Το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ξεκινήσει από τόνο νωρίς και με τόση ένταση να θέτει τον στόχο της μείωσης των πλεονασμάτων, διόλου τυχαίο δεν είναι. Σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός έχει στο μυαλό του ένα στρατηγικό σχέδιο, ενώ προφανώς έχει και έναν δίαυλο επικοινωνίας ανοιχτό με τους κρίσιμους παίκτες.
Έχει, δε, και δύο ισχυρά επιχειρήματα. Αφενός, ότι ο στόχος για πλεόνασμα της τάξης του 3,5% διαμορφώθηκε σε τελείως άλλη δημοσιονομική συγκυρία και αφετέρου ότι αποκρυσταλλώθηκε με τελείως άλλα δεδομένα στην ελληνική οικονομία. Συνεπώς, εφόσον οι αγορές δείχνουν εμπιστοσύνη στην Ελλάδα και εφόσον εφαρμοστεί ένα σχέδιο αποκατάστασης της εμπιστοσύνης, γιατί να μην κάνουν και οι δανειστές μια κίνηση καλής θέλησης;
Αυτό το σχέδιο δουλεύεται μεθοδικά και προοδευτικά από το κυβερνητικό επιτελείο. Ο κ. Μητσοτάκης κρατά κλειστά τα χαρτιά του, αλλά δεν πρέπει να αποκλειστεί να υπάρξει και κάποια έκπληξη σε ύστερο χρόνο. Όχι τώρα, ίσως σε μερικούς μήνες ή εντός του 2020.
Τίποτε, βεβαίως, δεν είναι γραμμένο στην πέτρα. Η προοπτική της επίτευξης ενός μεγάλου εθνικού στόχου, όμως, είναι και κάτι που μπλοκάρει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μοιάζει αυτές τις μέρες να παρακολουθεί κάπως στωικά τις «επιθετικές» κινήσεις της νέας κυβέρνησης.
Ο εξ απορρήτων
Τα όπλα του Μητσοτάκη για το πλεόνασμα μπλοκάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ
