Αν κάποιος αποφάσιζε την 12η Δεκεμβρίου να μην πάρει δώρα για παιδιά/ανήψια/εγγόνια και αγόραζε μετοχές της Τράπεζας Αττικής, την Παρασκευή που μας πέρασε θα ήταν πλουσιότερος κατά 500%. Η μετοχή έγινε “αεροπλάνο” και από 0.0632 ευρώ έφτασε να κοστίζει 0,32 ευρώ. Πριν προλάβει κανείς να αναφωνήσει “εξαιρετικά”, θα πρέπει να λάβει υπόψιν του μερικές λεπτομέρειες, οι οποίες όπως πληροφορούμαι, έχουν κόψει τον ύπνο σε διάφορους εμπλεκόμενους. Όπως και στην Κυβέρνηση.
Η Χρηματιστηριακή Αξία της μη συστημικής τράπεζας, αυτό που λέμε κεφαλαιοποίηση, ήταν την Παρασκευή 478 εκατομμύρια ευρώ. Αρκετά υψηλότερη δηλαδή από την αντίστοιχη αξία της Τράπεζας της Ελλάδας η οποία περιορίζονταν στα 352 εκατ. ευρώ. Διόλου άσχημα για μια τράπεζα με αρνητική καθαρή θέση (δηλ. η αποτίμηση της περιουσίας της μείον τις υποχρεώσεις). Κανονικά, σε μια κανονική χώρα, οι εποπτικές αρχές θα είχαν παρέμβει. Όχι για να τιμωρήσουν την τράπεζα αλλά πρωτίστως για να προστατέψουν τους μετόχους.
Για να μη φανώ “τσίπης”, ο λόγος που διάλεξα το παράδειγμα του επενδυτή με τα χριστουγενιάτικα δώρα, δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι κανένας σοβαρότερος επενδυτής δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με το “σπορ”. Από το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας, μόνον το 1,99% βρίσκονται σε ελεύθερη διασπορά, δηλαδή μπορούν να αγοράζονται και να πωλούνται στο Χρηματιστήριο. Το υπόλοιπο θηριώδες ποσοστό, ανήκει σε θεσμικούς επενδυτές. Οι εισηγμένες εταιρείες υποχρεούνται σε συγκεκριμένα επίπεδα διασποράς των μετοχών, τα οποία όταν δεν διαθέτουν, τίθενται εκτός διαπραγμάτευσης. Αυτός και μόνο θα ήταν επαρκής λόγος για παρέμβαση των εποπτικών αρχών. Όχι για να τιμωρήσουν την τράπεζα αλλά πρωτίστως για να προστατέψουν τους μετόχους.
Ωστόσο, πιο μικροί και “διορατικοί” παίκτες μπορούν να “κάνουν παιχνίδι”. Όπως ο κύριος που αγόρασε και πούλησε την ίδια ημέρα 1,5 εκατ. μετοχές. Συνήθως αυτό χτυπάει καμπανάκια στην επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Ίσως η σχετικά μικρή αξία της συναλλαγής να έκανε τους αρμοδίους να μην ασχοληθούν. Άλλωστε από τις 3 Φεβρουαρίου μέχρι την Παρασκευή, άλλαξαν χέρια σχεδόν όλες οι μετοχές που βρίσκονται σε ελεύθερη διασπορά και επίσης δεν κουνήθηκε φύλλο. Αυτός και μόνο θα ήταν επαρκής λόγος για παρέμβαση των εποπτικών αρχών. Όχι για να τιμωρήσουν την τράπεζα αλλά πρωτίστως για να προστατέψουν τους μετόχους.
Ξέρω ότι δεν βρισκόμαστε στο 1999 και οι χρηματιστηριακές εξελίξεις αφήνουν αδιάφορους τους περισσότερους πολίτες. Όμως η συγκεκριμένη έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Η Τράπεζα Αττικής βρίσκεται σε δεινή θέση και θα χρειαστεί Αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου (δηλαδή ανακεφαλαιοποίηση) για να διασωθεί. Η πρώτη, ύψους 473,3 εκατ. ευρώ πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του μήνα και προφανώς θα χρειαστεί και επόμενη, προκειμένου να μην κλείσει η ιστορική τράπεζα των μηχανικών.
Με την εκτίναξη αυτή της τιμής, είναι φανερό ότι κάποιος θεωρεί ότι μπορεί να “πιάσει κώτσο” την τριάδα των Μπάκου, Καυμενάκη και Εξάρχου, οι οποίοι από τις αρχές του Δεκέμβρη, έχουν εκφράσει ανοιχτά το ενδιαφέρον τους για την τράπεζα αλλά δεν μοιάζουν με “αμερικανάκια” και προφανώς δεν θα μπουν σε όποια τιμή καταφέρνει να ανεβάσει τη μετοχή αυτός που ενδιαφέρεται. Ποιος είναι αυτός; Κάποιος που θέλει να τους πουλήσει τις μετοχές του ακριβά και σίγουρα όχι το ΤΧΣ. Οι τρεις καμπαλέρος, έχουν διαμηνύσει αρμοδίως ότι δεν ανέχονται τέτοια παιχνίδια και θα αποχωρήσουν όπως έκανε και ο προηγούμενος ενδιαφερόμενος, το fund Ellington. Χωρίς λεφτά, η τράπεζα πάει για φούντο.
Θα ήταν εξαιρετικά άσχημη εξέλιξη για την Κυβέρνηση να χρεοκοπήσει η Αττικής λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές. Ιδίως καθώς η εποπτική αρχή (δηλαδή η ΤτΕ) δεν έχει ερευνήσει αμαρτίες του παρελθόντος. Όπως για παράδειγμα το πώς δόθηκε το 10% των χορηγήσεών της, σε έναν και μόνο άνθρωπο. Τον κόκκινο εργολάβο Καλογρίτσα. Στην Κυβέρνηση φυσικά, έχουν πολλά και σοβαρά θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούν, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα στελέχη που θεωρητικά ασκούν την εποπτεία. Ήτοι την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Μια εποπτεία που είπαμε ότι οφείλει να συμβαίνει όχι για να τιμωρήσουν την τράπεζα αλλά πρωτίστως για να προστατέψουν τους μετόχους. Και όταν λέμε εποπτεία, εννοούμε να θέσουν εκτός διαπραγμάτευσης τη μετοχή, μήπως και σωθεί κανένας ανθρωπάκος από το “γκραν γκινιόλ” που βλέπουμε να εξελίσσεται στο ταμπλό.
