✍ Ο Μάνος Σιφονιός, επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας
Στο γνωστό κόμικ, το νούμερο 2 της ιεραρχίας, φιλοδοξεί να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη». Ο ήρωας έχει ακραία εμμονή, ονειρεύεται (και υποφέρει) όλη του τη ζωή, αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνει.
Στην πραγματική ζωή όμως, ειδικά στην πολιτική ζωή, είναι πάντα ένας Ιζνογκούντ που στο τέλος κερδίζει! Τα πράγματα είναι φυσικά πιο σύνθετα σε μια χώρα με παρατεταμένα ρευστό πολιτικό περιβάλλον στο χώρο της αντιπολίτευσης και με πολλούς Ιζνογκούντ (δελφίνους του λέγαμε, αλλά έχει ξεφτίσει ο όρος) να σκέφτονται την αφεντιά τους στον θρόνο, την επόμενη μέρα.
Στο κόμικ του René Goscinny σε εικονογράφηση του Jean Tabary, από το 1968, ποτέ ο Μεγάλος Βεζύρης δεν παίρνει τη θέση του χαλίφη, Χαρούν Ελ Πουσάχ. Στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μαζευτεί αρκετοί που ονειρεύονται να «γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη», αλλά μπορεί να γίνει αυτό με οποιοδήποτε τίμημα; Γιατί για να είσαι «καλός» Ιζνογκούντ, (αντίφαση είναι αυτή!) και έχεις διαβάσει το κόμικ ως …εγχειρίδιο πολιτικής επικράτησης, πρέπει να είσαι έτοιμος και για τη «βρώμικη» δουλειά!
Το φιλόδοξο στέλεχος που ζει στη σκιά του αρχηγού του, πρέπει να ανέβει διακριτικά, να
αξιοποιεί το εκάστοτε timing, να βρίσκει (μάλλον αφανώς) συμμάχους και υποστηρικτές, να
αποδομεί έξυπνα τους αντιπάλους του και την κατάλληλη στιγμή να …προδώσει τον
εκάστοτε νυν χαλίφη -ίσως με τακτ- και τελικώς να θέσει υποψηφιότητα! Τότε θα κληθεί να
εξουδετερώσει συνυποψηφίους, να πει αυτά που θέλουν να ακούσουν οι εκλέκτορες, να
εξασκήσει την τέχνη της αποπλάνησης, να υπόσχεται χωρίς να υπολογίζει, κι ίσως χρειαστεί
να γελοιοποιηθεί για χάρη της πολυπόθητης καρέκλας.
Τελικώς το τίμημα δεν είναι μικρό. Δημιουργεί δεύτερες σκέψεις και παράγει απογοητεύσεις ακόμα και σε υποστηρικτές σου και τελικώς μπορεί να σε κάνει …Ιζνογκούντ! Γιατί το όνομα του Μεγάλου Βεζίρη, είναι ένα λογοπαίγνιο που συνηθίζουν οι γάλοι με την αγγλική γλώσσα (he’s no good) κάτι σαν να λέγαμε εμείς ότι, «είναι άχρηστος».
Ας μην ξεχάσουμε επίσης ότι, στο τέλος κάθε ιστορίας στο κόμικ, ναι μεν ο Μεγάλος
Βεζίρης δεν πετυχαίνει ποτέ το στόχο του και αποσύρεται στη γωνιά του πικραμένος,
περίλυπος και αποτυχημένος, αλλά θα επιχειρήσει και πάλι να κάνει πραγματικότητα το
όνειρό του, στην επόμενη ιστορία. Πάντως, στην πολιτική ζωή όπως είπαμε, πάντα κάποιος κερδίζει, συνήθως Ιζνογκούντ και ευτυχώς κάποιες φορές Γκουντ. Ίδωμεν…
