Του Θανάση Κ. Κάτι η μέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων σήμερα, κάτι τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 21 του χρόνου, κάποιοι βάλθηκαν να «αλλάξουν» την Ιστορία μας! Να την ξαναγράψουν, «αποστειρωμένη» από οποιοδήποτε νόημα…
Ονομάζουν το εγχείρημά τους: «αποφόρτιση από εθνικιστικούς συναισθηματισμούς»!
‘Ή εμβάθυνση στην «επιστημονική ανάγνωση» της Ιστορίας με απαλοιφή των «εθνικιστικών μύθων» που την καθιστούσαν εργαλείο εθνικιστικών πολιτικών…
Στην ουσία δεν είναι τίποτε απ’ όλα αυτά:
Είναι αλλοίωση της Ιστορίας και νομιμοποίηση των ισχυρισμών της Τουρκικής προπαγάνδας!
Δεν διώχνουν τους «μύθους» του Ελληνικού εθνικισμού, επανεισάγουν – πέρα από τα τουρκικά σίριαλ – τα μυθεύματα της πιο επιθετικής εθνικιστικής προπαγάνδας της Τουρκίας.
[Στο ζήτημα τη Γενοκτονίας των Ποντίων, δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά…
Γιατί ήταν Γενοκτονία – πώς να το κάνουμε;
Το πιστοποιούν ξένες διπλωματικές πηγές της εποχής και το αποδέχονται πλήρως όλοι οι σύγχρονοι και έγκυροι μελετητές των Γενοκτονιών. Ξένοι όλοι τους…
Οπότε το «αφήγημα» αλλάζει κάπως…]
Μας λένε ότι αγριότητες κατά αμάχων ή και «Γενοκτονίες» έκαναν και οι… Επαναστατημένοι Έλληνες κατά των Τούρκων (δυναστών τους) ιδιαίτερα στα πρώτα βήματα της Επανάστασης του 1821.
Οπότε, τους σφάξαμε εμείς, μας έσφαξαν κι εκείνοι, μήπως είναι ώρα να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή φιλίας με την Τουρκία;
Αυτό είναι το «μήνυμα» που ετοιμάζονται να δώσουν στις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας. Μερικοί δεν το κρύβουν, μάλιστα…
Ας μιλήσουμε λοιπόν, για τη Σφαγή της Τριπολιτσάς…
Έγινε! Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821…
Και δεν απεκρύβει ποτέ από Ελληνικής πλευράς! Την περιγράφει ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του, σοκαρισμένος κι ο ίδιος.
Αλλά και άλλοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Φωτάκος και ο Φιλήμων.
Δεν υπάρχει κανένας Ελληνικός «εθνικιστικός μύθος»! Καμία «απόκρυψη»…
Εμείς οι παλαιότεροι, την κάναμε και μάθημα στο Λύκειο…
Αλλά μαθαίναμε κι όλα όσα είχαν προηγηθεί. Κι όσα ακολούθησαν…
Από τις 30 χιλιάδες του Τουρκικού πληθυσμού στην Τρίπολη (είχαν συγκεντρωθεί απ’ όλη την Πελοπόννησο) σώθηκαν 8 χιλιάδες με κοπιώδεις παρεμβάσεις του ίδιου του Κολοκοτρώνη, του Δημητρίου Υψηλάντη και του Πετρόμπεη. Οι υπόλοιποι σφαγιάστηκαν…
Την Τρίπολη δεν την κατέλαβε τακτικός στρατός Ελλήνων. Την κατέλαβαν εξοπλισμένος πληθυσμός από ολόκληρη την Πελοπόννησο.
Ο οποίους είχε δει τους προκρίτους του τις προηγούμενες εβδομάδες να τους κρεμάνε οι Τούρκοι από τα τείχη και να τους δείχνουν στους επαναστατημένους πολιορκητές.
Ήξερε για τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλοντα οι όμηροι και για τις θανατώσεις των ομήρων από τους Τούρκους στις φυλακές της πόλης, όσο κρατούσε η πολιορκία.
Είχαν δει τις αδελφές τους, τις γυναίκες και τις κόρες τους, τις προηγούμενες βδομάδες να βιάζονται και να σφαγιάζονται και να καίγονται ζωντανές στα χωριά του Άργους και σε όλο τη διαδρομή που πέρασε ο τουρκικός στρατός που είχε στείλει ο Χουρσίτ από την Ήπειρο για να ενισχύσει την Τριπολιτσά.
