Το επιχείρημα όσων θεωρούν λογικές τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα είναι βγαλμένο από τις πιο φιλελεύθερες απόψεις που διατυπώθηκαν ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο. Οι ποινές είναι -λένε- ιδιαίτερα μεγάλες και δεν εφαρμόζονται. Η μείωσή τους θα συνοδευτεί από πραγματική έκτιση. Από που προκύπτει αυτή η βεβαιότητα;
Ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί δεν είναι δυνατόν και μικρότερες να είναι οι ποινές και να μην τις εκτίουν οι δράστες;
Και αν είναι λογικό να εξορθολογίζεις τις ποινές, ίσως πρέπει να το κάνεις για όλες. Ως μη νομομαθής αδυνατώ να κατανοήσω γιατί άμα σου ρίξω σφαίρα θα “ακούσω” διαφορετική ποινή από ότι αν σου ρίξω μια μολότοφ.
Ίσως γιατί οι μολότοφ αποτελούν μέρος ενός ιδιότυπου αριστερίστικου φολκλόρ. Μέρος του αριστερού ελληνικού μύθου που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, αντίσταση κατά φανταστικών εχθρών υπό την προστασία του κράτους.
Αυτή την αριστερή μυθοπλασία υπερασπίστηκε ο Κυρίτσης που δυσκολεύεται να θυμηθεί κάποιον που να έχει σκοτωθεί από μολότοφ. Δεν έχει νόημα να το σχολιάσω. Απλώς θα του θυμίσω και ‘γω -όπως έκαναν πολλοί άλλοι πριν από ‘μένα στα social media- τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στη Marfin.
Αυτή η μυθοπλασία πότισε με μίσος το μυαλό της κόρης Λοΐζου που απευθυνόμενη στον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση έλεγε ότι “τα θύματα του ξηρού θα έπρεπε να σηκωθούν και να μας ζητήσουν συγγνώμη, ηλίθιε Πανούση”. Αυτή η αφοσίωση της στο αριστερίστικο lifestyle επιβραβεύθηκε με μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος που θέλει να εκπροσωπήσει την κεντροαριστερά στη χώρα.
Άλλωστε είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που ενσαρκώνει το μύθο του Νεοέλληνα επαναστάτη. Χαμογελάει αμήχανα μπροστά στους γύπες του διεθνούς και εγχώριου καπιταλισμού. Τους κάνει όλα τα χατίρια. Όταν όμως νιώθει ασφαλής στον μικρόκοσμό του, δηλώνει ότι οι μολότοφ δεν έχουν τίποτε κακό. Αν είσαι στη σωστή μεριά. Αν δεν είσαι βάζεις τη Γεροβασίλη να συλλάβει τους πάντες…
