✍Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης, καθηγητής διεθνών σχέσεων
Ο πόλεμος στην Ουκρανία σοβεί επί τρία και πλέον χρόνια. Είναι μια διαρκής τραγωδία, με άφατο πόνο και απώλειες. Αποτελεί απόρροια της Ρωσικής εισβολής και της συνακόλουθης παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου.
Η νέα θεμελιώδης συνιστώσα που διαμορφώνει πλαίσιο προσδοκιών για τον τερματισμό του, είναι η ενεργή παρέμβαση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνιστά αποφασιστικής σημασίας αναθεώρηση του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των εμπλεκομένων, καθώς χωρίς τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και ειδικά την πρόσβαση στο δίκτυο και τα μέσα πληροφόρησής της, το έργο των Ουκρανικών δυνάμεων γίνεται εξαιρετικά δυσχερές και σε προοπτική αδύνατο.
Σε πρώτο χρόνο αποτίμησης η πρωτοβουλία του Αμερικανού Προέδρου, απέφερε τη
συμφωνία για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας. Η συμφωνία
περιελίσσεται γύρω από τη σύσταση ενός Ταμείου για την ανασυγκρότηση της χώρας, που
εκ των πραγμάτων θα λειτουργήσει με βάσει τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί επί του
πεδίου. Περί το 40% του ορυκτού πλούτου βρίσκεται σε περιοχές που κατέχουν οι Ρώσοι,
ενώ δεν παραγνωρίζονται και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ουκρανία έναντι της
Ευρωπαικής Ένωσης και οι οποίες θα αυξηθούν, όσο προχωρά η ενταξιακή πορεία. Η
θεσμική σε κάθε περίπτωση παρουσία και τα αναγνωρισμένα πλέον συμφέροντα των ΗΠΑ
στη χώρα, θα αποτελέσουν ένα σημαντικό παράγοντα ασφάλειας και εγγύησης, για την
τήρηση της εκεχειρίας και δυνητική της ειρήνης, που θα συμφωνηθεί.
Η Ουκρανία και μέσα από τις διαρροές, αλλά και τα όσα υποστηρίζουν οι απεσταλμένοι και διαμεσολαβητές, συζητά σε πρώτο χρόνο εδαφικές διευθετήσεις.
Είναι το πρόκριμα για την αποδοχή τους. Το εύλογο αντιστάθμισμα για τα όσα οδυνηρά αποδεχθεί, πρέπει να είναι και σοβαρό αλλά και επαληθεύσιμο. Στο πλαίσιο αυτό η αποδοχή της Ευρωπαικής προοπτικής της από τη Ρωσική πλευρά, όπως και η παρουσία Ευρωπαικών δυνάμεων και εγγυήσεων για την ασφάλειά της, δείχνουν να είναι οι βασικές θεματικές για νακατευνάσουν την Ουκρανική κοινωνία και να στηρίξουν την προοπτική της χώρας.
Η Ευρώπη θα κληθεί να εφαρμόσει τις πολιτικές, που οδήγησαν στο θαύμα της δικής της
αναδημιουργίας, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στοχευμένες
χρηματοδοτήσεις, έμφαση στην ανοικοδόμηση και τη δημιουργία νέων υποδομών για την
Ουκρανία, αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού της, ανάδειξη λειτουργικών κρατικών
υπηρεσιών, ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και επιτάχυνση των διαδικασιών για την
ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην Ευρωπαική οικογένεια.
Σε πρώτο χρόνο η παρουσία Ευρωπιακών δυνάμεων άμυνας και ασφάλειας μέσα στη χώρα θα ενισχύσει το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών και θα ανορθώσει το ηθικό της και την πίστη τους στη νέα προοπτική που διανοίγεται για τους ίδιους και την αξία των θυσιών τους.
Θα είναι η απαρχή της ανασυγκρότησης και το αναγκαίο προηγούμενο της ελπίδας. Οι Ουκρανοί την έχουν όσο ποτέ ανάγκη.
