Από την εποχή που σίγησε το… ηχείο, όπως είχε πει ότι θα λειτουργήσει για τον Γιώργο Παπανδρέου ο Σπύρος Βούγιας, έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά η μοίρα των εκπροσώπων Τύπου δεν έχει αλλάξει. Παραμένουν το “αλεξίσφαιρο”, στην καλύτερη περίπτωση, του αρχηγού.
Σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι το… σαμάρι που χτυπούν όσοι θέλουν να ασκήσουν κριτική στον πρόεδρο και το περιβάλλον του αλλά δεν το τολμούν. Ο πρώην υποψήφιος του κόμματος για την Αθήνα είναι ο ιδανικός στόχος, καθώς το πολιτικό του ταπεραμέντο δεν τροφοδοτεί, δεν ανατροφοδοτεί για την ακρίβεια, τις εντάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι πως στην Κουμουνδούρου υπάρχει γκρίνια για την επικοινωνιακή υστέρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια υστέρηση που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε και από τη “λίστα Πέτσα”, στην οποία οι σκληροί προεδρικοί αποδίδουν όλα τα κακά της μοίρας τους.
Στο πλαίσιο αυτό, όσοι ανησυχούν αναζητούν τον… αδύναμο κρίκο. Και οι περισσότεροι (σ.σ. της συγκεκριμένης κατηγορίας) τον έχουν βρει στο πρόσωπο του Νάσου Ηλιόπουλου. Άλλοι τον κατηγορούν για “λίγες ώρες εργασίας”, άλλοι γιατί “είναι ήπιος”, οι πιο τολμηροί τον κατηγορούν πως είναι “εξαφανισμένος” ή/και “χαλαρός” και ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να λένε “πού να πιάσουν και οι ζέστες”. Αν και το τελευταίο, στην πραγματικότητα, οι… ορισμένοι το φοβούνται για τον αρχηγό τους, δεν έχουν την τόλμη να το θέσουν ούτε καν στις παρέες τους, προτιμώντας στις ζυμώσεις με στελέχη και δημοσιογράφους να αμπελοφιλοσοφούν σε βάρος του εκπροσώπου Τύπου. Παραγνωρίζοντας το αξίωμα ότι δεν υπάρχει επικοινωνία χωρίς πολιτική.
Για την ώρα και όσο η κριτική παραμένει σε επίπεδο ζυμώσεων ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι ακλόνητος. Σύμφωνα με στέλεχος της “κουζίνας” του Αλέξη Τσίπρα “κάνει τη δουλειά του με συνέπεια και ό,τι ακριβώς έχει συμφωνήσει με τον πρόεδρο”. Άλλωστε, στο περιβάλλον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωρίζουν ότι “η γκρίνια έχει να κάνει με τις δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος, για τις οποίες και προφανώς δεν ευθύνεται ο Νάσος Ηλιόπουλος και με προσωπικές φιλοδοξίες“. Καθώς, όσοι θέλουν να έχουν λόγο στα πράγματα ξεκινούν πάντα με συμβουλές για την επικοινωνιακή πολιτική. Γιατί, “αν αρχίσουν τα πολιτικά, γνωρίζουν ότι θα είναι σαν να προσπαθούν να υποκαταστήσουν τον πρόεδρο”. Και είναι όλοι αρκετά έμπειροι και έξυπνοι για να μην κάνουν αυτό το λάθος.
Ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί πάντα το προνόμιο των αλλαγών ρόλων και προσώπων. Ίσως την ευκαιρία να του την δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς οι πληροφορίες για κυβερνητικό ανασχηματισμό πληθαίνουν. Και, αν αλλάξει το υπουργικό συμβούλιο “δεν αποκλείεται και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τα μαρκαρίσματα εκ μέρους του κόμματός του“. Για να αντιμετωπίσει έτσι γκρίνιες και να διαχειριστεί τις φιλοδοξίες των στελεχών του, με βάση και τις εσωκομματικές ισορροπίες και σκοπιμότητες. Πάντα με φόντο τη μετεξέλιξη της Κουμουνδούρου και τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί στην ιστορική ηγεσία και τα στελέχη που ήταν εκεί τις εποχές του 3%.
