Με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη «Αθήνα Ψηλά», η αγαπημένη ηθοποιός Νικολέττα Καρρά είναι για πρώτη φορά υποψήφια στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Όπως αποκαλύπτει στο daily post, θέλει να επιστρέψει στην Αθήνα κάτι από όλα αυτά που της έχει προσφέρει και θέλει να το κάνει με την ψυχή της. «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι πολιτική, είναι η γειτονιά σου, το πεζοδρόμιό σου και εν τέλει, το σπίτι σου», λέει και ποιος να διαφωνήσει μαζί της; «Δεν ξέρω αν έχω καταγραφεί ως επιτυχημένη ηθοποιός, θέλω όμως να μετρηθώ ως επιτυχημένη πολίτης» τονίζει, ενώ αποκαλύπτει και τις αγαπημένες της γωνιές στην πόλη.
Αναλυτικά, η συνέντευξη της Νικολέττας Καρρά:
Γιατί να θέλει μια γνωστή, πετυχημένη ηθοποιός να ασχοληθεί με την τοπική αυτοδιοίκηση;
Νικολέττα Καρρά: Πρέπει να σου πω ότι η σκέψη για την ενασχόληση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι τωρινή. Ήταν πάντα στο μυαλό μου αλλά τώρα δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες στη ζωή μου για να το κάνω όπως πρέπει. Γι αυτό, θα σου έλεγα, πριν από την ιδιότητα της ηθοποιού βάλε εκείνη της Αθηναίας, της κατοίκου μίας αθηναϊκής γειτονιάς, της εργαζόμενης στην Αθήνα, της επισκέπτριας ή της καταναλώτριας. Όλα αυτά είμαι πριν σπουδάσω φιλολογία, πριν ασχοληθώ με το τραγούδι ή την υποκριτική.
Όμως, δικαίως με ρωτάς κάτι τέτοιο γιατί, δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε συνδέσει την εμπλοκή κάποιου στα κοινά με το όφελος, το κέρδος ή την σκοπιμότητα. Είναι κάτι που πολλές φορές έχει επιβεβαιωθεί, κυρίως στην κεντρική πολιτική σκηνή και λιγότερο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Άνθρωποι που εξαργύρωσαν την αναγνωσιμότητά τους για μία θέση ή για μία άλλη καριέρα. Αυτό που κάνω σήμερα δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να επιστρέψω κάτι από όλα αυτά που μου έχει προσφέρει η Αθήνα και θέλω να το κάνω με την ψυχή μου, να αφιερωθώ σε αυτό. Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι πολιτική, είναι η γειτονιά σου, το πεζοδρόμιό σου και εν τέλει, το σπίτι σου. Τι πιο ωραίο να ασχολείσαι με το σπίτι σου… είτε είσαι ηθοποιός, είτε υδραυλικός ή υπάλληλος, με τον τρόπο που θέλεις και όταν βρεις τον χρόνο για να το κάνεις. Έχουμε κάνει λάθος και πρέπει να το δούμε αλλιώς. Η καθημερινή ζωή στην πόλη δεν έχει κόμμα και παράταξη ή δεν θα έπρεπε να έχει. Θέλει ανθρώπους που να θέλουν. Χρειάζεται ομάδες από ανθρώπους που έχουν απόθεμα να δώσουν κάτι από τη ζωή τους για να αλλάξει προς το καλύτερο η δική τους ζωή μαζί με των υπολοίπων. Δεν ξέρω αν έχω καταγραφεί ως επιτυχημένη ηθοποιός, θέλω όμως να μετρηθώ ως επιτυχημένη πολίτης.
Τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει στην Αθήνα;
Νικολέττα Καρρά: Μην με πεις «τρελή» αλλά μου αρέσουν και αυτά που δεν μου αρέσουν στην Αθήνα. Θέλω να πω ότι τα «στραβά» της Αθήνας τα βλέπω ως πρόκληση. Δεν θα μπορούσε να μου αρέσει η κατάσταση που επικρατεί σε πολλά παλαιά κτίρια της Αθήνας που ρημάζουν. Τα περισσότερα από αυτά ανήκουν σε ιδιώτες αλλά είναι πρόκληση να βρεις τη φόρμουλα συνεργασίας για να αναγεννήσεις αυτόν τον αρχιτεκτονικό πλούτο της Αθήνας. Μιλάμε για έργα τέχνης που δεν κοσμούν μόνο το κέντρο της πόλης, είναι κρυμμένα μέσα στις γειτονιές. Φαντάσου το φως, τη ζωή και τη λάμψη που θα δώσει μια μεγάλη παρέμβαση.
Αυτή είναι μία πρόκληση. Όπως πρόκληση είναι να δούμε από την αρχή το κυκλοφοριακό και τους τρόπους μετακίνησης μέσα στην πόλη. Να δώσουμε ακόμη περισσότερο πράσινο στους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες. Να περιορίσουμε την ηχορύπανση, να σχεδιάσουμε από την αρχή την αξιοποίηση των νεκρών σημείων της πόλης. Αναφέρομαι σε όλα αυτά γιατί είναι πράγματα που έχει ξεκινήσει να κάνει ο Κώστας Μπακογιάννης και αυτό είναι που μου αρέσει. Pocket Parks που δεν υπήρχαν στην Αθήνα. Κατασκευή νέων πεζοδρομίων, ασφαλτοστρώσεις, αναπλάσεις ελεύθερων χώρων, περισσότερο πράσινο. Όπως λέει και ο Μπακογιάννης «Έχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά έχουμε ξεκινήσει». Για μένα αυτό μετράει, να αρχίσει η προσπάθεια και να δρομολογηθούν αλλαγές. Αυτό γίνεται και γι αυτό συμμετέχω.
