Με τίτλο “η Εύα που γνώρισα” ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος γράφει στη στήλη του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ για την προσωπική του σχέση με την Εύα Καϊλή:
Εχω σοκαριστεί, όπως είναι φυσικό και λογικό για κάποιον που τη γνωρίζει καλά, με την τραγωδία της Εύας Καϊλή. Και έχω σοκαριστεί για το πώς καταλήγει ένα κορίτσι που η ζωή τού τα είχε απλόχερα χαρίσει όλα, ή σχεδόν όλα, και μέσα σε δυο τρεις ημέρες έχασε τα πάντα. Από την Παρασκευή και μετά, έχω ακούσει πολλά και διάφορα για την Εύα – τόσο ξένα με την εικόνα που είχα γι’ αυτήν. Οτι ήταν αλαζονική, υπερφίαλη, μωροφιλόδοξη, ιδιοτελής, βουλιμική με την εξουσία και τις απολαβές της, ότι τις κινήσεις της τις καθόριζαν τα «θέλω» και όχι τα «πρέπει». Δεν ξέρω τι από όλα αυτά να πιστέψω και τι όχι. Γνωρίζω όμως ότι δύσκολα μπορώ να τα ταυτίσω με εκείνο το χαρωπό, χαμογελαστό κορίτσι που γνώρισα πριν από 20 χρόνια ένα βράδυ στη Θεσσαλονίκη, σε ένα πάρτι, και για ένα διάστημα είχαμε μια επαφή, μέχρι που άνοιξε τα δικά του φτερά στην πολιτική και από κάποια στιγμή και πέρα χαθήκαμε.
Μόνο στο τηλέφωνο μιλούσαμε μερικές φορές, κυρίως για θέματα ΠΑΣΟΚ. Αλλά όχι συχνά, ούτε επιμελημένα. Το καλοκαίρι, συναντηθήκαμε στο Στρασβούργο, στην εκδήλωση μνήμης για τον Ανδρέα, και τότε κατάλαβα ότι η Εύα που ήξερα δεν υπήρχε πια. Είχε δώσει τη θέση της σε μια γυναίκα με εκείνο το γυάλινο, άδειο βλέμμα που χαρακτηρίζει έναν πολιτικό.
Φυσικά στενοχωριέμαι πολύ για ό,τι περνάει, αλλά στην πολιτική τα πράγματα είναι σκληρά, κι αυτό το μαθαίνεις εξ απαλών ονύχων. Ειδικά όταν δεν προσέχεις…
Η άνοδος και η πτώση
Στην 20ετή εντυπωσιακή άνοδο, πορεία και ηχηρή πτώση της Εύας Καϊλή πρέπει σήμερα να ομολογήσω από εδώ ότι είχα κι εγώ μια συμμετοχή. Σημαντική ή όχι, δύσκολο να διακρίνει κανείς. Αλλά την είχα. Το πάρτι στη Θεσσαλονίκη, όπου τη γνώρισα, ήταν ένα προεκλογικό πάρτι του Σπύρου Βούγια, υποψήφιου δημάρχου Θεσσαλονίκης, το 2002. Ηταν Σεπτέμβριος, εγκαίνια της ΔΕΘ, όταν μετά την ομιλία του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στο Βελλίδειο με πλησίασε ο φίλος Σπύρος Βούγιας για να με καλέσει στο πάρτι που έδινε ο συνδυασμός του, σε ένα μπαρ στην Πλατεία Αριστοτέλους. Πήγα, με κάτι συναδέλφους μου. Τον βρήκα, δήλωσα «παρών» μέσα στην κοσμοσυρροή και ετοιμαζόμουν να φύγω, όταν μου είπε «έλα να σου γνωρίσω τη δική μας Ελενα Ράπτη» (η Ελενα ήταν ήδη δημοτική σύμβουλος με εντυπωσιακή αποδοχή και ετοιμαζόταν για να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης).
Και μου σύστησε ένα δροσερό, χαμογελαστό, κατάξανθο κορίτσι. «Με λένε Εύα Καϊλή». Μιλήσαμε για λίγο, είπαμε να τα ξαναπούμε, αλλάξαμε τηλέφωνα. Δευτέρα, έγραφα στα «ΝΕΑ», στον «Μικροπολιτικό», ότι «και το ΠΑΣΟΚ απέκτησε τη δική του “Ελενα Ράπτη”, λέγεται Εύα Καϊλή, και θυμηθείτε αυτό το όνομα, θα το ακούτε συχνά από εδώ και πέρα».