Είχαν μάθει και για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε, αλλά και για τις σφαγές που είχαν ήδη κάνει οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί σε βάρος των Ελληνικών πληθυσμών εκεί.
Η σφαγή της Τριπολιτσάς ήταν ένα αιματηρό ξέσπασμα οργής και αντεκδίκησης, από ανθρώπους που είχαν γαλουχηθεί στη φρίκη των Οθωμανών!
Όχι μόνο τους τελευταίους τέσσερις αιώνες….
Τις τελευταίες εβδομάδες και τους τελευταίους μήνες!
Από την άλλη πλευρά οι επί κεφαλής των Επαναστατών κατάφεραν τότε να σώσουν και τους Τούρκους αξιωματούχους που παραδόθηκαν και τα χαρέμια. Όλοι αυτοί τη γλίτωσαν. Ενώ πριν ακόμα ξεκινήσει η πολιορκία, ο Κολοκοτρώνης με τον Πλαπούτα είχαν διευκολύνει χιλιάδες τουρκαλβανούς να φύγουν και να σωθούν. Μαζί με τις οικογένειές τους…
Η σφαγή της Τριπολιτσάς ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Αιματηρό, αποτρόπαιο, αλλά μεμονωμένο.
Τίποτε παρόμοιο δεν είχε προηγηθεί από πλευράς των Ελλήνων επαναστατών. Και τίποτε παρόμοιο δεν ακολούθησε όλα τα επόμενα χρόνια του Αγώνα.
Παντού αλλού, όταν έμπαιναν οι Έλληνες προηγούνταν συμφωνίες παράδοσης που τηρούνταν σε γενικές γραμμές.
Αντίθετα, οι Τούρκοι έκαναν αλλεπάλληλες σφαγές Ελληνικού πληθυσμού. Που δεν είχαν καν την «δικαιολογία» της «λαϊκής οργής». Και τις έκαναν επικεφαλής τακτικών δυνάμεων τις οποίες έλεγχαν απόλυτα. Όχι επαναστατημένου όχλου όπως ήταν οι Έλληνες άτακτοι τους πρώτους μήνες της Επανάστασης.
Η σφαγή της Χίου (1822), η σφαγή των Ψαρών (1824) και η σφαγή που ακολούθησε την έξοδο του Μεσολογγίου (1826), αποδεικνύουν την πολιτική συστηματικής εξόντωσης που είχαν υιοθετήσει επίσημα, από την αρχή ως το τέλος οι Οθωμανικές αρχές.
Όπως είχαν κάνει και πριν 50 χρόνια, μετά την καταστολή των ελληνικών εξεγέρσεων στα Ορλωφικά. Όταν έκαψαν το Μωριά από τη μια άκρη ως την άλλη. (Επί εννιά χρόνια, έκαιγαν, σκότωναν, ερήμωναν και εξανδροπόδιζαν τους Έλληνες κατοίκους στα δουλοπάζαρα της Ανατολής).
Η σφαγές του πληθυσμού ήταν «κανόνας» για τους Οθωμανούς δυνάστες!
Για τους Έλληνες επαναστάτες ήταν μια στιγμή έκρηξης οργής και εκδίκησης. Που δεν είχε καμία συνέχεια.
Η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό: Όλα τα τουρκικά «λόμπυ» της εποχής στην Ευρώπη, προέβαλαν ιδιαίτερα τη φρίκη από τη σφαγή της Τρίπολης μετά το Σεπτέμβρη του 1821 Και οι φιλότουρκοι ηγεμόνες της Ευρώπης τότε, δεν έχασαν την ευκαιρία…
Όμως η Κοινή Γνώμη της Ευρώπης κατάλαβε τότε. Και τελικώς στράφηκε υπέρ των επαναστατημένων Ελλήνων. Καθαρά και αποφασιστικά!
Μάλιστα υπάρχουν αναφορές της εποχής, όπου νεαροί Έλληνες φοιτητές σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θύμιζαν τις σφαγές που έγιναν από τους Γάλλους σε βάρος Γάλλων κατά τη διάρκεια της δικής τους επανάστασης ιδιαίτερα το 1793 (στην περιοχή Βαλντά στη νοτιοδυτική Γαλλία, στο Παρίσι, τη Λυών, και τη Νάντη), αλλά και τη σφαγή του πληθυσμού της Ιόππης (Γιάφας) από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα το 1799, στη Συρία (σημερινό Ισραήλ).
