Την περασμένη Κυριακή διαψεύστηκαν όλες οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία! Πλήρως και πανηγυρικά…
Από τις οκτώ τελευταίες μετρήσεις που έγιναν μέχρι την περασμένη Παρασκευή, οι επτά προέβλεπαν προβάδισμα Κιλιντσάρογλου. Μόνο μια προέβλεπε “μικρό προβάδισμα” Ερντογάν, αλλά αυτή αποδόθηκε σε εταιρία “προσκείμενη” στον ίδιο τον Ερντογάν…
Τελικά κέρδισε ο Ερντογάν, πολύ άνετα, με 5 μονάδες διαφορά (ελαφρώς πάνω από 49%) με δεύτερον τον Κιλιντσάρογλου (κάτω από 45%) και τρίτο τον Ογάν (με λίγο πάνω από 5%).
Η αναμέτρηση θα πάει σε δεύτερο γύρο, σε δύο βδομάδες. Αυτή τη στιγμή θεωρείται περίπου “βέβαιη” η επικράτηση του Ερντογάν…
Που μέχρι το πρωί της περασμένης Κυριακής όλοι (στη Δύση, κυρίως, αλλά όχι μόνο) τον είχαν “τελειωμένο”…
Όταν ένας υποψήφιος βγάλει πάνω από 49% και χάσει την άμεση εκλογή του για ελάχιστο ποσοστό, τότε η επικράτησή του στο δεύτερο γύρο θεωρείται σχεδόν “αναπόφευκτη”.
Πολλώ μάλλον που στο μεταξύ ο συνασπισμός του Ερντογάν έχει ήδη κερδίσει άνετα και την Εθνοσυνέλευση (Βουλή) της χώρας του.
Οπότε ακόμα κι αν κέρδιζε ο Κιλιντσάρογλου, δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει εύκολα, ενώ σίγουρα δεν θα μπορούσε να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας (με την Εθνοσυνέλευση εναντίον του).
Μεταξύ άλλων το επιχείρημα της “σταθερότητας” πηγαίνει πια καθαρά με την πλευρά του Ερντογάν. Γιατί εκλογή του αντιπάλου του θα οδηγούσε σε παρατεταμένη ακυβερνησία και αστάθεια διαρκείας…
Στο μεταξύ αλλεπάλληλα και εκτενέστατα δημοσιεύματα του Διεθνούς “έγκυρου” Τύπου, εξηγούσαν γιατί οι Τούρκοι θα “στείλουν τον Ερντογάν σπίτι του”!
Δεν είναι ότι έπεσαν έξω. Είναι κυρίως ότι έδειξαν πως η Δύση δεν ήθελε τον Ερντογάν.
Και ίσως έτσι έδωσαν ώθηση στην επανεκλογή Ερντογάν. Η Τουρκική κοινωνία – και το τουρκικό πολιτικό σύστημα πλέον – έχει μετακινηθεί προς τον “Ευρασιατισμό”. Που στρέφεται πλέον εναντίον της Δύσης…
Και η εκπεφρασμένη “προτίμηση” των δυτικών ΜΜΕ υπέρ του Κιλιντσάρογλου βοήθησε τον Ερντογάν να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του…
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάϊντεν διαβεβαίωνε εδώ και καιρό, ότι “ο Ερντογάν θα φύγει με εκλογές”!
Η Ευρώπη εξέφραζε την “διακριτική” προσδοκία, ότι η Τουρκία θα επιστρέψει σε “φιλοδυτική τροχιά” αποκηρύσσοντας την πολιτική Ερντογάν και εκφράζοντας την ελπίδα ότι η εκλογή Κιλιντσάρογλου θα οδηγούσε σε απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Κι ακόμα θα επέφερε την (επανα)προσέγγιση με την Ευρώπη καθώς και την ευθυγράμμισή της ξανά με το ΝΑΤΟ, στο οποίο τυπικά ανήκει, αλλά στην πραγματικότητα το έχει εγκαταλείψει…
Εδώ που τα λέμε οι δυτικοί – ΗΠΑ και Ευρώπη – είχαν δίκιο να “δυσφορούν” με την πολιτική Ερντογάν. Καθώς ο ίδιος δεν εφάρμοζε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και είχε συνδέσει τη χώρα του με τη Μόσχα και ενεργειακά και αμυντικά.
Είχαν δίκιο να δυσφορούν, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να αντιδράσουν!
