Έντονη κριτική στον Αλέξη Τσίπρα κάνει με ανάρτησή του ο Νίκος Καρανίκας και μάλιστα αναφέρει ότι «ο Τσίπρας δεν είναι ο αριστερός δημοκράτης που αγαπήσαμε».
Συγκεκριμένα ο Νίκος Καρανίκας, στην ανάρτησή του κάνει λόγο για υπαρξιακή αγωνία από πλευράς Τσίπρα αλλά και για απογοήτευση, προφανώς από εκείνους που κάποτε τον στήριξαν.
Ειδικότερα, ο Νίκος Καρανίκας αναφέρει: «Νέα εθνική πυξίδα». (σε 2’)
Άτοπη, δίχως ουσιαστική πολιτική πρόταση. Επαναλήψεις και ανακάτεμα. Μια υπαρξιακή αγωνία.
Μια έκθεση γενικόλογων ιδεών του λυκείου την ονόμασε «νέα εθνική πυξίδα». Μια φλυαρία με δημοσιογραφικό χαρακτήρα για να επισημάνει ότι η νέα εθνική στρατηγική χαράζεται σε ένα νέο τοπίο με διεθνείς εντάσεις και γι’αυτό θα στηριχθεί σε εξοπλιστικά προγράμματα, αρκεί να ενισχυθεί και η ελληνική πολεμική βιομηχανία. Αποδοχή την πολεμικής οικονομίας.
Καμία συγκεκριμένη πρόταση για τα δημόσια αγαθά, για τις δημόσιες υπηρεσίες, την υγιή επιχειρηματικότητα, την εργασία και την Ελλάδα ως τόπο δημιουργίας νέων σχέσεων παραγωγής πλούτου την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Ενώ είναι βουλευτής του συριζα-παράγκα με πρόεδρο τον Φαμελο καταθέτει την «νέα εθνική πυξίδα» ως μια προσωποπαγή φράξια προσπερνώντας τους. Αυτά ξέρουν αυτά κάνουν. Μια ζωή τα ίδια.
Τώρα όμως δίχως τρόικα και με δυνατότητες μεταρρυθμίσεων προς όφελος ενός νέου παραγωγικού μοντέλου αυτός και το ινστιτούτο του επιλέγουν τα γενικόλογα μιας έκθεσης ιδεών ενός μαθητή δευτέρας λυκείου δίχως να μας προσδιορίσει έστω και επιγραμματικά ποιο θα είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο που θα υπηρετήσει την «νέα εθνική πυξίδα».
Στρατηγική δίχως σχεδιασμό με μια πυξίδα δίχως κατεύθυνση. Η νέα εθνική μπουρδολογία απέκτησε όνομα. Έπιασαν τόπο οι επιχορηγήσεις.
Έχουμε ένα κείμενο που φλυαρεί υπερ του υφιστάμενου κυρίαρχου πολιτικού μοντέλου. Καμιά άρνηση ή κριτική στην απόφαση της ΕΕ για τα 800δις που θα δοθούν στην πολεμική οικονομία αντί να επενδυθούν στην βιώσιμη ανάπτυξη.
Θέλει όμως και τα δυο να συμβούν.
Θέλει εξοπλιστικά προγράμματα θέλει και κοινωνική ανάπτυξη.
Θέλει Ειρήνη με τη Τουρκία, θέλει και επέκταση των χωρικών μας υδάτων στην Ανατολική Μεσόγειο στα 12 νμ αποφεύγοντας εντέχνως το Αιγαίο.
Θέλει τις USA με αμοιβαία σχέση, θέλει και την αναδυόμενη Κίνα, θέλει να φύγουν τα στρατεύματα από την Ουκρανία, θέλει και αποκατάσταση διπλωματικών διαύλων με τη Ρωσία.
Μια χαρούμενη παρέα.
Ένας νεοφιλελευθερισμός της πολεμικής οικονομίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Η εθνική του πυξίδα δυστυχώς δεν ξέφυγε από τα πλαίσια των τετριμμένων προηγούμενων πολιτικών, με εξαίρεση την αόριστη υπόνοια για ανάπτυξη σχέσεων με αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ινδία.
Κουβέντα να γίνεται για να υπηρετήσει τελικά το γνωστό ολιγαρχικό δόγμα της πολεμικής βιομηχανίας ότι «για να υπηρετήσεις την Ειρήνη πρέπει να ετοιμαστείς για πόλεμο».
Είναι εμφανές ότι οι ειδήμονες του ινστιτούτου δεν γνωρίζουν την «αλληλοεξαρτώμενη οικονομία» που υποστηρίζει την Ειρήνη και την συνεργασία με όρους οικονομικών δεσμών που μετατρέπουν τον οποιοδήποτε πόλεμο σε ασύμφορο σχεδιασμό.
