Η μεγαλειώδης κίνηση της Τράπεζας Πειραιώς που συνίστατο στο να πουλήσει μέρος του δικτύου των ΑΤΜ της σε μια άλλη εταιρεία στην οποία είναι μέτοχος αποτελεί ίσως τον κολοφώνα της διοίκησης του Χρηστού Μεγάλου και εξηγεί εν πολλοίς το πώς τα οικονομικά μεγέθη της τράπεζας ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
Αυτό διότι με τον τρόπο της η Τράπεζα Πειραιώς εμφανίζεται ανθεκτική απέναντι σε κάθε πιθανό σενάριο αρνητικών εξελίξεων. Δεν επηρεάζεται ούτε από τη διεθνή συγκυρία, ούτε από πιθανό ανταγωνισμό (π.χ. Revolut). Ο C.E.O. της τράπεζας γνωρίζει πώς να βγάζει κέρδη υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και αυτό είναι καλό για τους μετόχους της τράπεζας. Κάποιοι λένε ότι βγάζει “από τη μύγα ξύγκι”, όμως αυτή είναι η πεμπτουσία του πονηρού καπιταλισμού. Ιδίως καθώς οι συνθήκες εντός των οποίων δραστηριοποιείται η τράπεζα είναι ιδιαίτερες. Ο ανταγωνισμός -ας πούμε- είναι “ελεγχόμενος”. Σαν τη ροή του νερού σε ένα αρδευτικό αυλάκι. Τούτο επιτρέπει στον Μεγάλου να κάνει κινήσεις που σε άλλη περίπτωση θα οδηγούσαν στην απαξίωση ή ακόμη και σε cancel culture. Εδώ όμως είναι Βαλκάνια. Δεν είναι παίξε γέλασε.
Η Τράπεζα Πειραιώς αντιλαμβάνεται ότι έχει δίκιο. Δεν είναι υποχρεωμένη φυσικά να διατηρεί ένα ζημιογόνο δίκτυο ΑΤΜ. Δεν προχώρησε όμως απλώς στο κλείσιμο των σημείων που δεν της απέφεραν κέρδη. Προχώρησε στην πώληση του σε μια εταιρεία στην οποία και συμμετέχει. Έτσι μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της Κυβερνητικής πολιτικής για τις χρεώσεις. Μπορεί να χρεώνει και η νέα εταιρεία για τη χρήση των ΑΤΜ αλλά να παίρνει και προμήθεια η Τράπεζα. Ο Καταναλωτής θα δίνει περίπου ένα δίευρo και κάτι αν βρεθεί στην ανάγκη να σηκώσει λεφτά από ΑΤΜ της Cashflex. “Κίνησις μεγάλου παίκτου”, που θα έλεγε και ο τρισμέγιστος Αλέφαντος.
Με τέτοια τερτίπια καταφέρνει ο Μεγάλου να εμφανίζει ζηλευτούς ισολογισμούς. Όμως οι τράπεζες δεν έχουν ως Core Business να απομυζούν τους πελάτες τους και την κοινωνία ολόκληρη. Μια κοινωνία που όταν χρειάστηκε επωμίστηκε τα βάρη για να κρατήσει -ευτυχώς- τις τράπεζες ζωντανές. Έτσι ώστε ο Χρήστος Μεγάλου να μπορέσει το 2024 να αυξήσει αναδρομικά τον (βασικό) μισθό του κατα 59% (!!!) από 365.000 σε 580.000 ευρώ. Χωριά τα bonus, χωριά τα stock options.
Αν ο ανταγωνισμός ήταν ουσιαστικός, σήμερα θα βλέπαμε μαζικές μετακινήσεις πελατών σε άλλα ιδρύματα. Όχι γιατί οι χρεώσεις θα ήταν πολύ διαφορετικές, αλλά γιατί οι “πελάτες” αντίθετα με το τι πιστεύουμε στην Ελλάδα, απεχθάνονται να τους θεωρούν κορόιδα. Εδώ δεν ανοίγει ρουθούνι.