Κυρίως, δεν φρόντιζαν να δημιουργήσουν “εναλλακτικές συμμαχίες” για την περίπτωση που η Τουρκία έφευγε οριστικά από την Ατλαντική Συμμαχία.
Για την ακρίβεια οι Αμερικανοί άσκησαν κάποιες πιέσεις – άρνηση πώλησης όπλων και ανταλλακτικών στην Τουρκία, κυρίως αναβάθμισης των F-16.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, προσπαθούσαν να καλοπιάσουν την Τουρκία του Ερντογάν: πίεζαν Ελλάδα και Κύπρο και Ισραήλ να τα βρει με την Τουρκία, την ώρα που η Άγκυρα παρενοχλούσε και τις τρείς αυτές χώρες.
Το δυτικό “αφήγημα” για την Τουρκία, ήταν πως έτσι κι αλλιώς η Άγκυρα θα αναγκαστεί να “επιστρέψει” στο Νατοϊκό “μαντρί”. Κι ότι αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα αν βγει ο “φιλοδυτικός” Κιλιντσάρογλου – πράγμα που προεξοφλούσαν ως “πιθανότερο”. Αλλά σε κάθε περίπτωση θεωρούσαν περίπου “αδιανόητο” η Τουρκία να ταυτιστεί μακροχρόνια με τη Ρωσία και την Κίνα.
Και γι’ αυτό και πίεζαν όλες τις χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία να τα βρουν μαζί της – έστω και με οδυνηρές “παραχωρήσεις” προς την Άγκυρα…
Θεωρούσαν “βέβαιο” ότι και η Αίγυπτος θα τα βρεί τελικά με τον Ερντογάν. Μας το “προανήγγειλαν” μάλιστα πολλές φορές, αλλά διαψεύδονταν συνεχώς…
Θεωρούσαν επίσης “βέβαιο” ότι και το Ισραήλ θα τα βρει με την Τουρκία. Πράγμα που επίσης το “προανήγγειλαν” πολλές φορές και επιχειρήθηκε πράγματι. Πλην δεν τελεσφόρησε. Ούτε αυτό…
Το “μήνυμα” προς την Αθήνα (και τη Λευκωσία) ήταν σαφέστατο: Όλες οι χώρες της περιοχής “τα βρίσκουν” με την Άγκυρα. Κοιτάξτε να τα βρείτε κι σεις…
— Την Τουρκία τη θέλουμε στη Δύση, η ίδια δεν έχει άλλη επιλογή από το να παραμείνει στη Δύση, ο Ερντογάν που μας τα χάλασε φεύγει, ετοιμαστείτε κι εσείς, οι Έλληνες να “βοηθήσετε” να επιστρέψει η Τουρκία σταθερά στη δυτική συμμαχία.
Κι αν χρειαστεί, κάντε και κάποιες “θυσίες”. Μ’ άλλα λόγια ετοιμαστείτε να υπογράψετε τον διαμοιρασμό της Ελληνικής ΑΟΖ στην Μεσόγειο – τις “Πρέσπες του Αιγαίου”, όπως μάθαμε να το λέμε (και που αφορά, βέβαια, περιοχή ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων πολύ πέραν του Αιγαίου)…
Τι αξία έχει η Ελληνική ΑΟΖ, μπροστά το “υπέρτατο συμφέρον” της Συμμαχίας;
Το “αφήγημα” αυτό το επαναλάμβαναν και τα εγχώρια “παπαγαλάκια” στην Ελλάδα:
Ο Ερντογάν θα φύγει! Ο Ερντογάν είναι αδύναμος. Όταν θα έλθει ο “δυτικόφιλος” Κιλιντσάρογλου, θα επιστρέψει η Τουρκία σε φιλοδυτική τροχιά και με την “διαμεσολάβηση” του ΝΑΤΟ θα βρεθεί και μια “συνετή λύση” στα ελληνοτουρκικά “προβλήματα” – δηλαδή στις μονομερείς αξιώσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας. Που πρέπει να τις ικανοποιήσουμε “μερικά”, για να διασώσουμε όλα τα υπόλοιπα και να διασφαλίσουμε “Ειρήνη και Ασφάλεια” στην περιοχή μας. Και την ακεραιότητα του ΝΑΤΟ, βεβαίως, βεβαίως…
Μ’ άλλα λόγια καλλιεργούνταν η προσδοκία ότι η Εξωτερική μας Πολιτική θα μπει στον “αυτόματο πιλότο” της Δύσης. Η οποία θα αναλάβει να συνετίσει την Τουρκία που μπορεί να συνετιστεί (του Κιλιντσάρογλου), με παραχωρήσεις της Ελλάδας (που “οφείλει” να κάνει, για να αποφύγει τα χειρότερα).
