Με τίτλο «A Flash Flood of Failures in Texas», ο καθηγητής και διεθνούς φήμης ειδικός στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, Κώστας Συνολάκης, υπογράφει στη Wall Street Journal ένα άρθρο για τις πλημμύρες στο Τέξας.
Η καταστροφή εκτυλίχθηκε μέσα σε λίγες μόνο ώρες, όταν ο ποταμός Guadalupe υπερχείλισε κατά 8 μέτρα σε λιγότερο από μία ώρα, σαρώνοντας κατασκηνώσεις, κατοικίες και κοινότητες στις κομητείες Kerr και Kendall. Πάνω από 160 άνθρωποι παραμένουν αγνοούμενοι. Το Τέξας, υπενθυμίζει ο αρθρογράφος, φέρει ήδη τη σφραγίδα της επικινδυνότητας: η περιοχή αυτή είναι γνωστή ως “flash flood alley” — η «αλυσίδα αιφνίδιων πλημμυρών».
Ο κ. Συνολάκης υπογραμμίζει ότι οι μετεωρολόγοι είχαν προβλέψει τον κίνδυνο εγκαίρως: η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (NWS) είχε εκδώσει προειδοποιήσεις ήδη από τις 3 Ιουλίου, ενώ τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουλίου εστάλησαν επείγοντα μηνύματα στα κινητά. Όμως οι περισσότεροι κοιμόντουσαν, οι κατασκηνωτές δεν είχαν σήμα ή κινητά, και δεν υπήρχαν σειρήνες ή άλλα μέσα αφύπνισης. «Η επιστήμη έκανε τη δουλειά της», γράφει. «Αυτό που έλειψε ήταν η πολιτική βούληση».
Παρά τις επαναλαμβανόμενες συζητήσεις, οι τοπικές αρχές δεν είχαν επενδύσει σε συστήματα σειρήνων εξαιτίας κόστους και ανησυχιών για ηχορύπανση. «Πρόκειται για μια περιοχή που εδώ και δεκαετίες γνωρίζει τον κίνδυνο, αλλά αποφεύγει να προετοιμαστεί σοβαρά», τονίζει ο καθηγητής.
Ορισμένοι τοπικοί αξιωματούχοι απέφυγαν τις εκκενώσεις, επικαλούμενοι τον κίνδυνο κόπωσης από επαναλαμβανόμενους ψευδείς συναγερμούς. Ο κ. Συνολάκης καταρρίπτει το επιχείρημα: «Αυτό δεν ήταν συναγερμός κόπωσης — ήταν λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας. Η περιοχή λέγεται flash flood alley για κάποιο λόγο».
Πειράματα έχουν δείξει ότι ακόμα και 15 εκατοστά νερού μπορούν να παρασύρουν έναν άνθρωπο, ενώ ένα αυτοκίνητο αρχίζει να επιπλέει σε 45 εκατοστά. Χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση και εκκένωση, ακόμα και μικρότερες πλημμύρες μπορούν να αποβούν μοιραίες.
Ο κ. Συνολάκης επισημαίνει ότι η πρόβλεψη ακραίων φαινομένων δεν αρκεί αν δεν συνοδεύεται από κατάλληλα μέσα ειδοποίησης και από εκπαίδευση του πληθυσμού.
Προτείνει ένα πλέγμα λύσεων:
Πολυστρωματικά συστήματα ειδοποίησης: σειρήνες, ηχητικά μηνύματα, push notifications, ενημερώσεις σε πολλές γλώσσες.
Πρότυπα εθνικής κλίμακας για εκκενώσεις λόγω αιφνίδιων πλημμυρών, αντίστοιχα με τους αντιπυρικούς κανονισμούς.
Συνεχής εκπαίδευση σε σχολεία, κατασκηνώσεις και κέντρα φροντίδας.
Άσκηση σε σενάρια πλήρους κλίμακας, και όχι μόνο θεωρητικά “tabletop” drills.
Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι η ομοσπονδιακή βοήθεια που ακολουθεί μια καταστροφή, όσο αναγκαία και αν είναι, δεν υποκαθιστά τη σωστή προετοιμασία.
«Χρειαζόμαστε επενδύσεις σε τεχνολογίες προειδοποίησης, όχι περικοπές σε NOAA και FEMA», σημειώνει, αν και ξεκαθαρίζει ότι η ευθύνη για την τραγωδία δεν βαρύνει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, οι οποίες λειτούργησαν σωστά, αλλά την τοπική αυτοδιοίκηση που καθυστέρησε να αντιδράσει.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο του, ο Συνολάκης επιστρέφει στα θύματα: «Τα παιδιά στην κατασκήνωση Mystic δεν πνίγηκαν μόνο στο νερό. Πνίγηκαν σε έναν κατακλυσμό αποτυχιών — αποτυχιών φαντασίας, επένδυσης και πολιτικής βούλησης. Οι τοπικοί ηγέτες πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν τις καταστροφές στα σοβαρά — πριν συμβούν».
