Το γεγονός ότι η χώρα μας βρέθηκε και πάλι να είναι θέμα συζήτησης, έστω και στα πεταχτά, στο Eurogroup, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος, δεν είναι καλό μαντάτο.
Όπως δεν είναι καλά μαντάτα όσα είπε ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ για τη βιωσιμότητα του πακέτου παροχών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και έχει ξεκινήσει νομοθετείται, τόσο ως προς το επιτόκιο των ελληνικών ομολόγων, όσο περισσότερο ως προς την επιτευξιμότητα των στόχων του πλεονάσματος για το 2019 και το 2020.
Τι λένε οι θεσμοί; Ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για τόσες παροχές. Προσοχή, αυτό μέχρι πρότινος το έλεγε το ΔΝΤ (για τον δημοσιονομικό χώρο ευρύτερα) και η Κομισιόν ή ο ESM έκαναν ότι δεν άκουγαν. Τώρα που άκουσαν το πακέτο παροχών του κ. Τσίπρα, αλλά και τις δεσμεύσεις του για νέες παροχές στο τέλος του 2019 με τον δημοσιονομικό χώρο που…θα υπάρχει, επειδή η οικονομία θα έχει υπεραποδώσει εξαιτίας των μέτρων που έλαβε, αίφνης στις Βρυξέλλες ξεκίνησαν να ακούνε. Μέχρι και ο Γάλλος φίλος μας, ο Πιερ Μοσκοβισί, ψέλλισε ότιοι εξαγγελίες της κυβέρνησης μπορεί να επηρεάσουν «σημαντικά» τους δημοσιονομικούς στόχους, κάτι που θα έχει επιπτώσεις στις υπάρχουσες συμφωνίες.
Με άλλα λόγια, οι θεσμοί λένε ό,τι είπε πριν από δύο μέρες ο Στουρνάρας και έπεσε το οικονομικό επιτελείο να τον φάει: ότι οι παροχές που εξαγγέλλει ο κ. Τσίπρας «γονατίζουν» το δημοσιονομικό περιθώριο και θέτουν υπό αίρεση την προοπτική επίτευξης των στόχων για το πλεόνασμα, στους οποίους ο κ. Τσίπρας…ορκιζόταν σε πρόσφατη συνέντευξή του στους FinancialTimes.
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι απλό: έγιναν αίφνης και οι θεσμοί, οι πιο πιστοί φίλοι του κ. Τσίπρα, αίφνης «αντι-ΣΥΡΙΖΑ»; Ή μήπως είναι τόσο υπερβατικό το πακέτο των υποσχέσεών του, γιατί ήταν το τελευταίο του χαρτί για να αποφύγει μια καθαρή ήττα που θα είναι η αρχή του τέλους της κυβέρνησής του;
Ο εξ απορρήτων