Μου τηλεφώνησε αμέσως μετά να με ευχαριστήσει και να με παρακαλέσει αν υπάρχει δυνατότητα να βγει σε κάποια τηλεόραση. Πήρα τον φίλο μου τον Θέμο (Αναστασιάδη, Θεός σχωρέσ’ τον), που έκανε τότε την εκπομπή «Νοκάουτ», νομίζω στον Σκάι. Του ζήτησα να τη φιλοξενήσει σε μια εκπομπή του. Το έκανε. Αυτό ήταν. Μετά την κάλεσαν κι άλλοι στις εκπομπές τους, κι άλλοι – στις εκλογές τα κατάφερε. Ηταν η αρχή. 20 χρόνια ανέβαινε. Την περασμένη Παρασκευή έπεσε με τη μία, με πάταγο, στο βάραθρο. Τη σκέφτομαι. Και τη λυπάμαι. Αλλά δεν μπορώ πια να τη βοηθήσω. Οπως έστρωσε, έτσι πια θα κοιμάται από εδώ και πέρα (στην εύανδρο Ηπειρο το λέμε αυτό)…
Η υπόθεση Predator
Πριν από αυτό, είχαμε μια σκληρή ανταλλαγή μηνυμάτων. Ηταν ακριβώς την ημέρα που ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε κάνει τη φοβερή καταγγελία για την παρακολούθησή του με το Predator και εκείνη είχε επιχειρήσει να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα της καταγγελίας, δηλώνοντας κάτι του είδους «έχουν συμβεί και σε άλλους αυτά» και αφήνοντας να εννοηθεί ότι και η ίδια είχε δεχθεί την επίθεση του Predator.
Τη ρώτησα γιατί το έκανε και μου απάντησε ότι είχε υποχρέωση επειδή, ως εκ της θέσεώς της, είχε την ευθύνη της PEGA, της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που διερευνά τις υποκλοπές. Της έγραψα ότι αυτό που έκανε στην ουσία βοηθάει, δίνει διέξοδο στην κυβέρνηση να βγει από μια δύσκολη θέση. Επέμεινε. Στις 5 Αυγούστου, όταν ο Μητσοτάκης απέλυσε Δημητριάδη – Κοντολέοντα, επανήλθε με κάποια πιο ήπια δήλωση. Βρήκα την ενέργειά της μάλλον ως εκ περισσού. Δεν θα πω περισσότερα επ΄ αυτού. Ή μη μόνον αυτό που γνωρίζω: ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης εξέτασε τότε σοβαρά το ενδεχόμενο να τη διαγράψει. Οπως και έναν μήνα αργότερα, τον Σεπτέμβριο, πάλι για το ίδιο θέμα – για δηλώσεις έμμεσης υποστήριξης στην κυβέρνηση. Δεν το έκανε, όπως απέφυγε να το κάνει και τον Νοέμβριο, μετά την υπέρ του Κατάρ ομιλία της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είχε όμως αποφασίσει ότι η Εύα είχε πλέον τελειώσει με το ΠΑΣΟΚ – δεν θα την έβαζε υποψήφια στις εκλογές. Πίστευε ότι είχε έρθει σε συμφωνία με τον Κυριάκο να ενταχθεί στα ψηφοδέλτια της ΝουΔου, σε κάποιες εκλογές. Εθνικές ή ευρωεκλογές. Τον πρόλαβε η βελγική αστυνομία…
Mε την πλάτη στον τοίχο
Και κάπως έτσι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, χωρίς να μπορεί πλέον να χειριστεί τίποτε και χωρίς να μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά για να αλλάξει κάτι. Είναι σε ομηρεία. Και μαζί του, και ο πολιτικός χώρος του οποίου ηγείται. Που ύστερα από 10 χρόνια, από τότε που «έσκασε» η υπόθεση του Ακη Τσοχατζόπουλου, βρίσκεται ξανά με την πλάτη στον τοίχο, να αντιμετωπίζει τη βαριά κατηγορία περί διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ.
Η μόνη του τύχη είναι ότι δεν υπάρχουν επί του παρόντος εκλογές στον ορίζοντα. Ισως καθυστερήσουν μερικούς μήνες. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν άτυχος το 2012. Η σύλληψη και η προφυλάκιση του Ακη έγιναν σε λιγότερο από έναν μήνα από τις εκλογές. Μέσα Απριλίου έγινε η σύλληψη, αρχές Μαΐου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές. Το πόσο επηρέασε η σύλληψη τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ φάνηκε από το αποτέλεσμα – μετά βίας ξεπέρασε το 13%, 13,18% για την ακρίβεια. Στις εκλογές του Ιουνίου πήγε ακόμη πιο κάτω – 12,28%. Είχε επέλθει το τελειωτικό χτύπημα.
Τώρα ο Ανδρουλάκης πρέπει να αγωνιστεί πολύ για να μην έχει την τύχη του Βενιζέλου. Το θετικό γι’ αυτόν, όπως προανέφερα, είναι ότι οι εκλογές παραμένουν ακόμη αθέατες. Αλλά οι άλλοι δύο, ΝουΔου και ΣΥΡΙΖΑ, με τις ανακοινώσεις που εξέδωσαν για το θέμα της Καϊλή έδειξαν τα δόντια τους. Είναι προφανές ότι κατά την προεκλογική περίοδο θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ανακαλέσουν στο συλλογικό υποσυνείδητο την εικόνα του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ. Γιατί αν ο Ακης εκπροσωπούσε μια γενιά στελεχών που βρισκόταν σε αποδρομή, η Καϊλή είναι μόλις 44 ετών και εκπροσωπεί την αμέσως επόμενη γενιά στελεχών του Κινήματος…
