Με την ΝΔ κυρίαρχη στο πολιτικό σκηνικό, χωρίς πλέον το… μαξιλάρι των ΑΝΕΛ και με την πλειοψηφία όσων έχουν απομείνει στο Κίνημα Αλλαγής ορκισμένους στην αυτονομία της Χαριλάου Τρικούπη, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά το νέο “παραμύθι” για τον λαό, τη μαγική φόρμουλα που θα τον οδηγήσει για μία ακόμη φορά στην πολυπόθητη εξουσία. Δέχεται στην Κουμουνδούρου στελέχη και μαζεύει ιδέες, προφορικά και σε σημειώματα, για την τακτική που πρέπει να ακολουθήσει, τις ενέργειες που πρέπει να προγραμματίσει και, το κυριότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ, τι να υποσχεθεί στους πολίτες για να ρίξουν και πάλι στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με το σήμα του. Πράγμα όχι και πάρα πολύ εύκολο μετά τις αυταπάτες, τις κωλοτούμπες και τα μνημόνια της προηγούμενης πενταετίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το προσπαθεί. Το πρόβλημα που έχει είναι ότι οι στρατηγικές που του εισηγούνται δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι μεν θέλουν ιδεολογική καθαρότητα, οι δε διεύρυνση, οι μεν θέλουν ανένδοτο, οι δε προγραμματική αντιπολίτευση. Η κατάσταση αυτή έχει μπερδεψει τον Αλέξη Τσίπρα. Τα πράγματα επιδεινώνονται από το γεγονός πως και ο ίδιος, ως χαρακτήρας, δεν είναι ο άνθρωπος της χρυσής τομής. Συνήθως επιλέγει το ένα ή το άλλο. Βασικά μαύρο ή λευκό. Έτσι πέτυχε μέχρι σήμερα να ανέλθει στην κομματική ιεραρχία και στη συνέχεια να γίνει ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου από τον Ιανουάριο του 2015 έως και τα μέσα του 2019.
Για την ώρα, πάντως, τα προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθουν ούτε τα ίδια του τα στελέχη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κριτική Κουρουμπλή σε Ξανθό και Πολάκη για την Υγεία. Και στην οικονομία, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας ισορροπεί, νιώθοντας πάντα την ανάσα του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Χωρίς ξεκάθαρη γραμμή είναι και στα εθνικά, καθώς η απώλεια του Νίκου Κοτζιά έχει αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Με αυτά τα δεδομένα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αισθάνεται πιο άνετα στα κλασικά αντιπολιτευτικά του καθήκοντα και στο παιχνίδι επιρροής με το Κίνημα Αλλαγής. Βλέπετε, το 32% των τελευταίων εκλογών του δίνει τον ρόλο του μεγάλου εταίρου στην Κεντροαριστερά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. “Χαρτιά” που προσπαθεί να αξιοποιήσει.
Στο πλαίσιο αυτό, στην Κουμουνδούρου ετοιμάζονται για την απεργία της Πέμπτης και τη μάχη στη Βουλή για το εργασιακό νομοσχέδιο. Θεωρούν ότι μέσα από τη σκληρή αντιπαράθεση θα επιβεβαιώσουν τον ρόλο τους και θα κρατήσουν ικανοποιημένο το κομματικό ακροατήριο. Το περίφημο 22%, που καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις ως τον σκληρό πυρήνα του κόμματος. Μόνο που το συγκεκριμένο ποσοστό απέχει πολύ από τις πραγματικές ανάγκες ενός κόμματος εξουσίας. Και αυτό ο Αλέξης Τσίπρας το γνωρίζει καλά. Γνωρίζει πως αν χάσει τη συνεκτική δύναμη που προσφέρει η προοπτική επανόδου στην διακυβέρνηση, τότε μπορεί να αμφισβητηθεί στο εσωτερικό και να πλαγιοκοπηθεί από το Κίνημα Αλλαγής. Ένας συνδυασμός κινήσεων που θα τον φέρει σίγουρα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
