Μπορεί να τους καταλογίζουμε διάφορα αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναμφίβολα εξαιρετική μνήμη. Με αφορμή τις αποκαλύψεις Καλογριτσα, θυμήθηκαν για παράδειγμα ότι ο «ιστορικός εργολάβος της αριστεράς» ήταν συνεταίρος του σημερινού υπουργού εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου.
Το σύνδρομο του επιλεκτικού πολιτικού Αλτσχάιμερ ωστόσο -αυτή η μάστιγα- δεν τους επιτρέπει να θυμηθούν ότι ο Καλογριτσας μπήκε ξανά στο παιχνίδι των δημοσίων έργων, με την πρωτοποριακή κίνηση του ΠΦΑ Υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη να «σαλαμοποίησει» το έργο Πάτρα-Πύργος.
Τα αποτελέσματα έχουν πλέον γραφτεί με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ΠΦΑ. Δεν ήταν τόσο οδυνηρά όσο το κλείσιμο των τραπεζών και η περήφανη διαπραγμάτευση αλλά έχουν αφήσει τους κατοίκους της δυτικής Πελλοπονησσου με το στόμα ανοιχτό και με έναν δρόμο καρμανιόλα. Η ιδέα ήταν απλή αλλά δαιμόνια. Επειδή ο Καλογριτσας δεν είχε την οικονομική επιφάνεια να χτυπήσει το έργο, το τεμάχισαν ώστε να μπορεί να συμμετέχει. Εκείνος κατέβηκε με πρωτοφανείς εκπτώσεις για να πάρει τα έργα και η αγορά βοούσε ότι με τέτοιο κόστος δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Εννοείται ότι ο «κύριος Χρήστος» πήρε τις εργολαβίες και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να τελειώσει τα έργα, αφήνοντας -καθώς λέγεται στην πιάτσα- απλήρωτο όποιον μιλούσε ελληνικά και διάφορες άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.
Αργότερα, ο «συνέταιρος του Θεοδωρικάκου» κατέβηκε στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Λεφτά μάλλον δεν είχε. Γράφτηκε ότι η κυβέρνηση της ΠΦΑ ζήτησε ευγενικά από τον ανταγωνιστή, Β. Μαρινάκη να τσοντάρει για να πάρει την άδεια. Κατόπιν μάθαμε για το διαβόητο βοσκοτόπι, που αποτιμήθηκε τόσο ακριβά, ώστε εύλογα υποθέτει κανείς ότι το υπέδαφος είχε ένα mix grill από χρυσό, πετρέλαιο και σπάνιες γαίες. Με τραπεζικά κριτήρια η αγαπημένη του τράπεζα, η τράπεζα Αττικής ήταν έτοιμη να του χορηγήσει ένα ακόμη δάνειο. Από το σύνολο των δανείων της, είχε χορηγήσει ήδη στον Καλογριτσα τη μερίδα του λέοντος. Τώρα ο Καλογριτσας λέει ότι η Κυβέρνηση ΠΦΑ «κανόνισε» να πάρει 3 εκατ. ευρώ από την κατασκευαστική εταιρεία CCC.
Επειδή τα λεφτά δεν έφταναν για κανάλια και μεγαλεία. Ο Καλογρίτσας αυθορμήτως έφτιαξε την εφημερίδα Documento. Μια ανεξάρτητη φωνή στον χειμαζόμενο χώρο του τύπου. Λίγο αργότερα, την πούλησε στον συνέταιρο του Κώστα Βαξεβάνη για μια χούφτα ευρώ. 20.000 για την ακρίβεια. Ή για τη φτήνια αν προτιμάτε.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν όλες αυτές τις περιπτώσεις. Θυμούνται όμως ότι ο Καλογρίτσας είχε παλαιά την εταιρεία GPO μαζί με τον Θεοδωρικακο. Σέβονται απόλυτα την αρχή της γκεμπελικής προπαγάνδας. Οι ζηλωτές της ΠΦΑ θα θυμούνται την εξής αλληλουχία. Καλογριτσας-συνέταιρος-Θεοδωρικάκος. Αρκετή για να θυμούνται οι «δικοί» τους ότι ο Καλογρίτσας ήταν μια βρόμικη στιγμή της ΝΔ.
Υπάρχει βεβαίως μια μικρή λεπτομέρεια την οποία προφανώς γνωρίζουν. Ο Θεοδωρικάκος έχει ήδη πουλήσει τις μετοχές του στην GPO εδώ και τέσσερα χρόνια. Μια άλλη αρχή της καλής προπαγάνδας όμως είναι ότι δεν πρέπει να αφήνεις την αλήθεια να καταστρέφει μια καλή ιστορία. Στη θεωρία, καλά τα λένε αλλά σοβαρή προπαγάνδα με Γκέμπελς από τα Jumbo δε γίνεται.
