Ένα ντιμπέιτ τετ-α-τετ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη φαίνεται πως είναι ο μύχιος πόθος του Αλέξη Τσίπρα. Οι δυο τους, σε ένα τηλεοπτικό στούντιο και οι ψηφοφόροι να παρακολουθούν σε απευθείας μετάδοση.
Από την άλλη, η ΝΔ λέει ότι ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών πριν από τις ευρωεκλογές δεν έχει γίνει ποτέ-σωστό-και δεν έχει λόγο να γίνει από τη στιγμή που η Βουλή δεν έχει διαλυθεί. Και παρακαλώ, να μην μου φέρει κανείς το παράδειγμα του ντιμπέιτ του 2009, γιατί τότε η Βουλή είχε κλείσει αιφνιδίως πέντε εβδομάδες πριν, για λόγους που καλύτερα να μην τους πιάσουμε τώρα…
Με ενδιέφερε, όμως, να δω τι αντίκτυπο θα είχε ένα ντιμπέιτ, για το οποίο τόση πρεμούρα έχει ο πρωθυπουργός, ορμώμενος από τη βεβαιότητά του ότι «τον έχει» τον Μητσοτάκη. Όπως μου θύμιζε πολύ έμπειρος επικοινωνιολόγος, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται το ντιμπέιτ στη χώρα μας είναι εντελώς αποστειρωμένος. Και αυτό γιατί πέφτουν πάνω στη διαδικασία τα κομματικά επιτελεία και στο τέλος προκύπτει ένα κοστούμι μάλλον «ασφυκτικό». Κάπως έτσι, οι μονομάχοι κατεβαίνουν, όχι με τη λογική να κερδίσουν, αλλά με τη λογική να μην κάνουν καμία γκάφα και χάσουν.
Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχει και ένα ακόμα ερώτημα: ποιους αφορά το ντιμπέιτ πλέον με τον τρόπο που γίνεται; Θυμίζω κάτι ενδεικτικό: το ντιμπέιτ όλων των πολιτικών αρχηγών το 2015 είχε μέση τηλεθέαση 27,5%, ενώ, έστω για ένα λεπτό, το παρακολούθησε περίπου το 49% του πληθυσμού. Πολύ μακριά από τα εντυπωσιακά νούμερα του παρελθόντος. Λίγες μέρες μετά, έλαβε χώρα το ντιμπέιτ Τσίπρα-Μεϊμαράκη που ήταν το πρώτο oneononeμετά από πολλά χρόνια. Εκείνη η τηλεμαχία πήγε κατά τι καλύτερα, με την ΕΡΤ1 να συγκεντρώνει μέσο όρο την ώρα του debate 28,9% στο γενικό σύνολο, ενώ στο νεανικό κοινό 15-44 συγκέντρωσε 26%.
Αφήστε, δε, που καμία έρευνα δεν έχει καταδείξει ότι το κριτήριο ψήφου των πολιτών σχετίζεται με την επίδοση ενός υποψηφίου σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση. Τι κάνει, άρα, με τη σπουδή του για ντιμπέιτ ο πρωθυπουργός; Απλώς, προσπαθεί να βρει «πάτημα», μήπως και «στριμώξει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος επιλέγει την οδό των περιοδειών στον αντίποδα.
Ο εξ απορρήτων
