Του Θανάση Κ. Όταν μια κοινωνία αρνείται να δει τα προφανή – και να τα αντιμετωπίσει – δεν πάει μακριά. Για την ακρίβεια, δεν πάει πουθενά!
Καθόμαστε σήμερα και συζητάμε δημόσια, αν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να ζητήσουν “συγγνώμη” από τον Σταύρο Παπασταύρου, που τον συκοφάντησαν και τον ταλαιπώρησαν επί έξη χρόνια, μέχρι να βγει οριστικό και αμετάκλητο απαλλακτικόβούλευμα για την δίωξή του, που ποτέ δεν δικάστηκε (γιατί δεν μπορούσε να δικαστεί “αδίκημα“, που εξ αρχής γνώριζαν ότι δεν υπήρχε…)
Κι έτσι ο Παπασταύρου διασύρθηκε και ταλαιπωρήθηκε και του δέσμευσαν τους λογαριασμούς, του ίδιου και της οικογένειάς του, και του έβαλαν και υπέρογκο πρόστιμο (που το επέστρεψαν με μεγάλη καθυστέρηση κι αυτό) και γενικά το ταλαιπώρησαν αφάνταστα επί 6 ατέλειωτα χρόνια.
Κι όλα αυτά γιατί προσπαθούσαν να πλήξουν τον Αντώνη Σαμαρά. Τον οποίο, στη συνέχεια επίσηςπροσπάθησαν να διασύρουν με ψευδείς κατηγορίες, μαζί με άλλα 9 πολιτικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά ούτε αυτό τους βγήκε…
Και τώρα που όλες αυτές οι στημένες κατηγορίες έχουν καταρρεύσει, καθόμαστε και συζητάμε, αν πρέπει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να… “ζητήσουν συγγνώμη”…
Νομίζω ότι κάτι δεν καταλάβαμε.
Για την ακρίβεια, τίποτε δεν καταλάβαμε.
Ούτε το πιο προφανές…
* Έχει νόημα να ζητάει “συγγνώμη” όποιος διέπραξε ένα λάθος. Έστω και βαρύ, λάθος. Έστω και ασυγχώρητο (“μη συγγνωστό“) λάθος. Έστω και μοιραίο λάθος.
Φτάνει το λάθος αυτό να ήταν πραγματικό. Δηλαδή αποτέλεσμα εσφαλμένης πληροφόρησης ή εσφαλμένης κρίσης. Όχι σκοπούμενο έγκλημα!
Είναι σαν να απείλησε κάποιος να σκοτώσει κάποιον άλλο, να τον πυροβόλησε, να τον λήστεψε, κι αν το θύμα του κατάφερε να επιβιώσει τελικά, όταν συλλαμβάνουν τον δράστη, να μπορεί να γλιτώσει απλώς ζητώντας “συγγνώμη”, λες και ο πυροβολισμός ήταν από… τυχαία “εκπυρσοκρότηση”!
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν “παρασύρθηκε“η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από ψευδείς κατηγορίες κατά Παπασταύρου, για να έχει νόημα να του ζητήσουν δημόσια συγγνώμη, τώρα που αποδείχθηκε η αθωότητά του.
Δεν τον κατηγόρησαν “άδικα“, χωρίς να το ξέρουν…
Γνώριζαν από την αρχή ότι ήταν αθώος. Τα πλήρη στοιχεία της αθωότητάς του τα είχε καταθέσει ο ίδιος στη Βουλή πριν το 2015 ακόμα.
Πριν τον διασύρουν, δηλαδή.
Και έγγραφα με τα οποία αποδεικνυόταν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ήταν απολύτως αθώος, είχαν φτάσει από την Κύπρο αφότου άρχισε η δίωξή του επί ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως, όχι μόνο συνέχισαν να τον συκοφαντούν και να τον διασύρουν, ενώ γνώριζαν ότι ήταν αθώος. Απέκρυβαν όλα τα αποδεικτικά της αθωότητάς του, για να συνεχίζεται η απίστευτη ταλαιπωρία του.
Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί προσπαθούσαν να τον πείσουν να στραφεί κατά των πολιτικών τους αντιπάλων (κατά Σαμαρά αρχικά και κατά Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου στη συνέχεια), ώστε να πάψουν να τον ταλαιπωρούν με μια δίωξη που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να φτάσει σε δικαστήριο, γιατί ήξεραν ότι δεν υπήρχε “αδίκημα”…
Αυτό δεν είναι “λάθος”. Είναι σχεδιασμένοέγκλημα…
* Αντίστοιχη είναι και η σκευωρία Νovartis.
H τότε κυβέρνηση Τσίπρα δεν έπεσε θύμα κάποιων “κακόβουλων πληροφοριών“ κατά πολιτικών της αντιπάλων, που αποδείχθηκαν όλες ψευδείς και συκοφαντικές...
