Συζητείται στις Επιτροπές της Βουλής το σχέδιο νόμου του Υπουργείου κλιματικής κρίσης και πολιτικής προστασίας με τίτλο «Αναδιάρθρωση Πολιτικής Προστασίας – Εθνικός Μηχανισμός Εναέριας Διάσωσης και Αεροδιακομιδών» που δόθηκε στη δημόσια διαβούλευση (προκοινοβουλευτική) από τις 15-29 Νοεμβρίου.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει 54 άρθρα. Εξ αυτών τα 45 αποτελούν τροποποιήσεις, αλλαγές η προσθήκες σε δύο προηγούμενους νόμους, τον ν. 4662/20 και τον ν. 4989/22. Στον πρώτο νόμο, είναι αφιερωμένα 36 άρθρα ενώ στον δεύτερο, 9.
Αυτοί οι δύο νόμοι αποτελούν την συνεισφορά της κυβέρνησης της ΝΔ στην αντιμετώπιση των κρίσεων και των καταστροφών. Ειδικότερα, ο πρώτος που έμεινε εν πολλοίς ανεφάρμοστος, αποτελεί το βασικό ρυθμιστικό πλαίσιο της πολιτικής για την αντιμετώπιση των κρίσεων και των καταστροφών και την αρχιτεκτονική των οργανώσεων της Πολιτικής Προστασίας. Το ρυθμιστικό κενό της τελευταίας τετραετίας επιχειρήθηκε να καλυφθεί εκ των ενόντων με βάση τις διατάξεις προηγούμενων νόμων.
Εάν ο ν. 4662/20 είχε εφαρμοστεί, πιθανόν να είχε συμβάλλει στην απάμβλυνση κάποιων αρνητικών συνεπειών που προκλήθηκαν από τις οξύτατες κρίσεις και καταστροφές που ακολούθησαν την ψήφισή του (η ενεργοποίηση, για παράδειγμα, των Περιφερειακών Κέντρων Πολιτικής Προστασίας θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στην πρόβλεψη κάποιων από τις επαχθείς συνέπειες των πρόσφατων πλημμυρών στη Θεσσαλία η των πυρκαγιών στη Δαδιά).
Κι ενώ δεν γνωρίζουμε- αλλά υποθέτουμε- για ποιούς λόγους δεν εφαρμόστηκε ο προηγούμενος νόμος, εμφανίζεται το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου όχι ως μια νέα πρόταση αλλά ως μια επιλεκτική τροποποίηση κάποιων άρθρων του προηγούμενου νόμου. Οπότε μπορούμε να εικάσουμε ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί τίποτα από την συζήτηση για τα φλέγοντα προβλήματα που έχουν εντιοπιστεί σ’ όλα τα στάδια του κύκλου της Πολιτικής Προστασίας. Μάλλον θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς και δεν απομένουν παρά μόνον μερικές λεπτομέρειες στην εφαρμογή της ασκούμενης δημόσιας πολιτικής για την αντιμετώπιση των κρίσεων και των καταστροφών.
O νέος νόμος, εν τέλει, δεν είναι καθόλου νέος. Δεν παρεμβαίνει στη φιλοσοφία (όποια) του ν. 4662/20, όποτε επί της αρχής δεν υπάρχει κάποια σημαντική αλλαγή. Τέτοια θα μπορούσε να ήταν η υιοθέτηση των πορισμάτων Ελλήνων και ξένων εμπειρογνωμόνων (πχ Goldammer) που επικεντρώνονται σε άμεσες λειτουργικές και οργανωτικές αλλαγές. Η κριτική που είχε ασκηθεί στον νόμο εκείνο εξακολουθεί, συνεπώς, να είναι επίκαιρη και σήμερα.
Εκείνο το οποίο, πάντως, φαίνεται από μια πρώτη ανάγνωση και προκαλεί αλγεινή εντύπωση σ’ όσους δεν έχουν ασχολήθεί με τη νομοθετική παραγωγή του Υπουργείου κλιματικής κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, είναι η νομοτεχνική προχειρότητα των διατάξεων (και αυτού) του σχεδίου νόμου.
Διατάξεις όπως η ακόλουθη «Στην περίπτωση β της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του νόμου 4662/2020 τροποποιείται η υποπερίπτωση βα της περιόδου β» επιβεβαιώνουν ότι η επική εκείνη διατύπωση «Σας γνωρίζουμε ότι, σε εφαρμογή του άρθρου 15 του νόμου 4989/2022 (ΦΕΚ 208α) με το οποίο καταργείται η περίπτωση ζ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 59 του ν.4662/20 (ΦΕΚ 270) περί κωλύματος εθελοντών πυροσβεστών, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου 16285/14-11-2022 (ΦΕΚ 5849/16-11-2022) απόφαση γενικού γραμματέα με την οποία διαγράφεται η υποπερ. δβ της περ. δ’ της παραγράφου 3 του άρθρου 1 της υπ’ αριθμ. 16126/20.09.2022 απόφασης….κατά τα λοιπά ισχύουν οι οδηγίες που έχουν αποσταλεί με το υπ’ αριθμ. 10963/03-10-2022 έγγραφό μας» που είχε εμφανιστεί πριν από έναν περίπου χρόνο, δεν ήταν μια συγκυριακή κακή νομοθέτηση αλλά μια εδραιωμένη αντίληψη και πεποίθηση ότι με τους νόμους (πρέπει να) βασανίζεις τους πολίτες.
Η διατύπωση θυμίζει την αντίστοιχη του γνωστού «προέδρου του Εδεσσαϊκού», μόνο που το ίδιο το αντικείμενο της ρύθμισης δεν επιδέχεται πολλή πλάκα.
Έστω και την ύστατη ώρα, κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν βάσιμες τις αιτιάσεις μας και προχωρήσουν στην άμεση κωδικοποίηση και ανάπλαση των διατάξεων.
Η Καλή Νομοθέτηση είχε διατυμπανιστεί ως αιχμή των μεταρρυθμίσεων του «επιτελικού κράτους». Υπάρχει κάποιος που θα παρέμβει;
