Είναι προφανές ότι η προεκλογική στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν πρέπει να έχουν ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον.
Όταν, λοιπόν, λέει το Μαξίμου ότι η ΝΔ έχει σχέδιο για πιστοληπτική γραμμή στήριξης, άρα για ένα άτυπο τέταρτο Μνημόνιο, θα πρέπει να υπάρχει και κάποιος για να μας τη δίνει. Όπως στον χορό, έτσι και στα δάνεια, χρειάζονται συνήθως δύο. Όπως ξέρουμε, λοιπόν, από την πρόσφατη, πικρή μας εμπειρία, τα δάνεια που πήραμε στο πλαίσιο των τριών προηγουμένων Μνημονίων κάποιοι μας τα έδωσαν.
Εδώ, όμως, έχουμε μια διαφορετική συνθήκη: κανείς δεν θέλει να ξαναδανείσει την Ελλάδα. Και γιατί να το κάνει, άλλωστε, όταν έχουμε ολοκληρώσει το τρίτο πρόγραμμα δανεισμού μας εδώ και έναν χρόνο και έχουμε πάψε να απασχολούμε τις συνεδριάσεις στις Βρυξέλλες, αλλά και τα εθνικά κοινοβούλια διαφόρων κρατών-μελών. Γιατί να σπαταλήσουν και άλλο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο οι Ευρωπαίοι; Πέραν αυτού, δε, η προοπτική εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ρίξει το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου στην περιοχή του 2%. Κάτι τέτοια νούμερα έχει η χώρα να δει εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Όταν, λοιπόν, μπορείς να δανειστείς με βιώσιμους όρους από τις αγορές, για να καταφύγεις σε ένα τέταρτο Μνημόνιο;
Ίσως υπάρχει και μια απάντηση, όμως, που ανάγεται πλέον στη σφαίρα της ψυχολογίας: ο Μητσοτάκης έχει…βίτσια. Είναι το μόνο, άλλωστε, που δεν μας έχει πει η κυβέρνηση, αν και υπάρχει ακόμα μια μέρα προεκλογικού χρόνου για να μας εκπλήξει (πάντα ευχάριστα) το Μαξίμου.
Ο εξ απορρήτων