Στρατηγικός Σχεδιασμός για την Ειρήνη λέγεται αλλά δεν το γνωρίζουν γιατί υπηρετούν τα εξοπλιστικά συμφέροντα οπως περηφανεύεται η έκθεση ιδεών και έτσι δεν κινδυνεύουν να χαθούν αλλά έχουν την πυξίδα ως φετίχ. Ωραίο φετίχ.
Διαβάσαμε για μια εθνική στρατηγική γενικόλογη που δεν αγγίζει την σημερινή εποχή και δεν έχει προτάσεις για την παραγωγή πλούτου προς όφελος της κοινωνίας.
Προφανώς θα υλοποιήσουν την στρατηγική του Μυτιληναίου και Βαρδινογιάννη έχοντας συντονιστή τον Γενικο Γραμματέα επικοινωνίας του κιναλπασοκ τον Μαλέλη ως γνωστή φιγούρα των ΜΜΕ από την «πρόσφατη» ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τώρα όλοι αυτοι μαζί θα εκφράσουν την νέα πορεία. Νέα εποχή σκελετωμένη από τα παλιά. Αμοιβαίες διευκολύνσεις. Νέα πυξίδα συμφερόντων.
Τι να σχολιάσω;
Ότι θέλει Ειρήνη αλλά δεν μας λέει πως θα επιτευχθεί πέραν του στρατιωτικού εξοπλισμού;
Μας λέει ότι θέλει Ειρήνη στην Ουκρανία και στο Ισραήλ αναγνωρίζοντας παλαιστινιακό κράτος;
Και ποιος δεν θέλει Ειρήνη εκτός από την πολεμική βιομηχανία που έχει στρατηγική εντάσεων μεταξύ κρατών;
Είναι ξεκάθαρο ότι ετοιμάζουν κόμμα και γι αυτό δεν χρειάζεται η κατάθεση προτάσεων με τεκμηρίωση. Αυτό που χρειάζονται είναι η δημαγωγία, οι υποσχέσεις, τα νέα συμφέροντα, τα ισχυρά ΜΜΕ.
Να το ονομάσουν «Πυξίδα».
Πυξίδα νέων συμφερόντων, πολιτικά απροσδιόριστο αλιεύοντας ψήφους της κεντροαριστεράς.
Κλείνοντας την χαλαρή κριτική προς την γενικόλογη έκθεση ιδεών θα πρότεινα στο ινστιτούτο του να διαβάσουν το βιβλίο εργασία του Τούρκου ακαδημαϊκού οικονομολόγου Ατζέμογλου για το πως και «γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη». Γενικά να διαβάζουν.
Δυστυχώς δεν έχω να σχολιάσω κάτι παραπάνω καθώς η έκθεση ιδεών του ινστιτούτου είναι βαρετή & έρχεται με γλώσσα αρωματισμένη με ναφθαλίνη ανακατεμένη με γενικόλογες προτάσεις που ταιριάζουν στα αυτοαναφορικά σχέδια τους. Γι αυτό δεν διαβάσαμε κάποια ουσιαστική πρόταση.
Επίσης θα του πρότεινα με αγάπη να μην υποτιμάει τον εαυτό του και να αντικαταστήσει το αυτοαναφορικό ανθρωποφοβικό περιβάλλον του που τον έχει χαντακώσει από το 2019 μέχρι σήμερα φουσκώνοντας τα μυαλά του.
Να βρει ανθρώπους που τον αγαπάνε δίχως να είναι κόλακες, να μην είναι βρικόλακες της εποχής που πέρασε, να μην αυτοαναγορεύονται σε ειδήμονες και να έχουν κοινωνική μόρφωση, πολιτικό κριτήριο και ενσυναίσθηση. Αν είχαν δουλέψει και στον ιδιωτικό τομέα ακόμα καλύτερα.
Και επειδή η μνήμη έχει αξία και δεν είναι μια υπόθεση βαρεμάρας θα του θυμίσω ότι έχει χρεωθεί το πραξικόπημα και το συνέδριο νοθεία στο μπουζουξίδικο της παράγκας του συριζα.
Ο Τσίπρας δεν είναι ο αριστερός δημοκράτης που αγαπήσαμε, τον στηρίξαμε και έτσι έγινε πρόεδρος και πρωθυπουργός, αλλά ο στυλοβάτης του μορφώματος που καταποντίζεται καθημερινά και θέλει να το αντικαταστήσει με πυξίδα τις προσωπικές φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες. Απογοήτευση».
Η ανάρτηση Καρανίκα
