Εντυπωσιακό δεν ακούστηκε αυτό το escrow account που είπε χθες ότι θα δημιουργηθεί, προκειμένου να «παρκαριστούν» εκεί περί τα 5,5 δις που προέρχονται από τα ταμειακά διαθέσιμα και να λειτουργήσουν ως εγγυοδοσία, προκειμένου να έχουν τη σιγουριά οι δανειστές ότι θα πιαστούν οι στόχοι του πλεονάσματος για τα επόμενα τρία χρόνια;
Μπορούμε να συζητήσουμε το αν πρόκειται για μονομερή ενέργεια, αλλά ο πρωθυπουργός πάει να κάνει κάτι πονηρό: να πει στους έξω ότι έχει μια «καβάτζα» 1% του ΑΕΠ για κάθε δημοσιονομικό έτος «παρκαρισμένο» σε αυτόν τον λογαριασμό και άρα η χώρα θα πρέπει να πιάνει πλεονάσματα της τάξης του 2,5%. Ό,τι παραπάνω πιάσει, είναι δημοσιονομικός χώρος για παροχές. Στελέχη του ΓΛΚ, με τα οποία συνομίλησα, έχουν πολύ ισχυρές επιφυλάξεις ως προς το τεχνικό σκέλος αυτού του στρατηγήματος, όπως και για το ότι τα ταμειακά διαθέσιμα που προέρχονται από προηγούμενα λογιστικά έτη είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον δημοσιονομικό στόχο για κάθε επόμενη χρονιά. Δεν είναι απλώς νούμερα που μεταφέρονται απλά δεξιά και αριστερά. Αυτό, δε, μου το έλεγε χθες και πρώην υπουργός Οικονομικών, ο οποίος θυμόταν τη δυσφορία των θεσμών κάθε φορά που η κυβέρνησή του ήθελε να χρησιμοποιήσει ταμειακά διαθέσιμα για να κάνει πολιτική για το μέλλον.
Πάμε παρακάτω όμως: τι κάνει ο κ. Τσίπρας; Πάει να παγιώσει την εντύπωση ότι μειώνεται ο στόχος του πλεονάσματος στο 2,5%. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν αλλάζει τίποτε: 3,5% είναι ο στόχος και αυτός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τους τόκους για την εξυπηρέτηση του χρέους μας. Στην πραγματικότητα, με αυτή τη «μόντα» ο κ. Τσίπρας πάει να μακιγιάρει το ότι δεν διεκδικεί ονομαστική μείωση του στόχου για τα πλεονάσματα. Το είπε, άλλωστε, ο ESM χθες: ο στόχος παραμένει στο 3,5%. Τι έκανε ο κ. Τσίπρας ως προς αυτό; Τίποτα! Απλά «σπάει» ένα ποσό και το βάζει με έναν λογιστικά διαμφισβητούμενο τρόπο στην άκρη, προκειμένου να πείσει τους ψηφοφόρους ότι από το 2020 και μετά θα έχει περισσότερο δημοσιονομικό χώρο για παροχές…
Ο εξ απορρήτων
