✍️ ο Απόστολος Πιστόλας
Ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών τελείωσε και μας άφησε με τέσσερα βασικά συμπεράσματα και δύο ερωτήσεις.
Τα συμπεράσματα:
Πρώτον: επιβεβαιώνεται η πολιτική κυριαρχία του μοναδικού πυλώνα σταθερότητας του πολιτικού συστήματος μετά από τις διπλές εκλογές του καλοκαιριού. Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζουν αποτελούν τη μοναδική κυβερνητική εναλλακτική για τη χώρα. Κανείς δε γνωρίζει για πόσο θα κρατήσει αυτό, σίγουρα όμως είναι ένα δεδομένο το οποίο δε μπορεί να αμφισβητηθεί. Δυσαρέσκεια σε ένα βαθμό μπορεί να υπάρχει (όπως φαίνεται από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις) όμως αυτό δεν εκφράστηκε μέσω στήριξης υποψηφίων άλλων κομματικών σχηματισμών.
Δεύτερον: Το ενδιαφέρον που προκάλεσε ο κύριος Κασσελάκης σε μέσα μαζικής επικοινωνίας, κοινωνικά δίκτυα και σε ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν φάνηκε να διαχέεται σε επίπεδο εθνικού εκλογικού σώματος. Αυτό δε σημαίνει πως απέτυχε, ούτε ότι μπορεί να του χρεωθεί η όποια περαιτέρω μείωση ποσοστών υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα του 30%+ και κυβέρνηση, τώρα είναι κόμμα του 20%- που μόλις βγήκε από δυο ταπεινωτικές εκλογικές ήττες και άλλαξε αρχηγό. Τα ποσοστά του 2019 δε μπορούν να συγκριθούν με τα σημερινά. Σίγουρα όμως «αύρα» Κασσελάκη δεν είδαμε.
Τρίτον: Η μετατόπιση ΣΥΡΙΖΑ από τους σκληροπυρηνικούς αριστερούς (που προς το παρόν γίνεται μόνο στα χαρτιά) οδηγεί ένα μέρος αυτών ελλείψει άλλης εναλλακτικής προς ψήφο στο ΚΚΕ. Αυτό το είδαμε σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις αλλά επιβεβαιώθηκε και στην κάλπη. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα στο αριστερά της ΝΔ στρατόπεδο (από ΠΑΣΟΚ μέχρι τα όρια του ΚΚΕ) θα κρίνει και τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων στο χώρο.
Τέταρτον: Η αντιπολίτευση για τη Νέα Δημοκρατία δεν προέρχεται ούτε από τα δεξιά της ούτε από τα αριστερά της, αλλά από το εσωτερικό της. Στις εκλογές των περιφερειών είδαμε πως, εξαιρώντας την ειδική περίπτωση της Θεσσαλίας, αυτοί που κοντράρουν στο δεύτερο γύρο όσους στηρίζει το κυβερνών κόμμα και δεν εξελέγησαν από την πρώτη Κυριακή, είναι αντάρτες προερχόμενοι από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Οι ερωτήσεις:
Πρώτη: Είδαμε τον κύριο Κασσελάκη να κάνει άνοιγμα στις «προοδευτικές δυνάμεις» και μάλιστα με τρόπο που να μας κάνει να σκεφτόμαστε πως αφορά όχι μόνο συνεργασίες στο δεύτερο γύρο των εκλογών αλλά και την περίοδο μετά από αυτές. Ο κύριος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επειδή έπεισε πως αυτός μόνο μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τελικά πιστεύει ότι μπορεί ή άλλαξε η στρατηγική;
Δεύτερη: Γιατί τόσος χαμός με την αποχή; Εάν εξαιρέσεις τον δήμο της Αθήνας η αποχή ήταν σε φυσιολογικά πλαίσια. Η συμμετοχής στις εκλογές δε μπορεί να συγκριθεί ούτε με εθνικές εκλογές αλλά ούτε και με τις προηγούμενες αυτιδιοικητικές εκλογές οι οποίες ήταν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές αλλά και χρονικά πριν από βουλευτικές εκλογές που θα οδηγούσαν σε αλλαγή κυβέρνησης και άρα πολίτες θα θέλαν να στείλουν μηνύματα (σε αντίθεση με τις εκλογές της Κυριακής που διεξήχθησαν χρονικά τέσσερις μήνες μετά από διπλές εθνικές εκλογές).
