Αντίστροφα μετρά ο χρόνος μέχρι να αναδειχθεί νέος πρόεδρος του Eurogroup. Δύο υπουργοί, ειδικότερα, όπως ανακοινώθηκε επισήμως από το ευρωπαϊκό Σώμα, έχουν υποβάλει την υποψηφιότητά τους για την προεδρία του Eurogroup. Πρόκειται για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, Κυριάκο Πιερακάκη και τον αντιπρόεδρο της βελγικής κυβέρνησης και υπουργό Προϋπολογισμού Βίνσεντ βαν Πίτεγκεμ.
Η εκλογή του νέου προέδρου θα πραγματοποιηθεί κατά την επόμενη συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 11 Δεκεμβρίου. Ο πρόεδρος εκλέγεται με απλή πλειοψηφία των υπουργών του Eurogroup, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης για το Eurogroup, δηλαδή με τουλάχιστον 11 από τις 20 ψήφους.
Εάν κανένας από τους υποψηφίους δεν λάβει τουλάχιστον αυτή την απλή πλειοψηφία στο τέλος του πρώτου γύρου ψηφοφορίας, οι υποψήφιοι θα έχουν τη δυνατότητα να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους. Η ψηφοφορία θα συνεχιστεί έως ότου επιτευχθεί απλή πλειοψηφία για έναν από τους υποψηφίους.
Οποιοσδήποτε υπουργός με αρμοδιότητα τα οικονομικά από κράτος μέλος της ζώνης του ευρώ μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος του Eurogroup. Ο υποψήφιος πρέπει να είναι εν ενεργεία μέλος του Eurogroup κατά τη στιγμή της εκλογής. Ο πρόεδρος εκλέγεται για θητεία δυόμισι ετών και η θητεία του μπορεί να ανανεωθεί.
Ο κ. Πιερρακάκης συγκαταλέγεται στα φαβορί για τη διαδοχή, καθώς προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία, που είναι ισχυρό μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο έχει την πλειοψηφία ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup.
Για την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του εντός της ημέρας έγραφε νωρίτερα το πρακτορείο Bloomberg.
Η υποψηφιότητα του Έλληνα υπουργού στηρίζεται από αρκετούς ομολόγους του, καθώς, όπως αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές, εκπροσωπεί μία από τις χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στην ευρωζώνη – η οποία, μάλιστα, έχει καταγράψει ένα από τα μεγαλύτερα «δημοσιονομικά comebacks» των τελευταίων δεκαετιών.
Επίσης, μέσα σε μόλις οκτώ μήνες θητείας έχει ξεχωρίσει στις συνόδους Eurogroup και ECOFIN ως ένας επιταχυντής στη λήψη αποφάσεων που θα έχουν αναπτυξιακό αποτύπωμα στην Ένωση, αλλά και ως μια φωνή σύνεσης απέναντι σε εισηγήσεις για την επιβολή νέων βαρών στην οικονομία.
Σημαντικό είναι επίσης ότι ο ίδιος «είναι παράδειγμα», όπως σχολιάζεται, καθώς έχει το προφίλ ενός μεταρρυθμιστή πολιτικού, που «έχτισε» μέσα από τα πεπραγμένα του στα υπουργεία που πέρασε (Ψηφιακής Πολιτικής και Παιδείας).
