Πόσο θα αντέξουν ακόμα τα αυτιά και το μυαλό μας από όσα εκστομίζει με περισσή αλαζονεία ο Αλέξης Τσίπρας; Χθες, ο πρωθυπουργός δήλωσε μέσω twitter πως «μπορούμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός και θα βασίζεται σε ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και ολιγαρκούς αφθονίας».
Ποιος πολίτης δεν… έπεσε κάτω από τα γέλια όταν διάβασε αυτό το «ολιγαρκούς αφθονίας». Τι να εννοεί άραγε -θα μπορούσαμε να πούμε ο… ποιητής, αλλά δεν είναι- ο Αλέξης Τσίπρας; Πιθανότατα να μην έχει κατανοήσει τι ακριβώς είπε ούτε ο ίδιος. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αν και θα έπρεπε να κατανοεί τι λέει. Κοτζάμ πρωθυπουργός είναι.
Μόλις μια μέρα πιο πριν είχε μιλήσει από το βήμα της Βουλής για την «προεδρική κατολίσθηση» του πολιτεύματος. Πριν από λίγο καιρό είχε ζητήσει να του απαντήσουν ένα «ρητορικό ερώτημα». Δεν είναι μόνο μια ατάκα που θα παίξει στα social media για να γίνει χαβαλεδιάρικο viral. Προφανώς και δεν έχει ιδέα τι είναι ένα ρητορικό ερώτημα. Όπως προφανώς και δεν γνώριζε ότι η Λέσβος και η Μυτιλήνη δεν είναι δύο νησιά. Ούτε γνώριζε τη διαφορά των 180 και 360 μοιρών, αν και δηλώνει διαρκώς ότι είναι μηχανικός. Όλα αυτά δεν είναι σαρδάμ ή λεκτικά ατοπήματα. Γιατί, το βαθύτερο πρόβλημα είναι το μείγμα άγνοιας και ημιμάθειας από το οποίο διακατέχεται όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει υποδυόμενος τον «ψαγμένο» πολιτικό της αριστεράς.
Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Το γεγονός ότι αυτή η «άφθονη… ολιγομάθεια» του Αλέξη Τσίπρα επεκτείνεται και στον τρόπο που πολιτεύεται. Την πληρώσαμε αρκετά ακριβά με τις υποτιθέμενες αυταπάτες του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου του 2015. Την πληρώσαμε με τον διχασμό του δημοψηφίσματος. Και θα την πληρώνουμε για πολλά ακόμα χρόνια με τις δεσμεύσεις που προέκυψαν τόσο κατά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου όσο και κατά τη διάρκεια των περιβόητων αξιολογήσεων. Και ο λογαριασμός περιέχει και πολλά… παρελκόμενα. Από τις θεσμικές εκτροπές με στόχο την κατάληψη της εξουσίας έως και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι μπορεί να κουνάει το δάχτυλο και να παραδίδει «μαθήματα» τόσο στα πολιτικά κόμματα όσο και στην ελληνική κοινωνία. Αν και όταν οι ψήφοι που του δόθηκαν με τόση αφθονία τα τελευταία χρόνια γίνουν ολίγες, τότε μπορεί και εκείνος να αρχίσει να μαθαίνει πως πρέπει να συμπεριφέρεται με λιγότερη αλαζονεία. Και να προσέχει περισσότερο τι λέει…