Έστησε ψευδομάρτυρες εναντίον πολιτικών της αντιπάλων! Κι ύστερα προσέφερε στους ψευδομάρτυρες“προστασία” ανωνυμίας – παραβιάζοντας ευθέως και τη νομοθεσία και τη δικονομία. Κι ύστερα προσπάθησε να εμπλέξει και τις διωκτικές αρχές ξένων χωρώνεπικαλούμενη “στοιχεία του FBI“, την ώρα που το ίδιοτο FBI σε επίσημη αλληλογραφία με τις ελληνικές αρχές υπογράμμιζε ότι δεν είχε στα χέρια του στοιχεία κατά των 10 πολιτικών προσώπων που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε “κρεμάσει στα μανταλάκια“. Κι ύστερα, όταν δικαστικοί λειτουργοί κατάλαβαν την σκευωρία και ζήτησαν να σταματήσει, διώχθηκαν κι αυτοί!
Και παράλληλα έβαζαν την προπαγάνδα τους να διασύρει τους πολιτικούς αντιπάλους τους και μέλη των οικογενειών τους και τους συνεργάτες τους, και ξεκίνησε και εκστρατεία πρόσθετων διώξεων εναντίον τους, με την ελπίδα ότι “δεν μπορεί, κάτι θα βρεθεί, εναντίον κάποιου”. Και δεν βρέθηκε το παραμικρό εναντίον κανενός! Έπεσαν στην περίπτωση…
Στημένη ήταν όλη αυτή η πρωτοφανής σκευωρία!
Κακοστημένη, ίσως, αλλά απολύτως και εκ των προτέρων στημένη.
Κι όχι μόνον αρχικά, δηλαδή όταν πρωτοξεκίνησαν την εκστρατεία λάσπης. Αλλά και όλα τα επόμεναχρόνια.
Ούτε κι αυτό ήταν απλό “λάθος“. Ήταν έγκλημα. Και μάλιστα, όχι “στιγμιαίο”, αλλά “διαρκές”!
(Πράγμα που ποινικά επισύρει πολύ πιο αυστηρήμεταχείριση…)
Ένα λάθος ξεπλένεται ίσως, με μια συγγνώμη και μια συγχώρεση. Ίσως…
Αλλά ένα τέτοιο έγκλημα δεν επιδέχεται “συγγνώμης”. Ξεπλένεται μόνο με παραδειγματική τιμωρία.
Αλλιώτικα, είναι σαν να καταργούμε την ίδια τη Δικαιοσύνη.
Τι νόημα έχει να μιλάμε για θεσμοθετημένηΔικαιοσύνη όταν κάθε κακούργος, αν συλληφθεί, μπορεί να ζητάει “συγγνώμη” και να “καθαρίζει”;
Και το έγκλημα δεν τελειώνει στο ΣΥΡΙΖΑ και δεντελειώνει στο στήσιμο των δύο αυτών σκευωριών – κατά Παπασταύρου, αρχικά και κατά Σαμαρά-Βενιζέλου και άλλων οκτώ πολιτικών στελεχών, στην συνέχεια…
Υπάρχει και κάτι ακόμα – ξεχωριστό, αλλά εξ ίσου σοβαρό:
Αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος “μηχανισμός“ – ένα αληθινό παρακράτος – με διαπλοκή δικαστικών και πολιτικών – που εμπόδισε ή καθυστέρησε την αθώωση-απαλλαγή Παπασταύρου, επί 6 ολόκληρα χρόνια. Κι είναι το ίδιο κύκλωμα που όχι μόνο έστησε την σκευωρία Νovartis κατά 10 πολιτικών στελεχών πρώτης γραμμής, αλλά στη συνέχεια παρεμπόδισε – και εξακολουθεί να παρεμποδίζει – την αποκάλυψη της σκευωρίας Novartis!
Η Εισαγγελέας που έστησε τις χαλκευμένες κατηγορίες, που έδωσε παρανόμως “προστασία“ σεστημένους ψευδομάρτυρες και εξακολουθούσε να τους καλύπτει μέχρι τώρα, η Εισαγγελέας που καταγγέλθηκε για σωρεία παραπτωμάτων για τους χειρισμούς από τους ίδιους τους προϊσταμένους της, εξακολουθούσε και χειριζόταν την υπόθεση μέχρι πριν λίγους μήνες!
Και εξακολουθεί να δικάζει μέχρι τώρα…
Αντίθετα, παραπέμφθηκε ο…προϊστάμενος της Εισαγγελέας που την κατήγγειλε, αν και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο από άλλον Εισαγγελέα, που δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του ο άνθρωπος, για αυτά που διάβαζε στο “παραπεμπτήριο“…
Είναι προφανές ότι στήθηκε – κι όχι επί ΣΥΡΙΖΑ μόνο – ένας ολόκληρος μηχανισμός που προστάτευε όσους επίορκους συνεργάστηκαν σε αυτή την αθλιότητα.