Αγαπημένη γωνιά της πόλης και αγαπημένη βόλτα;
Νικολέττα Καρρά: Αλήθεια, πιστεύεις ότι υπάρχει Αθηναίος που θα σου μιλήσει μόνο για μία γωνιά της Αθήνας; Ανήκω σε αυτούς που κάθε μέρα, σε όποιο σημείο της πόλης κι αν βρεθούν, ανακαλύπτουν μία καινούργια εικόνα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όσες βόλτες και να κάνεις, κάτι καινούργιο θα ανακαλύψεις στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή στο κέντρο. Είναι όμως και οι βόλτες και οι γωνιές που τις απολαμβάνουμε μόνο όσοι ζούμε στην Αθήνα. Για παράδειγμα, πέρα από τον περίπατο στο κέντρο, μου αρέσουν πολύ οι βόλτες στα στενά της Κυψέλης. Από τη δημοτική αγορά και τη Φωκίωνος Νέγρη μέχρι την πλατεία του Αη Γιώργη που τα τελευταία χρόνια έχουν εξελιχθεί σε σημείο συνάντησης για όλη την Αττική. Θα μπορούσα να σου μιλάω ώρες για τους περιπάτους μέσα στην Αθήνα αλλά, πίστεψέ με, κάθε κομμάτι της είναι μία διαφορετική γωνιά. Μου αρέσει να την ανακαλύπτω, να με ενθουσιάζει κάθε φορά. Έχεις περπατήσει ποτέ στις εμπορικές στοές της πόλης; Ακόμη κι εκεί βρίσκεις ένα κομμάτι της ιστορίας ολόκληρης της χώρας. Κάτσε σε ένα παγκάκι σε όποια πλατεία θέλεις και κοίτα γύρω σου. Θα βρεις κάτι που δεν είχες παρατηρήσει. Αυτή η σπουδαία, η παγκόσμια πόλη, είναι μια ολόκληρη μια γωνιά.
Τι πιστεύεις ότι θα βελτίωνε τη ζωή ενός Αθηναίου;
Νικολέττα Καρρά: Τίποτε από όλα αυτά που τόσα χρόνια υπόσχονταν οι περισσότεροι και ποτέ δεν έγινε. Πάντα άκουγα και διάβαζα με προσοχή τις εξαγγελίες υποψηφίων δημάρχων και αναρωτιόμουν αν μπορούσε κάποιος να πιστέψει υποσχέσεις για τεράστια, λαμπερά έργα σε μία πόλη που της έλειπε το φως, το πράσινο και η καθαριότητα. Ταυτίστηκα με το πρόγραμμα του Μπακογιάννη όταν μίλησε για τον πολιτισμό της καθημερινότητας. Αυτό θέλει ο άνθρωπος που ζει ή δουλεύει στην Αθήνα. Ποιότητα στην καθημερινότητά του. Να είναι καθαρός ο δρόμος που ζει, να έχουν φως τα σημεία από όπου περνάει το παιδί του, να περπατάει σε πεζοδρόμια που δεν θα φοβάται μη σκοντάψει, να μη φοβάται γενικά. Από εκεί ξεκινάς για να πας στο επόμενο βήμα. Ο Αθηναίος «μπούχτισε» από υποσχέσεις και κουράστηκε από την αδιαφορία για τα αυτονόητα. Τον πόλεμο για το αυτονόητο πρέπει να κερδίσουμε. Τα απλά πράγματα που κάνουν καλύτερη τη ζωή μας πρέπει να είναι σε προτεραιότητα. Και αυτά, τελικά, είναι πιο δύσκολα γιατί αυτά είναι μετρήσιμα ενώ τα αλλά μία που τα υποσχόμαστε και μία που τα ξεχνάμε.
Αν η Αθήνα ήταν έργο, τι ιστορία θα έλεγε;
Νικολέττα Καρρά: Ξεκινάμε από το ότι κάθε γειτονιά της Αθήνας θα μπορούσε να έχει ένα διαφορετικό σενάριο αλλά ναι, μπορώ να σου πω για μία ιστορία που θα μπορούσε να λέει. Μια ιστορία που αποτυπώνεται στο ψηφιδωτό της πόλης. Ότι έχει περάσει αυτή η πόλη, έχει γραφτεί στους δρόμους, τα κτίρια, τα μνημεία και τις γωνιές της. Σκέψου το πέρασμά της από την αρχαιότητα έως σήμερα. Όλη την ιστορία της την έχεις σε έναν περίπατο. Από τον Παρθενώνα μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός και από τα γραφεία της Κομαντατούρ στην Πλατεία Κοραή μέχρι το Πολυτεχνείο. Η ιστορία της λοιπόν, θα μιλούσε για την αγωνιώδη προσπάθεια και το στοίχημα μίας πόλης να συνδέσει το παρελθόν με το μέλλον της. Σκέψου άπειρα χρώματα, αμέτρητα πρόσωπα, εκπληκτικά κτίρια που δίνουν τη σκυτάλη στις νέες τεχνολογίες, στο πράσινο, στην ήπια κυκλοφορία, στον πολιτισμό.
