Το πρωί, μέσω της “Εφημερίδας των Συντακτών”, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης έτεινε κλάδο ελαίας στην εσωκομματική αντιπολίτευση ζητώντας τη σύναψη εσωκομματικού συμφώνου συμβίωσης και το απόγευμα ο συντονιστής τομεαρχών Παύλος Πολάκης στρεφόταν κατά της Σίας Αναγνωστοπούλου, που βρίσκεται πολύ κοντά στην Έφη Αχτσιόγλου, με ανάρτηση στο γνωστό οπαδικό ύφος.
Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν να ζητήσει τηλεφωνικά συγγνώμη από την Σία Αναγνωστοπούλου και να υποχρεώσει τον Πολάκη να επανορθώσει για να μαζευτεί η ζημιά. Ωστόσο, το κακό έχει γίνει. Η ομάδα Αχτσιόγλου θυμήθηκε γιατί δεν αντέχει να μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και οι νεοπροεδρικοί συνειδητοποίησαν πόσο βαρύς είναι ο ίσκιος του “αψύ Σφακιανού” πάνω από την Κουμουνδούρου.
Εκεί που ο Κασσελάκης διαφήμιζε σε συνομιλητές του ότι έχει τον Πολάκη υπό έλεγχο και γι αυτό έχουν περιοριστεί τα διαδικτυακά έξαλλα ξεσπάσματα του βουλευτή Χανίων, αποδείχθηκε στην πράξη ότι αυταπατάται. Το ερώτημα είναι αν ο Πολάκης απλώς εκτονώθηκε επειδή θύμωσε με την κριτική που του άσκησε η Αναγνωστοπούλου ή αν έδωσε μια σπρωξιά στην ομάδα Αχτσιόγλου για να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ μια ώρα αρχύτερα.
Αν ισχύει το δεύτερο, το πρόβλημα για την Κουμουνδούρου είναι μεγάλο καθώς ο Κασσελάκης προσπάθησε πραγματικά να τους πείσει να μείνουν στέλνοντας αλλεπάλληλα κατευναστικά μηνύματα. Και παρόλο που στην πορεία για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη φάνηκε σε πόσο μεγάλη απόσταση βρίσκεται με την ομάδα Αχτσιόγλου, ο ίδιος επέμεινε να τους καλεί να μην φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης τη Δευτέρα θα συμμετάσχει στο πάνελ για την παρουσίαση του βιβλίου του Ξενοφώντα Κοντιάδη “Το φαινόμενο Κασσελάκη” και το γεγονός έχει ήδη σχολιαστεί ζωηρά. Αυτό που σίγουρα δεν περίμενε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο συγγραφέας του βιβλίου, πανεπιστημιακός, θα έκανε ενθουσιώδη ανάρτηση για την ανακοίνωση δημιουργίας πράσινου κόμματος από τον πρώην ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρο Κόκκαλη! Ο συνταγματολόγος μιλά για ένα εγχείρημα νέο και πρωτοποριακό “όχι με όρους μεσσιανικών προσωπείων και μεταπολιτικής”. Λέτε να γράψει και για “Το φαινόμενο Κόκκαλη;”.