Για να το θέσουμε ευγενικά, ας πούμε ότι η χώρα μας δεν πρωταγωνιστεί στις διεργασίες για μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Μόσχας-Κιέβου. Από το σημείο αυτό μέρι την αδράνεια και την αφωνία η απόσταση είναι μεγάλη. Μέχρι στιγμής, γίνονται τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή τα ελάχιστα δυνατά: Συμμετέχει ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί στις τηλεδιασκέψεις στις οποίες προσκαλούνται και, ατά τα άλλα, καμία πρωτοβουλία ούτε καν σοβαρή συζήτηση στο εσωτερικό για τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στη διεθνή πραγματικότητα και τα οποία εκ των πραγμάτων επηρεάζουν την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Διπλωματικές πηγές σημειώνουν, μιλώντας στη στήλη, ότι το μείζον πρόβλημα για τη χώρα μας με φόντο τις εξελίξεις στο ουκρανικό είναι ότι χάνει την απολυτότητά του το απαραβίαστο των συνόρων, αναγνωρίζεται ο εισβολέας ως συνομιλητής, υποχωρεί η επιρροή των πολυμερών οργανισμών που υποκαθίστανται υπό την απευθείας διαπραγμάτευση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, παύει το διεθνές δίκαιο να αποτελεί θεμέλιο της δυτικής αντίληψης για τις διευθέτηση των διακρατικών διαφορών.
Η απουσία διαύλου επικοινωνίας μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και Λευκού Οίκου είναι σημαντική παράμετρος, πέρα από τη ρήξη στις σχέσεις με το Κρεμλίνο λόγω της ενεργητικής στήριξης της Ουκρανίας από την Ελλάδα. Τώρα, στα αρνητικά δεδομένα, προστίθεται και η αδιαφορία των Ευρωπαίων εταίρων για τις ελληνικές ανησυχίες σχετικά με τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό σχέδιο ασφάλειας. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν μας πότισε φαρμάκι ζητώντας τη συμμετοχή της Αγκυρας στις συνομιλίες με την Ουάσιγκτον και το Κίεβο αλλά και σε όποια ειρηνευτική δύναμη ενδεχομένως αναπτυχθεί στην Ουκρανία.
Κάτι που παραδέχονται ακόμη και οι πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές της κυβέρνησης είναι ότι “λείπει μια Ντόρα”. Με άλλα λόγια ότι δεν υπάρχει ένα πρόσωπο με την εμπειρία, τις δεξιότητες και τις διασυνδέσεις της Ντόρας Μπακογιάννη για να πάρει πάνω του την υπόθεση της εκπροσώπηση της χώρας. Από την άλλη, “λείπει ένας Καιρίδης” από τη μάχη της επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να χάνει η ΝΔ το πλεονέκτημα που είχε στην ανάλυση της διεθνούς κατάστασης και στο δημόσιο λόγο για θέματα διεθνούς επικαιρότητας. Κάποιοι εντός του κυβερνώντος κόμματος αρχίζουν να λένε ότι “λείπει ένας Αβραμόπουλος” και κάπως έτσι μαζεύονται αρκετοί που λείπουν.
Το σίγουρο είναι ότι έχει πέσει η δημοτικότητα του ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη στο εσωτερικό της ΝΔ. Οι πιο επιεικείς τον βρίσκουν “λίγο” και οι πιο αυστηροί “εντελώς ακατάλληλο”. Εννοείται ότι γίνονται εισηγήσεις στον πρωθυπουργό για αντικατάστασή του αλλά κάτι τέτοιο θα σήμαινε επίσημη αναγνώριση του προβλήματος και αυτό θα δημιουργούσε νέα προβλήματα.
Τα πράγματα θα γίνονταν πιο δύσκολα για την κυβέρνηση, αν υπήρχε αξιόπιστη αντιπολίτευση. Αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ένα παράδειγμα: Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει διπλωματικό σύμβουλο. Επομένως, βασίζεται σε ό,τι κάνει ο τομεάρχης εξωτερικών Δημήτρης Μάντζος που, ως δικηγόρος, περιορισμένες δυνατότητες έχει στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
