Με αφετηρία τη γεωλογική ιστορία της Ακρόπολης, ο κ. Κορρές έδωσε μία διαδικτυακή διάλεξη όπου παρουσίασε τις ιστορικές φάσεις, τις φυσικές και τεχνητές παρεμβάσεις που αφορούσαν την πρόσβαση στο μνημείο, φτάνοντας μέχρι τα έργα του Δημήτρη Πικιώνη.
Οι διαστρώσεις
Βέβαια, αν και ο ίδιος ξεκαθάρισε στην αρχή ότι τα αναστηλωτικά ζητήματα θα εξεταστούν στο προσεχές διεθνές συνέδριο της ΕΣΜΑ τον Νοέμβριο, το επίκαιρο θέμα των διαστρώσεων της Ακρόπολης τέθηκε στη συζήτηση που ακολούθησε και ο κ. Κορρές υπεραμύνθηκε των νέων διαδρομών που αποκαθιστούν, όπως είπε, την κανονική μορφή του μνημείου.
«Με ικανοποιεί απολύτως διότι αυτό αντικαθιστά βράχο, δεν αντικαθιστά ένα οδόστρωμα», σημείωσε. Σε περιπτώσεις αρχαίου οδοστρώματος, συνέχισε, η λύση θα ήταν να βρεθούν τα ίδια υλικά και να επαναληφθεί το μοτίβο του οδοστρώματος (π.χ. λιθόστρωτος ή χωμάτινος δρόμος).
Στην περίπτωση όμως που «ο δρόμος είναι ο ίδιος ο βράχος», ο οποίος έχει φθαρεί, οι επιλογές, είπε, είναι δύο: «Ο ιδανικός για εμένα τρόπος είναι η ανάπλαση επιφάνειας από παρόμοιο βράχο, αλλά αυτό κοστίζει πάρα πολύ και είναι πολύ δύσκολο. Αν ήμουν νέος ίσως το δοκίμαζα, αλλά ξέρω πόσο δύσκολα είναι να περνάμε από τη θεωρία στην πράξη. Κινηθήκαμε ρεαλιστικά με ένα υλικό που είναι στενός συγγενής του φυσικού βράχου. Το σκυρόδεμα είναι κοντά στη φύση», σημείωσε.
Πρόσθεσε ακόμη ότι σέβεται απολύτως τις αισθητικές διαφωνίες αλλά δεν αποδέχεται τις κατηγορίες περί αλλοίωσης του ίδιου του βράχου. «Αυτό που μας ενόχλησε είναι ότι, αντί να περιοριστούν ότι δεν τους αρέσει (σ.σ. όσοι διαφωνούν), γράφουν ότι δεν είναι αντιστρεπτό και ότι για να αφαιρεθεί πρέπει να γίνει πόλεμος με τον βράχο κ.λπ. Αυτά είναι ισχυρισμοί που για να διεκδικούν την προσοχή της κοινωνίας πρέπει να αποδειχθούν. Δεν ισχύουν, και πιστεύω ότι σύντομα ο κόσμος θα έχει μια καλύτερη γνώμη όταν το δει ο καθένας με τα μάτια του».