Κατά τη μαρτυρία του Σπυρίδωνος Τρικούπη:
«Οι Γάλλοι φιλέλληνες αξιωματικοί Μάξιμος Ραιμπώ και Μωρίς Περσά εκδήλωσαν και αυτοί προς τους Έλληνες φοιτητές που είχαν έλθει από το Παρίσι τον αποτροπιασμό τους για τα γεγονότα της Τριπολιτσάς. «Αλλ’ οι νέοι αυτοί», έγραψε ο Ραιμπώ, «είχαν ταξιδέψει, είχαν διαβάσει και για να υπερασπισθούν τους συμπατριώτας των ανεζήτησαν εις τας κατηγόρους σελίδας της ιστορίας πράξεις αναλόγους προς εκείνας». Ο Περσά μας αποκάλυψε τις «κατηγόρους σελίδας» που ανέφεραν οι, ευρισκόμενοι στην Τριπολιτσά, Έλληνες σπουδαστές του εξωτερικού: Του υπενθύμισαν τα γεγονότα της Γαλλίας του 1793. Τι ήταν πράγματι η άλωση της Τριπολιτσάς απέναντι στις σφαγές του Σεπτεμβρίου, στην τραγωδία της Ναντ και στις άλλες αγριότητες της γαλλικής τρομοκρατίας;
Ο Σπυρίδων Τρικούπης, ακόμα απαντά κι ο ίδιος: «υπενθυμίζοντας την άλωση της Ιόππης από τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Όλοι οι κάτοικοί της είχαν κατακρεουργηθεί. Και η σφαγή δεν είχε γίνει από σκλάβους εναντίον τυράννων, αλλά από τακτικό ευρωπαϊκό στρατό με διαταγή του ίδιου του στρατηγού του…».
Αυτή η «συζήτηση» που πάει να ανοίξει τώρα, έγινε ΤΟΤΕ. Ήδη από τότε…
Και έκλεισε! Οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν. Ολόκληρος ο κόσμος κατάλαβε. Και δημιουργήθηκε τότε ένα πολύ ισχυρό, φιλελεύθερο και φιλελληνικό πνεύμα παντού.
Αυτά που κατάλαβαν οι ξένοι τότε σε όλη την Ευρώπη, δεν τα καταλαβαίνουν σήμερα – και πάνε να τα αντιστρέψουν – μέσα στην ίδια την Ελλάδα κάποιοι… πώς να τους πώ;
Δεν θέλω να γράψω το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό. Ούτε καν το δεύτερο…
Διαλέξτε τέλος πάντων εσείς, και πείτε τους όπως θέλετε….
ΥΓ. Υπάρχει κι ένα τελευταίο: Η Τουρκία, δηλαδή η επίσημη Τουρκία του σήμερα – και υπό το προηγούμενο Κεμαλικό καθεστώς και υπό το σημερινό του ισλαμιστή Ερντογάν – δεν δείχνει καμία διάθεση να τα αφήσει πίσω της όλα αυτά. Αντίθετα, όχι μόνο αρνείται να αποδεχθεί τη Γενοκτονία που έκανε σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας αλλά απειλεί να την επαναλάβει και τώρα – στη Θράκη, στα νησιά του Αιγαίου, εσχάτως και στην Κρήτη!
Δεν μένει στα λόγια μόνο. Το προωθεί με στρατιωτικές προκλήσεις, με σχέδια υβριδικού πολέμου, με διπλωματικά μέσα, με ό,τι μπορεί, τέλος πάντων.
Κι εμείς εδώ τι;
Μιλάμε για… «ελληνοτουρκική φιλία»; Είμαστε σοβαροί;
Γιατί δεν μας λένε ανοικτά, ότι θέλουν να υποταχθούμε πλήρως στην Τουρκία;
Και σε ό,τι αυτή ζητάει…
Να «γιορτάσουμε» τα 200 χρόνια της Επανάστασης ζητώντας… συγγνώμη που τους διώξαμε τότε και παρακαλώντας να περάσουμε πάλι υπό τον Υψηλή Πύλη.
Αυτό μας λένε! Όσοι μας το λένε τέλος πάντων…
Σαν δεν ντρέπονται…
Άντε, γιατί κάποιοι θα στριφογυρνάνε στους τάφους τους!