Το πρόβλημα ήταν βέβαια ότι η ίδια η Δύση δεν είχε πολιτική για την Τουρκία. Απλώς καλλιεργούσε τον “ευσεβή πόθο” ότι μετά τις εκλογές η Άγκυρα θα επιστρέψει στη Δύση και θα είναι πιο “διαχειρίσιμη”.
Όσον αφορά τα “παπαγαλάκια” της Αθήνας, ήθελαν να εναποθέσουν την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική στον “αυτόματο πιλότο” της Δύσης, η οποία, όμως ΔΕΝ διέθετε Πολιτική (έναντι της Τουρκίας)…
Περίφημα…
Όμως, πριν τις εκλογές ακόμα, το δυτικό αφήγημα είχε αρχίσει να “μπάζει”. Από παντού…
— Πρώτον, ο “φιλοδυτικός” Κιλιντσάρογλου είχε πλήρως υιοθετήσει τη “Γαλάζια Πατρίδα”, δηλαδή την πλήρη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και Ελλάδας και Κύπρου. Αλλά και τις προκλήσεις σε βάρος της Αιγύπτου (μέσω Λιβύης).
— Δεύτερον, ο “φιλοδυτικός Κιλιντσάρογλου, υποσχόταν ισότιμο έντιμο διάλογο με την Ρωσία – κι όχι να κόψει τις γέφυρες μαζί της, όπως περίμενε η Δύση. Ενώ διαβεβαίωνε ότι οι ενεργειακοί δεσμοί Τουρκίας-Ρωσίας και θα διατηρηθούν και θα εμβαθύνουν. Δηλαδή θα συνέχιζε την πολιτική Ερντογάν…
— Τρίτον, οι “σύμμαχοι” του Κιλιντσάρογλου ήταν το ίδιο “εθνικιστές” και ενίοτε πιο “εθνικιστές” απ’ ό,τι ο ίδιος ο Ερντογάν.
Κάποια στιγμή μάλιστα ο ίδιος ο Κιλιντσάρογλου παρότρυνε τον Ερντογάν να καταλάβει ελληνικά νησιά στο Αιγαίο. Να κάνει πράξη τη “Γαλάζια Πατρίδα”! Κι όχι να είναι “μόνο λόγια”…
— Τέταρτον, ο “Ευρασιατισμός”, δηλαδή η στρατηγική προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία και με την Κίνα, έδειξε να έχει απήχηση και μέσα στον “συνασπισμό” Κιλιντσάρογλου (ιδιαίτερα από την πλευρά της “Γκρίζας Λύκαινας” Αξενέρ) αλλά και στον τρίτο προεδρικό υποψήφιο, τον Σινάν Ογάν…
Ο Ευρασιατισμός είναι ήδη καθεστωτικά εδραιωμένος και δεν αλλάζει εύκολα με εκλογές. Ενώ ο εθνικισμός – ιδιαίτερα κατά της Ελλάδος – αγγίζει όλο το πολιτικό σύστημα και έχει μεγάλη επίδραση στην τουρκική κοινωνία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όλα τα “παπαγαλάκια του Κατευνασμού” στις ελληνικές τηλεοράσεις, είχαν… τα χάλια τους:
— Στην αρχή αμφισβητούσαν τα (πρώτα) αποτελέσματα, θεωρώντας πως όταν θα ενσωματωθούν οι μεγάλες πόλεις θα υπάρξει “ανατροπή”,
— Ύστερα, άρχισαν να μιλάνε, κάπως μουδιασμένα, για “εκτεταμένη νοθεία”,
— Και τέλος, όταν φάνηκε πως το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, άρχισαν το νέο “παραμύθι”: ο “καινούργιος Ερντογάν θα είναι πολύ διαφορετικός“, λέει…
Δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Και δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους…
Όλοι λοιπόν, αρχίζουν να προσαρμόζονται στην προοπτική να επανεκλογής Ερντογάν.
Οι δυτικοί αρχίζουν να τον “σέβονται” και πάλι. Κάπως αμήχανα βέβαια…
Οι ασιατικές χώρες πανηγυρίζουν. Και θεωρούν ότι η Ευρασιατική πολιτική του Ερντογάν θα συνεχιστεί. Ρωσία και Κίνα εκφράζουν ιδιαίτερη “ανακούφιση”.
