Αυτές οι διπλές εκλογές θα μείνουν στην ιστορία όχι μόνο για την απόλυτη κυριαρχία της ΝΔ στο χάρτη και στην κάλπη, η οποία μας οδηγεί σε μια νέα μεταπολίτευση, αλλά και για τις τάσεις αυτοχειρίας που δείχνουν να έχουν κάποια κόμματα ακόμα και στην τελική προεκλογική ευθεία.
Ειδικά τις τελευταίες ημέρες έχουν επιδοθεί σε κινήσεις που αντιβαίνουν στρατηγικών λογικών και ενδέχεται να επηρεάσουν ποσοστά κομμάτων, σύνθεση Βουλής αλλά και το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό.
Πρώτος από όλους ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δείχνει να μην έχει καταλάβει ούτε ότι το 2012 και 2015 οι ψηφοφόροι δεν αγόρασαν όλο το πακέτο του, ακραίου σε πολλά σημεία, προγράμματός του αλλά την ελπίδα που τους έδωσε και μόνον αυτή, ούτε ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει, ούτε το μήνυμα της κάλπης της 21ης Μαΐου, ούτε ότι η μάχη του είναι με το ΠΑΣΟΚ και πως για να την κερδίσει θα πρέπει να αφήσει κάποιους πίσω.
Σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης οι ψηφοφόροι αγόρασαν την ελπίδα που τους έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ παραβλέποντας τις ακραίες θέσεις του στα εθνικά θέματα διότι εστίαζαν στην οικονομία (και εκεί είχε ακραίες θέσεις αρχικά αλλά αναγκάστηκε να προσαρμοστεί σχετικά στην πραγματικότητα). Στην εποχή της ασφάλειας όμως οι θέσεις των κομμάτων σε εθνικά θέματα και μεταναστευτικό αποκτούν σημασία.
Σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν το 2022 μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θέλει τον φράχτη στον Έβρο, θεωρεί πως η Ελλάδα έχει πολλούς μετανάστες, θέλει αυστηρότερη ή ίδια πολιτική στο μεταναστευτικό με αυτήν που ακολούθησε η ΝΔ. Ακόμα και η πλειοψηφία των ψηφοφόφρων ΣΥΡΙΖΑ 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως επιμένει να υπηρετεί ακροαριστερές λογικές. Το βλέπουμε αυτές τις ημέρες με τη στάση του στην τραγωδία του ναυαγίου. Κάποιοι θα πουν πως το κάνει για να περιορίσει τις διαρροές προς τα αριστερά του. Προσωπικά θεωρώ πως η αντίδραση τους είναι ενστικτώδης, όχι στρατηγική. Βγαίνει από την καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή του παλιού 3%-4%. Και η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ χτυπά ακροαριστερά. Τα ερωτήματα πλέον είναι πόσο αυτή η στάση θα τον απομακρύνει από μετριοπαθείς ψηφοφόρους, πόσο θα τον επηρεάσει εκλογικά και εάν μετά τις εκλογές μπορεί να αφήσει την καρδιά του πίσω και να κάνει σοσιαλδημοκρατική στροφή.
Δεύτερο κόμμα με τάσεις αυτοχειρίας η Πλεύση Ελευθερίας (αν και αυτή φαίνεται πως θα τη γλιτώσει με αμυχές). Όταν προωθείς τον εαυτό σου ωσ αντισυστημικό κόμμα δεν αλλάζεις τις λίστες για να βάλεις τον σύντροφό και κολλητούς σου σε υψηλές θέσεις για να εκλεγούν βουλευτές έναντι άλλων που ψηφίστηκαν στην πρώτη κάλπη. Ειδικά όταν η άνοδος σου ήταν απότομη και οι ψηφοφόροι δεν είναι δεδομένοι.
Τρίτο κόμμα η Νίκη του κυρίου Νατσιού. Πρώτον, έκανε ό,τι και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με τις λίστες. Έβγαλε ψηφισμένους υποψηφίους για να βάλει άτομα “του στενού πυρήνα”. Το επιχείρημα ότι το κάνουν για να έχουν πιο λειτουργική κοινοβουλευτική ομάδα δεν πείθει. Διότι εάν δεν είχαμε διπλές εκλογές θα είχαν την κοινοβουλευτική ομάδα που θα προέκυπτε από τις εκλογές της 21ης Μαϊου. Δε θα μπορούσε να δουλέψει αυτό το σχήμα; Επίσης για να είναι μια κοινοβουλευτική ομάδα λειτουργική πρέπει πρώτα να είναι κοινοβουλευτική ομάδα, δηλαδή να περάσουν το όριο του 3%, το οποίο δεν είναι δεδομένο. Δεύτερο, και σημαντικότερο εκλογικά, λάθος της Νίκης ήταν η δήλωση του προέδρου της για συμμετοχή στο τριήμερο εθνικό πένθος. Αυτό είναι εκλογικά λανθασμένη κίνηση διότι εκτός του σκληρού πυρήνα των ατόμων με υψηλή θρησκευτικότητα για να περάσει το όριο εισόδου στη Βουλή η Νίκη απευθύνεται και σε άλλους συντηρητικούς ψηφοφόρους και σε εθνικιστές. Και αυτοί δε θεωρούν εθνικό το πένθος, διότι δεν έγινε στην επικράτεια και τα θύματα δεν ήταν έλληνες πολίτες. Η σημασία του λάθους αυτού αυξάνει όταν αναλογιστούμε πως οι ψηφοφόροι στα δεξιά της ΝΔ έχουν εξαιρετική ευαισθησία στη λέξη “εθνικό”, θεωρούν πως απειλείται ο τρόπος ζωής τους από τις εισροές μεταναστών, έχουν αρκετές πλέον εναλλακτικές και δε συγχωρούν εύκολα λάθη. Μια τοποθέτηση “συμμετέχουμε στο πένθος ως χριστιανοί, δεν το θεωρούμε εθνικό” θα κέρδιζε πόντους αντί να χάσει.
Τέταρτο και τελευταίο, για την ώρα, κόμμα που πυροβολεί τα πόδια του η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Σε μια τηλεοπτική του παρουσία των τελευταίων ημερών μιλώντας για τα F-35 έδειξε έναν πύραυλο του οποίου πρότεινε την αγορά (έναντι της αγοράς των F-35). Που είναι το πρόβλημα; Στο ότι ο πύραυλος αυτός είναι τουρκικός. Ήταν δηλαδή σαν να προτείνει να αγοράσει πολεμικό υλικό η Ελλάδα από την Τουρκία.
Σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση ένα κόμμα έχει στρωτή και επαγγελματική καμπάνια (ΝΔ), ένα κόμμα έχει καλή επικοινωνία επί συγκεκριμένου και σταθερού προγράμματος (ΚΚΕ) και ένα προσπαθεί να βρει πατήματα διεκδικητή ακολουθώντας μια “χλιαρή” στρατηγική, όμως δεν παύει να είναι στρατηγική που μπορεί να αποδώσει (ΠΑΣΟΚ) σε βάθος χρόνου. Τα υπόλοιπα κόμματα έχουν σοβαρά προβλήματα, για διάφορους λόγους. Με όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα βγάλει η κάλπη της 25ης Ιουνίου.
