Το άνοιγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο και την Κεντροαριστερά με υποψήφιους βουλευτές αρχικά αλλά και με υπουργούς σήμερα, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το χώρο της ΝΔ, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.
Η τελευταία αφορμή ήταν η επιλογή της Άννας Διαμαντοπούλου ως υποψήφιας γ.γ. του Ο.Ο.Σ.Α. Αυτή όμως ήταν μόνο η αφορμή. Η αιτία είναι προφανής και διαχρονική: η απροθυμία όσων θεωρούν εαυτούς αυθεντικούς εκφραστές του κόμματος να «μοιραστούν» μέρος της εξουσίας, την οποία πιστεύουν ότι κατέκτησαν με δικούς τους αγώνες. Σε αυτή την απροθυμία και στην πικρία που διακατέχει όσους αντιδρούν στα ανοίγματα, εκτιμώντας ότι έτσι δεν αξιοποιούνται οι ίδιοι αλλά κάποιοι «ξένοι», επενδύουν πολλοί και διάφοροι. Ευτυχώς, συνήθως, χωρίς αποτέλεσμα.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πώς αντέδρασε ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής όταν ρωτήθηκε στο Action 24 για το άνοιγμα Μητσοτάκη. Ο νεαρός Καραμανλής τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της στρατηγικής Μητσοτάκη («είναι κάτι που η ΝΔ πρέπει να κάνει αν θέλει να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό… πρέπει ικανοί άνθρωποι από όλες τις παρατάξεις να ενώσουν τις δυνάμεις τους») και υπενθύμισε ότι ο πρώτος που έκανε πράξη την υπέρβαση των παραταξιακών ορίων της ΝΔ ήταν ο ίδιος ο ιδρυτής της, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Μια προσεκτική ματιά στην ιστορία της ΝΔ επιβεβαιώνει ότι η πορεία της καθορίστηκε από τα ανοίγματα των ηγετών της εκτός των παραταξιακών της ορίων. Ο δεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής έφερε στη ΝΔ τον κεντρώο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, οποίος αργότερα έγινε αρχηγός της. Αλλά και ιστορικά στελέχη της ΝΔ, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ, έχουν κεντρώα καταγωγή, για να μην ξεχνιόμαστε…
Επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τα ανοίγματα συνεχίστηκαν. Με αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ, ο Μητσοτάκης έφτασε να συνεργαστεί με την Αριστερά, κατάφερε να συνεννοηθεί με Λεωνίδα Κύρκο και Χαρίλαο Φλωράκη!
Αργότερα ο Κώστας Καραμανλής συνέχισε τη στρατηγική του ανοίγματος στην αντίπαλη παράταξη, με αποκορύφωμα την ανάδειξη του Καρόλου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Εν συνεχεία ο Αντώνης Σαμαράς συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ και η κυβέρνηση του θα μείνει τελικά στην ιστορία ως κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Τώρα είναι η σειρά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο ίδιος ως φιλελεύθερος είναι προϊόν διεύρυνσης της ΝΔ. Και όλοι γνωρίζουν ότι έγινε αρχηγός της και πρωθυπουργός γιατί στηρίχθηκε και από πολίτες που ίσως δεν είχαν μέχρι τώρα σχέση με τη ΝΔ. Αυτό είναι και το συγκριτικό του πλεονέκτημα σήμερα.
Η απάντηση του υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, με το βαρύ επώνυμο που διαθέτει, συνδυασμένο με την εξωστρέφεια και το δυναμισμό ενός νέου πολιτικού, είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτούς που επιμένουν στο «δεξιό κατενάτσιο». Πρέπει να καταλάβουν ότι η ΝΔ δεν μπορεί να είναι μόνο δική τους. Και να αντιληφθούν ότι με το κατενάτσιο, το πολύ – πολύ να πετύχεις καμιά ισοπαλία. Η νίκη απαιτεί άλλες, πιο επιτελικές και επιθετικές κινήσεις.
