Ο Μάνος Βουλαρίνος αποφάσισε να γράψει για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τις θέσεις του για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και κάνει μια παρομοίωση της αντιδραστικότητας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το πικρό ή γλυκό γκρέιπ φρούτ.
Αρχικά, ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει στο athensvoice.gr «Για αρχή να προσπαθήσω να κάνω σαφές κάτι που κάποιοι συμπολίτες δεν έχουν καταλάβει επειδή πολλοί πολιτικοί και πολλοί δημοσιογράφοι είναι τόσο απασχολημένοι με το να αποκαλύπτουν τα μεγάλα, που δεν προλαβαίνουν να εξηγήσουν τα μικρά: η συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού αφορά μόνο όσους ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ δικαίωμα ψήφου και είναι ΗΔΗ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ στους εκλογικούς καταλόγους. Δεν είναι μια συζήτηση για κάποιο δικαίωμα που θα αποκτήσουν κάποιοι Έλληνες του εξωτερικού, αλλά μια συζήτηση για το πώς μπορεί να διευκολυνθούν προκειμένου να μπορέσουν να ασκήσουν ένα δικαίωμα του ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ. Και να συμπληρώσω ότι με τον όρο «ομογενής» δεν περιγράφουμε μόνο ένα εγγόνι μετανάστη, αλλά και αυτόν που ζει π.χ. στο Όσλο εδώ και τρεις μήνες.
Συνεπώς το προς κατάθεση νομοσχέδιο δεν είναι κάποια επαναστατική απόπειρα αλλαγής του εκλογικού σώματος, αλλά μια προσπάθεια να διευκολυνθούν στην άσκηση του πιο σπουδαίου από τα δικαιώματά τους οι άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή τον χρόνο ή και τα δύο (που συχνά πάνε μαζί) να έρχονται στην Ελλάδα για τις εκλογές. Ακόμα κι αν τα οικονομικά δεν ήταν πρόβλημα για κανέναν, φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε πως όλοι οι Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό είναι τόσο πολλοί που θα ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθούν από τις πτήσεις προς Ελλάδα προκειμένου να ψηφίσουν (για τους ίδιους λόγους είναι ανόητο και να λέει κάποιος πως μπορούν οι συμπολίτες αυτοί να εξυπηρετηθούν από τις πρεσβείες των χωρών στις οποίες βρίσκονται, δεν ζουν όλοι στις πρωτεύουσες). Με λίγα λόγια το νομοσχέδιο κάνει το αυτονόητο για μια πολιτεία που θέλει να διευκολύνει όσους η ίδια έχει κρίνει κατάλληλους να ψηφίσουν».
Συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι «Με δεδομένα όλα τα παραπάνω γίνεται μάλλον φανερό πως αυτό που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμποδίσει την ψήφο ανθρώπων που έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν και στην ουσία να τους αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα. Δεν είναι ιδιαιτέρως δημοκρατικό, αλλά έτσι κι αλλιώς η δημοκρατία δεν είναι το αγαπημένο πολίτευμα των ακολούθων του Αλέκση. Είναι όμως απορίας άξιο.
Και πλέον ο Μάνος Βουλαρίνος αρχίζει να διερωτάται για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα «Θέλω να πω πως ενώ η δυσφορία για τη δημοκρατία εξηγεί την ευκολία με την οποία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να εμποδίσουν την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου, δεν εξηγεί το γιατί να θέλουν να το κάνουν».
Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι ότι υποθέτουν ότι η απήχηση που έχουν στους Έλληνες που ξενιτεύτηκαν είναι πολύ μικρή. Φοβούνται (πιθανότατα δικαίως) πως αυτοί που δεν άντεξαν την ελληνική σαπίλα δύσκολα θα ψηφίσουν αυτούς που όχι μόνο πασχίζουν για τη διαιώνισή της (δεν είναι οι μόνοι), αλλά επιχειρηματολογούν για τη ανάγκη διαιώνισής της (αυτό το κάνουν λίγοι).
Αυτή η εξήγηση είναι ίσως προφανής, αλλά αρκούμενοι σε αυτήν θα ξανακάνουμε ένα λάθος που κάνουμε πολύ συχνά όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε θέσεις κομμάτων και δηλώσεις ανθρώπων. Είναι το λάθος τύπου «αφού είναι ηλίθιος».
Βέβαια, στη συνέχεια αναθεωρεί και ο ίδιος αυτό που έγραψε αρχικά υποστηρίζοντας ‘’Το λάθος τύπου «αφού είναι ηλίθιος’’ είναι η συνεχής προσπάθεια να αιτιολογήσουμε συμπεριφορές και να βρούμε σκεπτικό πίσω από αυτές όταν δεν υπάρχει κανένα σκεπτικό και η μοναδική αιτία της συμπεριφοράς είναι η απλή ηλιθιότητα. Παραδείγματος χάριν: -Γιατί ο Γιώργος δεν φοράει κράνος στη μηχανή; Μήπως είναι ο τρόπος του να εξωτερικεύσει την απέχθειά του για τους κανόνες που περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης; Μήπως η φιλοσοφία του είναι υπέρ μιας ασυμβίβαστης ζωής, έστω και μικρής; Μήπως έχει κάποια πληγή στο κεφάλι και το κράνος τον πονάει; – Τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο Γιώργος δεν φοράει κράνος γιατί απλώς είναι ηλίθιος».
Το άρθρο του Βουλαρίνου κλείνει με την παρομοίωση που αναφέραμε και στην αρχή, γράφοντας χαρακτηριστικά «Αντιστοίχως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιδραστικός. Αρκεί να ακουστεί από τη Νέα τη Δημοκρατία πως το γκρέιπ το φρουτ είναι πικρό και δεν τρώγεται για να αρχίσουν εν χορώ οι σύντροφοι να υμνούν τη γλύκα του γκρέιπ του φρουτ. Αρκεί να φέρει προς ψήφισμα η κυβέρνηση ένα νομοσχέδιο (ακόμα και κάποιο που έχει ετοιμαστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) για να το καταψηφίσουν ανεξαρτήτως περιεχομένου. Δεν έχουν κάποιο φανερό συμφέρον από τη συμπεριφορά τους αυτή (ίσα-ίσα μια αντίθετη συμπεριφορά θα τους έδινε ένα άλλοθι σοβαρότητας) αλλά την έχουν. Γιατί απλώς είναι αντιδραστικοί. Γιατί είναι… καταλαβαίνετε… Και μπράβο σας».