Κι έπρεπε να έλθει μια άλλη Εισαγγελέας, για να ζητήσει να βγουν οι κουκούλες από τους προστατευόμενους ψευδομάρτυρες, μόλις τώρα!
Ώστε να αναγκαστούν οι ψευδομάρτυρες να καταθέσουν και να αποκαλύψουν ποιοί και πώς τους έστησαν – γιατί θα είναι πλέον και οι ίδιοι “κατηγορούμενοι”.
Κι είναι γνωστό ότι οι υποθέσεις κατά “οργανωμένου εγκλήματος” δένουν στα δικαστήρια, όταν οι ελάσσονες κατηγορούμενοι γίνονται μάρτυρες κατηγορίας κατά των “αρχηγών”…
Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με έγκλημα και μάλιστα διαρκές, “παντός“ καιρού. Αλλά με οργανωμένο έγκλημα!
Που καλύπτει τα ίχνη του και προστατεύει τους “δικούς” του. Μέχρι να πέσει σε αποφασισμένους ανθρώπους να βρουν το δίκιο τους “μέχρι τέλους”…
Το ίδιο παρακράτος που στήθηκε για να εξοντώσει τον Παπασταύρου προκειμένου να πλήξει τον Σαμαρά, και τη ΝΔ το 2015, στη συνέχεια παρέπεμψε τον Σαμαρά, τον Πικραμένο, τον Βενιζέλο, τον Άδωνη, τον Στουρνάρα, τον Αβραμόπουλο τον Λοβέρδο, κι άλλους τέσσερις υπουργούς των κυβερνήσεων Σαμαρά, το 2018!
Και το ίδιο παρακράτος που εμπόδιζε την άμεση αθώωση–απαλλαγή του Παπασταύρου επί 6 ολόκληρα χρόνια, εμπόδιζε και την αποκάλυψη της σκευωρίας Novartis μέχρι σήμερα!
Αυτό το παρακράτος έχει βαθιές ρίζες και πολλαπλά πλοκάμια παντού. Και γι’ αυτό πρέπει να ξεριζωθεί.
Η Δικαιοσύνη κατάφερε να κάνει τη δουλειά της, αλλά με φοβερές καθυστερήσεις. Τώρα πρέπει να κάνει και την αυτοκάθαρσή της.
Κι η ίδια η Δικαιοσύνη πρέπει να αντιληφθεί ότι, αν δεν το κάνει, ουσιαστικά ακυρώνεται η ίδια. Και αυτοκτονεί…
Υπάρχει μια πολύ εμβληματική έκφραση στα αγγλικά: Για τον “ελέφαντα που είναι μέσα στο δωμάτιο” και που όλοι κάνουν πως δεν το βλέπουν…
Εννοείται με αυτή την παρομοίωση, το μεγάλο πρόβλημα (ο “ελέφαντας”) που είναι μπροστά σε όλους (“μέσα στο δωμάτιο”) και κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό…
Εδώ λοιπόν, ο “ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο” είναι τρία πράγματα μαζί:
—Πρώτον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε κατηγορίες για να πλήξει κι ύστερα για να εξοντώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
—Δεύτερον, ότι για να το επιτύχει αυτό στηρίχθηκε σε κανονικό παρακράτος που υπάρχει μέσα στη Δικαιοσύνη (και όχι μόνο).
—Τρίτον, ότι το παρακράτος αυτό εξακολουθεί και υπάρχει ακόμα, δύο χρόνια μετά την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και να προστατεύει τους πολιτικούς και τους δικαστικούς που στήριξαν τις σκευωρίες.
Αλλά τώρα όλα αυτά ήλθαν στην επιφάνεια:
—Από το πείσμα των ανθρώπων που διώχθηκαν, να βρουν το δίκιο τους.
—Από το γεγονός ότι ήταν οι ίδιοι αθώοι (γιατί αν τους έβρισκαν το παραμικρό, έστω και άσχετο με τις αρχικές κατηγορίες, τα πράγματα θα ήταν σήμερα πολύ διαφορετικά).
— Κι από τα ισχυρά “αντισώματα“ που επέδειξε η ίδια η Δικαιοσύνη, να εκκαθαρίσει όλο αυτό το άγος. Στους κόλπους της κι όχι μόνο…
Καμία “συγγνώμη”, λοιπόν!
Δικαστική διερεύνηση, πλήρης εκκαθάριση του παρακράτους και παραδειγματική τιμωρία.
Όσων βρεθούν ένοχοι.
Οποιοιδήποτε κι αν είναι. Όσο ψηλά κι αν βρέθηκαν ή αν βρίσκονται.
Κοινωνία που δεν μπορεί να δει τα προφανή που την απειλούν δεν πάει πουθενά…
Και όσοι δεν τολμούν να αντικρύσουν τον “ελέφαντα” που βρίσκεται στο δωμάτιο, τελικά θα συνθλιβούν από τον “ελέφαντα”…
