H χθεσινή απόφαση της κυβέρνησης να φέρει δύο εκπρόθεσμες τροπολογίες στη Βουλή, μια το ανώτατο πλαφόν σε συντάξεις και μια για την αλλαγή του καθεστώτος ως προς τις απολύσεις, προκάλεσε αναβρασμό.
Γιατί, όμως, η κυβέρνηση επέλεξε την οδό της «κακής νομοθέτησης» (διότι περί αυτού επρόκειτο, για να μην κοροϊδευόμαστε); Η απάντηση βρίσκεται στα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗς για τον μήνα Ιούλιο. Με βάση αυτά, τον περασμένο μήνα χάθηκαν 14.661 θέσεις εργασίας, συνδυαστικά με το φρένο που υπήρξε στις προσλήψεις. Είχε προηγηθεί, βεβαίως, η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο, με τη σύμπραξη της ΝΔ-κάτι για το οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας έκανε, ουσιαστικά, μια παραδοχή λάθους.
Τι έγινε προ τριμήνου; Με νομοθετική παρέμβαση, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φέρει) διάταξη σύμφωνα με την οποία υπάρχει πλέον μόνο μία επιλογή: Η καταγγελία της σύμβασης ενός εργαζομένου να γίνεται μόνο για «βάσιμο λόγο». Επρόκειτο για λεπτή, αλλά ουσιαστική διαφοροποίηση σε σχέση με το μέχρι πρότινος ισχύον καθεστώς, όπως διαμορφώθηκε μετά την ενσωμάτωση του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, με βάση τον οποίο προβλεπόταν ότι στην περίπτωση απόλυσης εργαζομένου υπάρχουν δύο επιλογές: Είτε ο «βάσιμος λόγος απόλυσης» χωρίς αποζημίωση, είτε η καταβολή αποζημίωσης στον εργαζόμενο χωρίς «βάσιμο λόγο απόλυσης».
Η κυβέρνηση, συνεπώς, έπαθε…σοκ όταν είδε τα στοιχεία από την ΕΡΓΑΝΗ, αποδίδοντας τη ζοφερή πραγματικότητα που αποτυπώθηκε και αριθμητικά στην ψήφιση της ανωτέρω διάταξης, η οποία λέγεται ότι «φρέναρε» τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Παράλληλα, οι διατάξεις έπρεπε να περάσουν και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο, όπως είναι αναμενόμενο λόγω θέρους, λειτουργεί με «προσωπικό ασφαλείας».
Μένει, βεβαίως, να φανεί και κάτι ακόμα: ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει σύστημα τις πρακτικές ταχείας νομοθέτησης, τις οποίες είχε κάνει σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως, βεβαίως, είχαν κάνει και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν.
Ο εξ απορρήτων
