Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, Σταύρος Κοντονής, απαντά για πρώτη και τελευταία φορά όπως επισημαίνει, στον Παναγιώτη Λαφαζάνη όσον αφορά στις ρουκέτες του για τους πλειστηριασμούς.
Στα πυρά του πρώην συντρόφου του, Παναγιώτη Λαφαζάνη, σχετικά με τους πλειστηριασμούς επί ΣΥΡΙΖΑ απαντά ο Σταύρος Κοντονής με άρθρο του υπό τον τίτλο «Δεν είναι στραβός ο γιαλός…».
Ειδικότερα, ο κ. Κοντονής επισημαίνει πως «η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο απόλυτο προστάτευσε την πρώτη λαϊκή κατοικία (2015 – Σταθάκης) με αποτέλεσμα καμία να μην εκτεθεί σε πλειστηριασμό εξαιτίας τραπεζικής απαίτησης από δάνειο».
Μάλιστα, αναφέρει πως «πλειστηριασμοί εγένοντο, αλλά είτε αφορούσαν απαιτήσεις ιδιωτών, είτε αφορούσαν υπερπολυτελείς κατοικίες».
Ο κ. Κοντονής καταλήγει: «Απέφυγα μέχρι σήμερα την οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τον Παναγιώτη, γιατί σέβομαι τη διαδρομή και την πορεία του στην Αριστερά. Όμως οι συνεχείς και εκτός πραγματικότητας προσωπικές αναφορές με υποχρεώνουν για πρώτη και τελευταία φορά να απαντήσω. Ελπίζω κάποτε στην Αριστερά να καταλάβουμε ότι όταν ο λαός μάς γυρίζει την πλάτη, δεν φταίει ο στραβός γιαλός, αλλά ο τρόπος που αρμενίζουμε».
Ολόκληρο το άρθρο του στα «ΝΕΑ»:
Δεν είναι στραβός ο γιαλός…
Σε πρόσφατο σημείωμά του ο Π. Λαφαζάνης επιτίθεται αφενός μεν στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον ότι δεν προστάτεψε την πρώτη κατοικία, αφετέρου βάλλει εναντίον μου για τον τρόπο που διενεργούνται πλέον οι πλειστηριασμοί, δηλαδή αποκλειστικά με ηλεκτρονικά μέσα. Ισχυρίζεται ακόμη ότι δήθεν νομοθετήθηκε ιδιώνυμο για την προστασία των συμβολαιογράφων που διενεργούν πλειστηριασμούς.Οι αιτιάσεις Λαφαζάνη όχι μόνο είναι εκτός πραγματικότητας, αλλά δυστυχώς κινούνται στο πεδίο του παραλογισμού.
1) Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο απόλυτο προστάτευσε την πρώτη λαϊκή κατοικία (2015 – Σταθάκης) με αποτέλεσμα καμία να μην εκτεθεί σε πλειστηριασμό εξαιτίας τραπεζικής απαίτησης από δάνειο.
Είχα ζητήσει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παρουσιάσουν στη Βουλή έστω και μία περίπτωση πρώτης λαϊκής κατοικίας που δεν καταλαμβανόταν από προστασία του νόμου. Ποτέ και ουδεμία παρουσιάστηκε, αφού το όριο προστασίας ξεκινούσε από €120.00 για τον άγαμο δανειολήπτη και εξακοντίζετο σε €220.000 για μια τρίτεκνη οικογένεια.
2) Πλειστηριασμοί εγένοντο, αλλά είτε αφορούσαν απαιτήσεις ιδιωτών, είτε αφορούσαν υπερπολυτελείς κατοικίες, κυρίως στις υψηλού κόστους περιοχές, τα δάνεια των οποίων υπερέβαιναν κατά πολύ τα προαναφερόμενα χρηματικά όρια. Έτσι είδαμε εκείνη την περίοδο διαμαρτυρία για τη διενέργεια πλειστηριασμού που αφορούσε κατοικία στην Κηφισιά με πισίνα. Αν ο Π. Λαφαζάνης αντιλαμβάνεται ότι το παραπάνω ακίνητο αποτελεί πρώτη λαϊκή κατοικία, τότε τα λόγια έχουν χάσει την αξία τους και παρέλκει οποιαδήποτε συζήτηση.
Μήπως θα πρέπει κάποτε ν’ αναλογιστούν όλοι αυτοί, τελικά με τις «κινητοποιήσεις» ποιους προστάτευαν; Γιατί την πρώτη λαϊκή κατοικία την προστάτευε επαρκώς ο νόμος έναντι των απαιτήσεων των τραπεζών και γι’ αυτό το λεγόμενο «κίνημα προστασίας» οδηγήθηκε μέσα σε μερικές ημέρες στην ανυπαρξία ελλείψει ενδιαφερομένων.
3) Δεν θα προτρέψω τον Π. Λαφαζάνη να μελετήσει την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ο νόμος διενέργειας των πλειστηριασμών με ηλεκτρονικά μέσα κρίθηκε συνταγματικός, καθώς, όπως αναφέρεται στην απόφαση, διασφαλίζει τόσο τη διαφάνεια, όσο και τα δικονομικά δικαιώματα των οφειλετών. Θα του υπενθυμίσω ότι με τους «ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς» ετέθη εκτός διαδικασίας ο υπόκοσμος, αφού καλοπληρωμένοι τραμπούκοι εμφανίζονταν στους πλειστηριασμούς και απέτρεπαν υποψήφιους πλειοδότες να συμμετάσχουν. έτσι χάνονταν ακίνητα κατά κυριολεξία για «ένα κομμάτι ψωμί».
4) Σχετικά με τ’ αναφερόμενα περί θέσπισης ιδιωνύμου, θέλω να τονίσω, όπως είχα πει και στη Βουλή, ότι κανένα ιδιώνυμο δεν νομοθετήθηκε. Αυτό που έγινε ήταν η επέκταση της προστασίας των συμβολαιογράφων κατά τη διενέργεια ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Δηλαδή νομοθετήσαμε να ισχύει στους ηλεκτρονικούς ό,τι ίσχυε στους πλειστηριασμούς στο Ειρηνοδικείο. Εκτός και αν έπρεπε η πολιτεία ν’ αφήσει απροστάτευτους τους συμβολαιογράφους κατά την άσκηση των δημόσιων καθηκόντων τους από αγελαίες επιθέσεις ακραίας βίας.
Απέφυγα μέχρι σήμερα την οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τον Παναγιώτη, γιατί σέβομαι τη διαδρομή και την πορεία του στην Αριστερά. Όμως οι συνεχείς και εκτός πραγματικότητας προσωπικές αναφορές με υποχρεώνουν για πρώτη και τελευταία φορά να απαντήσω. Ελπίζω κάποτε στην Αριστερά να καταλάβουμε ότι όταν ο λαός μάς γυρίζει την πλάτη, δεν φταίει ο στραβός γιαλός, αλλά ο τρόπος που αρμενίζουμε.
