Ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού Νίκος Νυφούδης είναι ο εκπρόσωπος της κίνησης «Εμείς» που έκανε τη δεύτερη εμφάνισή της με μια ανακοίνωση επικριτική και για τον πρωθυπουργό και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης:
Έχουμε τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αξίζει στον Πρωθυπουργό μας (και φυσικά το αντίστροφο)
Η ποιότητα του λόγου μιας αντιπολίτευσης κρίνεται από την ποιότητα του λόγου μιας κυβέρνησης. Και οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του Πρωθυπουργού μέσα στις τελευταίες δύο ημέρες είναι ακλόνητα τεκμήρια ενός λόγου μικροπολιτικού και ανάξιου των περιστάσεων. Όταν ο Πρωθυπουργός στριφογυρίζει γύρω από τις λέξεις για να αποφύγει να παραδεχτεί ότι έσφαλε προγραμματίζοντας γεύματα και επισκέψεις συνοδεία πλήθους στην Ικαρία και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης φτάνει να βάζει στο ζύγι τη δημόσια υγεία και τα μέτρα τάχα περιορισμού της έκφρασης για να αποφύγει να παραδεχτεί ότι έσφαλε στηρίζοντας διαδηλώσεις κατά του νομοσχεδίου για τα πανεπιστήμια, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι έχουμε τον Πρωθυπουργό που αξίζει σε έναν τέτοιο Αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και, από την άλλη, έχουμε τον Αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αξίζει σε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό.
Πολιτικοί αρχηγοί που δεν έχουν μάθει να λένε “έκανα λάθος” δεν είναι χρήσιμοι. Γιατί μαθαίνουν στους πολίτες να μεταβιβάζουν ευθύνη σε άλλους και να βγάζουν την ουρά τους απέξω. Μπορούμε να έχουμε καλύτερους πολιτικούς από κάποιον που επιμένει να χρησιμοποιεί το τρίτο πρόσωπο (“η εικόνα από την ταράτσα στην Ικαρία αδίκησε τις προθέσεις μου”) για να περιγράφει τα λάθη του. Μπορούμε να έχουμε καλύτερους πολιτικούς από κάποιον που επιμένει να μιλάει για καταστολή και παραβίαση ελευθεριών (“η κυβέρνηση δεν μπορεί να αναστείλει τη λειτουργία της δημοκρατίας”) για να δικαιολογήσει την επαναστατική γυμναστική. Μπορούμε να έχουμε πολιτικούς που θα μιλούν για την ορθολογικότητα των μέτρων, για τον έλεγχο τήρησης των μέτρων, για τα περιθώρια βελτίωσης του νομοσχεδίου για τα πολύπαθα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Δεύτερη εμφάνιση του «Εμείς»