Αντίθετα, μετά από ένα νωχελικό Δελτίο Τύπου της Τράπεζας (το οποίο εξεδόθη “νύκτωρ”) , έκαναν δειλά την εμφάνιση τους ρεπορτάζ που αποθεώνουν την τράπεζα επειδή κατόρθωσε να ξεπεράσει το στόχο για την πιστωτική επέκταση. Τη χορήγηση δηλαδή δανείων που είναι και η βασική εργασία από την οποία κερδίζει μια τράπεζα.
Στο εξάμηνο έχει πετύχει πιστωτική επέκταση 2,1 δισ ευρώ έναντι ετήσιου στόχου 2,3 δις ευρώ. Βέβαια τα 350 εξ’ αυτών δόθηκαν σε έναν και μόνο εφοπλιστή ενώ συνολικά οι χορηγήσεις προς μεγάλες επιχειρήσεις αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβάσεων, σύμφωνα με στελέχη που είναι σε θέση να γνωρίζουν. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις περνούν -καλώς- από αυστηρότατο έλεγχο και συνήθως κόβονται. Η ικανότητα της τράπεζας να βοηθήσει επιχειρήσεις να σχεδιάσουν την ανάπτυξη τους και να τις δανειοδοτήσει, αποτελεί ένα γκρίζο -βαλτώδες- τοπίο.
Κομπάζει επίσης η Τράπεζα για το γεγονός ότι έχει ήδη δώσει προέγκριση για στεγαστικά δάνεια ύψους 50 εκατ. ευρώ, κυρίως για το πρόγραμμα «Σπίτι μου 2». Φοβερό. Χάρις στην Τράπεζα Πειραιώς λύσαμε το στεγαστικό πρόβλημα. Η αντιπολίτευση -σαν κινέζος ισορροπιστής με πιάτα- δεν βγάζει άχνα.
Η Πειραιώς, με την κίνηση της αυτή εξηγεί και στους πλέον αδαείς το πώς βγάζει λεφτά. Χρεώνοντας τους δύσμοιρους πελάτες της με ότι πιο ευφάνταστο μπορεί να βρει κανείς. Και αυτή είναι η επιτυχία της διοίκησης. Όποιος γυρίζει, μυρίζει και όποιος ψάχνει, βρίσκει. Η Κυβέρνηση προσπάθησε δια του υπουργού οικονομικών να βάλει ένα τέλος στη φρενίτιδα των χρεώσεων αλλά ο τραπεζίτης έχει άσσους στο μανίκι του και συνεχίζει να χρεώνει. Όχι ακριβώς υποχρεωτικά αλλά με τη λογική “όπου σε βρούμε”. Έπειτα ικανοποιημένος με την οξυδέρκεια του θα πάει να παραλάβει ένα βραβείο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη της Τράπεζας.
Όσο για την εταιρεία που αγόρασε τα ΑΤΜ (συμβάλλοντας στην κερδοφορία της Πειραιώς) κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη βάλει πλερέζες. Τόση αρνητική δημοσιότητα δεν θα την άντεχε κανένα μαγαζί. Όλο το business plan της έχει πάει στράφι αφού σχεδόν άπαντες έμαθαν το κόλπο με τις υψηλές χρεώσεις και θα έιναι προσεκτικοί. Εδώ είναι ημέρα Δευτέρα και δεν τρέχει κάστανο. Η αγοράστρια θα συνεχίσει να λειτουργεί (έστω και αν ήταν λάθος η κίνηση της) και στην Πειραιώς θα συνεχίσουν να επιχειρούν όπως ο Boss Hogg στους Dukes of Hazard. Δωρεάν είσοδο στο σαλούν αλλά στην έξοδο παραμονεύει ο σερίφης Roscoe για να χρεώσει.
