπομονησία μια ειλικρινή μεταμέλεια για τα κακώς κείμενα, μια «συγγνώμη» για τις λεκτικές υπερβολές για να ξεκινήσει ένας προγραμματικός διάλογος για εποικοδομητική συνεργασία των δύο χώρων με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική. Με κοινό στόχο, την επιστροφή στα κυβερνητικά έδρανα αλλά με διαφορετικές αφετηρίες θα διαμορφωνόταν μία «πλατφόρμα διαλόγου» για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.
Όμως, ας ξανασκεφτούμε με ποιους θέλουν να μας φέρουν ορισμένοι καλοθελητές εντός των τειχών στο ίδιο τραπέζι στο εγγύς μέλλον;
Με αυτούς που αποκαλούσαν Πινοσέτ εντός του κοινοβουλίου τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, με αυτούς που μας έφεραν ένα βήμα από την απόλυτη καταστροφή το καλοκαίρι του 2015, με αυτούς που συναίνεσαν (αν δε συμμετείχαν) στην οργάνωση του σκανδάλου-φούσκα της Novartis παραβιάζοντας κάθε έννοια του τεκμηρίου της αθωότητας και με αυτούς που δε χάνουν ευκαιρία να εκτοξεύουν χυδαίες επιθέσεις σε οποιονδήποτε δε συμφωνεί με το πολιτικό τους σχέδιο.
Είναι προφανές ότι ενόψει συνεδρίου του Σύριζα που αναμένεται να γίνει τον προσεχή Μάιο, δεν περιμένω την παραμικρή διαφοροποίηση-δυσφορία από τους συντρόφους της Γέφυρας, μιας κι έχουν αποκτήσει πλήρη ανοσία στην αντιδημοκρατική ρητορική και τα παβλοφικά αντανακλαστικά που όταν μιλάει ο αρχηγός επιβάλουν χειροκροτήματα, ενώ οι «εξετάσεις» για την ενσωμάτωση τους στο νέο σχηματισμό είναι απαιτητικές.
Αντιθέτως, απαιτώ από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής με προβολή στον Τύπο αλλά και τους βουλευτές να είναι πιο προσεκτικοί και να μην παίζουν το παιχνίδι του Αλέξη Τσίπρα. Την τελευταία δεκαετία, εκτός της οικονομικής κρίσης, έχουμε δει ουκ ολίγες θεαματικές μεταστροφές-μεταγραφές για να παρατηρούμε άπραγοι ορισμένες συμπεριφορές κι έχουμε γίνει σοφότεροι για τα κίνητρα κινήσεων που μοιάζουν αψυχολόγητες.
Όποιος θέλει να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο της προσχώρησης σε έναν οργανισμό που απεγνωσμένα προσπαθεί να υποδυθεί κάτι που δεν είναι, μπορεί να το κάνει ελεύθερα μεν, μεμονωμένα δε.
Αν χρειάζεται για λόγους κάθαρσης και αναστοχασμού να μείνει ο χώρος μακριά από κυβερνητικές θέσεις για ένα χρονικό διάστημα ακόμα, ορισμένοι (πολλοί ή λίγοι, δεν έχει σημασία) είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε και θα παραμείνουμε εδώ. Δε μεγαλοπιαστήκαμε, ούτε ψάχνουμε μανιωδώς ρόλους στα εκάστοτε πολιτικά σχήματα που επιλέγουμε να συμμετέχουμε.
Ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με την ελληνική κοινωνία και η επικαιροποίηση των θέσεων μας στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται σε παγκόσμια κλίμακα δεν πρέπει να γίνει πρόχειρα αλλά με υπευθυνότητα και σεβασμό σε όσους πιστεύουν στο εγχείρημα μας.
