Η Μαρία Δαμανάκη, πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, πρώην επίτροπος και κύρια σύμβουλος των Oceans 5 κατέθεσε στο ΒΗΜΑ τις απόψεις της για τις δυσκολίες της πράσινης μετάβασης και τον Τραμπ, τα θαλάσσια πάρκα και τις εξορύξεις και για το ζήτημα των 12 μιλίων και τον διάλογο με την Τουρκία.
ΗΜαρία Δαμανάκη εργάζεται τα τελευταία χρόνια για την προστασία των θαλασσών. «Είμαι κύριος σύμβουλος των Oceans 5, που είναι ο μεγαλύτερος δωρητής παγκοσμίως σε θέματα προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και μια συμμαχία από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά ιδρύματα του κόσμου».αναφέρει.
«Ημουν στη Νέα Υόρκη όταν ο Τραμπ ήρθε στη Συνέλευση του ΟΗΕ και παρακολούθησα την ομιλία του, όπου περίπου είπε ότι όλοι όσοι ασχολούμαστε με το περιβάλλον είμαστε απατεώνες. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη.
Διότι η ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ) παραμένει 40%-50% φθηνότερη από oτιδήποτε άλλο. Την περασμένη χρονιά επενδύθηκαν παγκοσμίως στις ΑΠΕ περίπου 2 τρισ. δολάρια και στην εξόρυξη πετρελαίου μόνο 800 δισ. ευρώ. Ο Τραμπ ασφαλώς επηρεάζει, αλλά δεν μπορεί να γυρίσει το ποτάμι πίσω. Είναι χαμένος από χέρι» λεει η κα. Δαμανάκη.
«Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει μια μοναδική ευκαιρία εξαιτίας της θέσης της και εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης Τραμπ να παίξει έναν πολύ αποφασιστικό ρόλο ως διαμετακομιστικός κόμβος του φυσικού αερίου. Από κει και πέρα, υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν για να λειτουργήσει ο κάθετος διάδρομος μέχρι την Ουκρανία» λέει για την Ελλάδα.
«Οι εξορύξεις δεν είναι λύση. Ιδιαίτερα όταν μιλούμε για θαλάσσιο περιβάλλον. Επιπλέον, αν μιλούμε για την Ανατολική Μεσόγειο, μιλούμε για μεγάλα βάθη. Δεν έχουμε σαφή εικόνα για τα κοιτάσματα, οι προσδοκίες που καλλιεργούνται δεν στηρίζονται σε αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα.
Ομως αυτή τη στιγμή εμφανίζονται στην Ελλάδα πολύ μεγάλες αμερικανικές εταιρείες που δείχνουν ενδιαφέρον για τους δικούς τους λόγους και τις χρηματιστηριακές τους ανάγκες.
Οι διερευνητικές ενέργειες που προσφέρονται να κάνουν έχουν κόστος σχεδόν αμελητέο για το συνολικό τους μπάτζετ. Δεν θα ήταν εύκολο για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να αρνηθεί. Το τι θα γίνει τελικά και πόσο αυτά όλα θα πετύχουν δεν το γνωρίζουμε».
Για τα 12 μίλια
«Κανένας έλληνας πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να συζητήσει τα χωρικά μας ύδατα, στα 6 μίλια, όπως είναι τώρα» αναφέρει η κα Δμανάκη και συμπληρώνει: «Αυτό είναι θέμα εθνικής κυριαρχίας. Το θέμα της ενδεχόμενης επέκτασης έως 12 μίλια, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, είναι άλλο. Το τονίζω το “έως” και όχι “στα” 12 μίλια, όπως λένε ορισμένοι. Αυτό είναι άσκηση και συζήτηση πάνω σε ένα κυριαρχικό δικαίωμα. Και μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε. Πώς αλλιώς θα προχωρήσουμε;
Να σας θυμίσω ότι το 2003 η κυβέρνηση Σημίτη είχε φτάσει πολύ κοντά σε μια λύση, αλλά τελικά δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος να προχωρήσει. Είχα την τύχη να κουβεντιάσω με τον τότε πρωθυπουργό και του είπα πολύ καθαρά ότι δεν κάνει καλά αφήνοντας το θέμα σε εκκρεμότητα. Βεβαίως αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε ως άνθρωπος και ως ηγέτης να αναλάβει ένα τεράστιο βάρος. Αυτό ήταν βεβαίως προσωπική του επιλογή, την οποία σέβομαι, αλλά η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία».
Αναφερόμενη στα θαλάσσια πάρκα και γιατί τα Δωδεκάνησα αφαιρέθηκαν από τον αρχικό σχεδιασμό, η κυρία Δαμανάκη σημείωσε ως «αυτή τη στιγμή η τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει οποιεσδήποτε αντιρρήσεις, εφόσον τα θαλάσσια πάρκα είναι εντός των χωρικών μας υδάτων. Εάν προχωρήσει σε τέτοιου είδους αντιρρήσεις, κλιμακώνει την αντιπαράθεση με την Ελλάδα σε άλλο επίπεδο. Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει τέτοια διάθεση. Αντίθετα, οι τελευταίες δηλώσεις του Φιντάν είναι στην αντίθετη κατεύθυνση».
Και στο προκείμενο, εάν μπορεί να υπάρξει σύμπραξη με την Τουρκία, όπως ένα «κοινό πάρκο», απαντά: «Το εύχομαι και, αν υπάρξει, θα κάνω ό,τι μπορώ να το βοηθήσω. Μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια κοινή πρωτοβουλία για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο Αιγαίο. Το κοινό πάρκο θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση και να επεκταθεί και εκτός των χωρικών υδάτων των δύο χωρών. Δηλαδή αυτή τη στιγμή υπάρχουν τα χωρικά ύδατα τα δικά μας, τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας, υπάρχει ενδιάμεσα μία ζώνη για την οποία δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή προσδιορισμένες χρήσεις. Εκεί θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι».
