Ο πανεπιστημιακός και πρώην υπουργός Γιάννης Πανούσης πήγε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και αυτό πυροδότησε εκτιμήσεις ότι θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές.
Τις προθέσεις του εξηγεί ο ίδιος, διευκρινίζοντας ότι η στήριξή του στην προσπάθεια του Ν. Ανδρουλάκη δεν σημαίνει απαραίτητα και ενεργότερη εμπλοκή.
Το άρθρο του στα ΝΕΑ
Ο ήρωας πέφτει
γιατί δεν έγινε ποτέ
ούτε βασιλιάς, ούτε πιόνι
Ελσα Κορνέτη, Ο ήρωας πέφτει
Ουδέποτε έκρυψα την πολιτική μου καταγωγή, δηλαδή ότι είμαι πασοκογενής. Η έντονη δράση μου (1978-1983) που συνοδεύτηκε με μία πιο χαλαρή μέχρι το σκάνδαλο Κοσκωτά οπότε κι αποχώρησα με δημόσια δήλωση (1989) δεν διαγράφεται από τη ζωή μου. Να σημειωθεί ότι αν και ουδέποτε απέκτησα κάποιο κομματικό αξίωμα (π.χ. μέλος Κ.Ε., Ν.Ε. κ.λπ.), πολλά οφείλω στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, μερικά και λόγω του ΠΑΣΟΚ. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έριχνε ανάθεμα πίσω του, επειδή το ΠΑΣΟΚ ή εγώ αλλάξαμε.
Η εμπλοκή μου για πρώτη φορά σε υψηλό κομματικό επίπεδο (Ε.Γ., Βουλευτής) γίνεται με τη ΔΗΜΑΡ (2010-2014), δηλαδή (ξανα)ενεργοποιούμαι πολιτικά 21 χρόνια μετά (1989-2010), χωρίς αυτή η ένταξη να σηματοδοτεί κάποια προσωπική διαφοροποίηση σε σχέση με τις αξίες που υπηρετούσα επί ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο ισχύει και για την 7μηνη (Ιανουάριος – Σεπτέμβριος 2015) παρουσία μου ως Αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συμμετείχα με την επιστημονική μου ιδιότητα κι όχι ως κομματικό μέλος.
Η καλή μου σχέση με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά αλλά και με πολλά ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και η συνύπαρξή μας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με τον Νίκο Ανδρουλάκη (εγώ ως Πρύτανης κι εκείνος ως φλογερός φοιτητής της ΠΑΣΠ) μου έδωσαν το ηθικό δικαίωμα να παραστώ ως προσκεκλημένος του Προέδρου στο 3ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ (20-22/5/22).
Δεν νομίζω όμως ότι η (επαν)εμφάνισή μου στον χώρο, ύστερα από 33 χρόνια (1989-2022), μου επιτρέπει να παίζω τον ρόλο του «κήνσορα», του «αστέρα» ή της «μεταγραφής» στη νέα πορεία του Κινήματος.
Προφανώς θα στηρίξω το εγχείρημα της Σοσιαλδημοκρατίας του Ν. Ανδρουλάκη καθώς εντάσσεται στην πάγια άποψή μου (πρωτοδημοσιευθείσα πριν από 20 χρόνια) για την ανάγκη δημιουργίας της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς (ΣΟ.ΔΗ.Α).
Ως εκεί πάνε οι επιθυμίες και οι προσδοκίες μου. Τα υπόλοιπα τα ελέγχει ο πάντοτε απρόβλεπτος «Αγνωστος Χ», που έτσι κι αλλιώς καθορίζει τη ζωή μας.
ΥΓ. «Ο ήρωας πέφτει
γιατί έμαθε να κολυμπά
κι όχι να επιπλέει» (Ελσα Κορνέτη)
