Αν δεν ανακοινωθεί την Δευτέρα ο ανασχηματισμός των Γενικών Γραμματέων, θα μπορούμε να μιλάμε για φιάσκο. Υποτίθεται ότι η λίστα έχει “κλειδώσει” και αρκετοί έχουν ήδη ενημερωθεί είτε ότι φεύγουν είτε ότι έρχονται. Παρόλα αυτά, η παράταση της εκκρεμότητας δείχνει ότι υπήρξαν διάφορα “μπιφ” για την κατάρτισή της.
Συνεχίζονται οι απολύσεις στον ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ (Στο Κόκκινο). Η δημοσιογράφος Τζούλη Τσίγκα ανακοίνωσε ότι “την φεύγουν” από μικροφώνου και η βουλεύτρια Έλενα Ακρίτα εξέφρασε τη στήριξή της στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η συνάντηση Χάρη Δούκα και Γιώργου Παπανδρέου στο Παρίσι, με αφορμή την τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων, δείχνει περισσότερα από μια ζεστή σχέση. Η στήλη πληροφορείται ότι μπορούμε να μιλάμε για πολιτική συμμαχία που στην πορεία του χρόνου θα γίνει πιο ξεκάθαρη. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων και ο πρώην πρωθυπουργός θέλησαν να κάνουν, μέσω αναρτήσεων, γνωστή τη συνάντησή τους.
Οπως όλα δείχνουν, η οικογένεια Παπανδρέου διασπάται στο πλαίσιο της μάχης για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο ευρωβουλευτής Νίκος Παπανδρέου πήρε από νωρίς θέση υπέρ του Παύλου Γερουλάνου, αλλά αυτό δεν δεσμεύει τον Γ. Παπανδρέου. Αλλωστε, ο Γερουλάνος δεν τον είχε στηρίξει όταν έδωσε ο ίδιος τη μάχη απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη. Για όποιον το είχε ξεχάσει, το θύμισε ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, παπανδρεϊκός, Στ. Ξεκαλάκης.
Δυσάρεστο για το Μέγαρο Μαξίμου ότι έρχονται ξανά στην επικαιρότητα οι υποκλοπές. Δεν τους έφτανε το ρεπορτάζ του Inside Story, ήρθε και το πρωτοσέλιδο στο “Βήμα της Κυριακής” που δίνει συνέχεια στην “αποκάλυψη ότι τα τηλέφωνα 28 προσώπων που είχαν παγιδευτεί και επιμολυνθεί με το κακόβουλο λογισμικό Predator, παράλληλα είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση και από την ΕΥΠ”. Όπως αναφέρεται συγκεκριμένα στην εφημερίδα:”Ο αριθμός προκύπτει από την πραγματογνωμοσύνη που διενεργήθηκε στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας για την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και, όπως σχολιάζουν πηγές από τον δικαστικό χώρο, καταδεικνύει πως όσα είχαν καταγγελθεί περί της ύπαρξης «κοινού κέντρου παρακολούθησης» δεν απείχαν από την πραγματικότητα. Πώς όμως επιχειρήθηκε να κουκουλωθεί η υπόθεση και πώς παίζεται το παιχνίδι των ευθυνών;”