Το Ισραήλ είναι ανήσυχο (λόγω επικείμενης προσέγγισης Τουρκίας-Συρίας) και ενίσχυσης των δεσμών Τουρκίας – Ιράν. Με τη μεσολάβηση της Ρωσίας…
Η Αίγυπτος εκφράζει κι αυτή “προβληματισμό” (κυρίως λόγω της τουρκικής διείσδυσης στη Λιβύη, που ενοχλεί ιδιαίτερα το Κάιρο).
Κι εδώ στην Αθήνα; Τι κάνουν τα γνωστά “παπαγαλάκια του Κατευνασμού” (που, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν καταλάβει τα συστημικά media);
Έλπιζαν να βγει ο “καλός εθνικιστής” Κιλιντσάρογλου, για να πάμε να… διαπραγματευθούμε μαζί του τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα – αλλά δεν τους κάθισε.
Έλπιζαν ακόμα ότι η Τουρκία θα επέστρεφε άρον-άρον στο “δυτικό μαντρί”.
Ούτε κι αυτό μοιάζει πια ιδιαίτερα πιθανό…
Τώρα πια άρχισαν να ανησυχούν, γιατί οι προσδοκίες τους δεν επαληθεύθηκαν, και ο “αυτόματος πιλότος” στον οποίο πόνταραν, μάλλον μπλόκαρε.
Όμως με ευσεβείς πόθους δεν χαράσσεται Εξωτερική Πολιτική.
Και με “αυτόματους πιλότους” δεν ασκείται Εξωτερική Πολιτική.
Η αλήθεια είναι ότι η Δύση ακόμα ΔΕΝ έχει Πολιτική για να αντιμετωπίσει μια Τουρκία που συνεχίζει να διολισθαίνει προς τον Ευρασιατισμό, δηλαδή προς τη Ρωσία και την Κίνα…
Και η Αθήνα εξακολουθεί να μην έχει πολιτική για το πως θα αντιμετωπίσει μια Τουρκία όλο και πιο επιθετική έναντι της Ελλάδας και όλο και πιο ανεξέλεγκτη από τη Δύση.
Πιο ειλικρινής ήταν ο Βαρουφάκης, που όταν τον ρώτησαν δημόσια “πως θα αντιδράσετε, αν αποβιβαστούν Τούρκοι κομάντος σε ελληνικό νησί”, απάντησε:
— Θα κάνω παρα πολλά τηλέφωνα στο Εξωτερικό!
Αυτή είναι η… “Εξωτερική Πολιτική” του Κατευνασμού:
Η αγωνία του Ύπατου Αρμοστή της “αποικίας”, όταν επιτίθενται “βάρβαροι” στα σύνορα, να ειδοποιεί τη “Μητρόπολη” να στείλει κανονιοφόρους να σώσει την αποικία.
Ξέχασε βέβαια δύο πράγματα:
— Ότι μπορεί η “Μητρόπολη” να θέλει να “καλοπιάσει τους βαρβάρους”, θυσιάζοντας την “αποικία”.
— Κι ότι η Μητρόπολη ίσως δεν μπορεί πια να σώσει την “αποικία”.
Το ότι η Ελλάδα δεν είναι αποικία, δεν το “ξέχασε”.
Αντίθετα, το πιστεύει ακράδαντα…
ΥΓ. Στους “παπαγάλους του Κατευνασμού”, δεν τους περνάει καν από το μυαλό, αυτό που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους: Ότι η Τουρκία φεύγει από τη Δυτική επιρροή.
Και ότι μετατρέπεται σε μεγάλη απειλή για όλες τις φιλοδυτικές (και αντι-ευρασιατικές χώρες της περιοχής).
Κι ότι μόλις συνειδητοποιήσει η Δύση ότι χάνει την Τουρκία – ή μόλις τελειώσει η υπομονή της Ουάσιγκτον με τα καμώματα της Τουρκίας – μπορεί να την αντιμετωπίσουν πράγματι ως “απειλή”. Και τότε οι κατευναστές της Αθήνας θα βρεθούν στα “αζήτητα”.
Φτάνει να μην έχει γίνει μέχρι τότε η μεγάλη ζημιά στα εθνικά συμφέροντα, στα κυριαρχικά δικαιώματα και στην ίδια την υπόσταση της Ελλάδας.
