Δεν μπορώ να γνωρίζω φυσικά αν ο γενικός διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος έχει κάτι άλλο στο μυαλό του όταν υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος ενδιαφερόμενος για την απόκτηση της Attica Bank, πέραν των τριών καμπαλέρος του ομίλου Trhinvest.
Ωστόσο δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι στην Κυβέρνηση θα βρεθούν προ απροόπτου -και με μια πτωχευμένη τράπεζα- λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Ένα απρόοπτο που δε μοιάζει και τόσο… απρόοπτο, δεδομένου ότι το επενδυτικό σχήμα του Αλέξανδρου Εξάρχου και της παρέας του ίσως κληθεί να λάβει σημαντικές αποφάσεις που θα χαλάσουν το μοναδικό σχέδιο που μπορεί να διατηρήσει εν ζωή αυτό το διαμάντι του τραπεζικού συστήματος.
Ο βασικός λόγος είναι φυσικά οι εξελίξεις στην υπόθεση του Άκτωρα. Η αγορά βοά ότι ο Κύπριος με τα πολλά λεφτά την έκανε με το “στρίβειν δια του αρραβώνος” και έτσι παρά τις προσδοκίες Τούμπουρου και των φίλων του σε Κυβέρνηση και Κουμμουνδούρου, οι επενδυτές από την Τρίπολη μοιάζουν μια δελεαστική προοπτική. Υπάρχει φυσικά και η ΓΕΚ Τέρνα του Περιστέρη, όμως μετά το φιάσκο της πώλησης της ΤΕΝΕΡΓ, θα ζοριστούν περισσότερο για να κοντράρουν τους καμπαλέρος. Με την προοπτική του Άκτωρα λοιπόν ανοιχτή, η Αττικής περνά εύλογα σε δεύτερη μοίρα.
Συνεπικουρικά με τις προηγούμενες εξελίξεις, θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και τους πιθανούς σκελετούς που μπορεί να φέρει στο φως ο λογιστικός έλεγχος (due dilligence) στην Αττικής. Φίλος από εταιρεία ορκωτών υποστήριζε χθες με θέρμη ότι δεν είναι απίθανο να βρεθούν σκελετοί μέχρι και από δεινόσαυρο. Δεν αποκλείεται προφανώς, σε μια τράπεζα που με όρους διαφάνειας αποφάσισε να δώσει το 10% των χορηγήσεών της σε έναν και μόνο -αλλά κόκκινο- εργολάβο. Το δε συνολικό κόστος εξυγίανσης μπορεί να ξεπεράσει κατά πολύ το 1 δισ. ευρώ και οι “Μπάκοι” είναι από την Τρίπολη και όχι αμερικανάκια.
Έτσι λοιπόν το βάρος της διάσωσης της Αττικής επιστρέφει στον αποστολέα. Ήτοι στην Κυβέρνηση, καθώς η εποπτεύουσα αρχή, που οφείλει να εποπτεύει την τράπεζα, βγάζει γενικώς την ουρά της απέξω. Στο Μαξίμου έχουν σκεφθεί μια εναλλακτική λύση με τον παραδοσιακό τρόπο που γίνονται οι τραπεζικές δουλειές στην Ελλάδα. Να την απορροφήσει μια τεράστια συστημική τράπεζα και κάπου εκεί μεταξύ της υγιούς τράπεζας και της συγχώνευσης να κρυφτούν τα απομεινάρια του Jurassic Park.
Αυτή την έσχατη λύση μοιάζει να μπλοκάρει ο επικεφαλής της Εθνικής, Πάνος Μυλωνάς. Διότι μπορεί η Κυβέρνηση να τον στήριξε στα δύσκολα αλλά ο ίδιος δεν θέλει μπελάδες στο κεφάλι του, που θα του στερήσουν τη φήμη του καλού τραπεζίτη. Αρχικά δεν την ήθελε καθόλου αλλά οι φήμες λένε ότι συμβιβάστηκε με το να πάρει την τράπεζα χωρίς του εργαζόμενους, γεγονός που δεν βοηθά καθόλου την Κυβέρνηση.
