Η απόφαση της Φώφης Γεννηματά να θέσει στο πολιτικό περιθώριο τον Ευάγγελο Βενιζέλο βασιζόταν σε μια συλλογιστική.
Σωστή ή λανθασμένη, θα φανεί στο χειροκρότημα, ήτοι στην κάλπη. Το ξέρει και η ίδια ότι το ποντάρισμά της είναι εξαιρετικά υψηλό και θα το πληρώσει ακριβά, αν το φύλλο που θα βγει δεν είναι καλό γι’ αυτήν.
Από εκεί και πέρα, όμως, όλες οι κινήσεις της κ. Γεννηματά είναι εντελώς ακατανόητες. Ένα κόμμα που δεν λέει τίποτε στους νεότερους ανθρώπους (τραγικά τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ στη νεολαία) κάνει ελάχιστα πράγματα για να ακουστεί η φωνή του εντονότερα και με περισσότερη πειθώ σε πιο δυναμικά κοινά. Η βάση ψηφοφόρων του είναι γερασμένη και νοσταλγεί το ΠΑΣΟΚ, το πράσινο, το ορθόδοξο, με τον ήλιο. Παραδόξως, η κ. Γεννηματά επιμένει στο brandτου ΚΙΝΑΛ, το οποίο πλέον δεν συμβολίζει τίποτε, αλλά και αυτό μικρή σημασία έχει.
Σημασία, από την άλλη, έχουν τα πρόσωπα που επιλέγονται για να συμβολίσουν το άνοιγμα του ΚΙΝΑΛ στον προοδευτικό χώρο. Και καλά η Βάνα Μπάρμπα που στο παρελθόν έκανε σκέρτσα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη και θαύμαζε το «καθαρό παιδί», τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα θα βρει μια θέση στον νότιο τομέα της Β’ Αθηνών. Ο Στάθης Παναγούλης, ο εξαγριωμένος αντιμνημονιακός που απειλούσε με κρεμάλες τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τι γυρεύει άραγε στο ΚΙΝΑΛ; Με ποια διαπιστευτήρια πάει να ζητήσει ψήφο στη Β’ Πειραιά από αυτούς που έβριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Η κ. Γεννηματά πάει να συμβολίσει την ενότητα του ΠΑΣΟΚ με υλικά κατεδαφίσεως. Και δίπλα σε ανθρώπους με διαδρομή και ήθος, όπως ο Νίκος Χριστοδουλάκης ή ο Πέτρος Ευθυμίου, τοποθετεί άλλους που καμία δουλειά δεν έχουν στο ΚΙΝΑΛ και κανέναν θετικό συμβολισμό δεν παράγουν. Γιατί, μετά τη μεταγραφή Παναγούλη το μόνο που μένει είναι η Χαριλάου Τρικούπη να θυμηθεί και τον…Μάνο Θωμαδάκη, εκείνον τον μυστήριο αστρολόγο που είχε εμφανιστεί στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ως εξ απορρήτων της Δήμητρας Λιάνη και αποπέμφθηκε όταν προέβλεψε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου θα αρρωστήσει.
Ο εξ απορρήτων
